علی خدایی، فعال کارگری، نبود امنیت شغلی کارگران قرارداد موقت و روزمزد را مسائلی قدیمی می‌داند و به روزنامه «شهروند» می‌گوید: «نبود امنیت شغلی مسأله همیشگی کارگران قرارداد موقت بوده و با شیوع کرونا این نگرانی وجود دارد که با حاضر نشدن در محیط کارشان، شغل‌شان را از دست بدهند.»
شیوع کرونا و واهمه همه‌گیر شدن و بالا رفتن آمار مبتلایان منجر به تصویب و تدوین پروتکل‌ها و دستورالعمل‌هایی برای تأمین سلامت شهروندان شد؛ پروتکل‌هایی که هنوز در میزان اجرایی و الزام‌آور بودن‌شان تردیدهایی وجود دارد. خدایی با اشاره به این که پروتکل‌هایی برای حفظ سلامت کارگران به کارگاه‌ها و کارخانجات ابلاغ شده‌اند، می‌گوید: «پروتکل‌هایی ابلاغ شده اما متأسفانه گزارش‌های کارگاه‌های کوچک از اجرایی نشدن آنها خبر می‌دهند. البته بعضی از کارگاه‌های تولیدی و صنعتی در دوران کرونا و تعطیلی مراکز مختلف برای تأمین نیازهای اولیه مردم به فعالیت‌شان ادامه می‌دادند.»
این فعال کارگری نگرانی عمده این روزها را اجرا و نظارت پروتکل‌های ایمنی و بهداشت در کارگاه‌های کوچک می‌داند: «نگرانی دیگر امنیت شغلی کارگران است. با وجود شرایط حاکم کارخانجات با کمبود مواد اولیه مواجه هستند، نگرانی‌ای که امید است دولتمردان راهکارهای لازم را برای برون‌رفت از آن ارایه بدهند. با بازگشایی بسیاری از کارخانجات گرفتن بحث تست‌های مختلف از کارگران و اجرای شیوه‌نامه‌ها در کارخانجات مطرح شده است؛ شیوه‌نامه‌هایی که اجرایی‌شدنش در کارخانجات بزرگ محتمل‌تر به نظر می‌رسد تا کارگاه‌های کوچک.»
به گفته خدایی امکان چانه‌زنی در کارگاه‌ها برای کارگران صفر درصد است: «امنیت شغلی در شرایط عادی بازار اهرمی روی کارگران بوده تا به حق و حقوق قانونی‌شان نرسند، حالا با موج بیکاری و درگیری دستگاه‌های مختلف با کرونا نظارت بر مسائل کارگران کاهش یافته و نمی‌توان روی قدرت چانه‌زنی آنها حساب کرد؛ حتی در کارگاه‌هایی که تشکل‌های کاری دارند، این قدرت چانه‌زنی ١٠٠درصد نیست.»
انتهای پیام
