محمدهادی زاهد غروی
کوتاه و گویا:
ارزش‌های هر جامعه به‌مثابه لنگرگاهی محکم عمل می‌کند و کشتی طوفان‌زده جامعه را که در گرداب بحرانها گرفتار شده است را استوار نگه‌می‌دارد و از غرق شدن باز می‌دارد.
جامعه‌ای که ارزش‌های اخلاقی چون ایثار و نوع‌دوستی در آن حاکم باشد، هرچند گرفتار قحطی و فقر اقتصادی شود، اما آن ارزشها مانع فروپاشی اخلاقی و اجتماعی جامعه می‌شود و جامعه را از انهدام باز می‌دارد تا آن بحران را پشت گذارد.
این ارزشها که با توجه به عملکردشان می‌توان از آنها به‌عنوان خیر نام برد به گونه‌های مختلفی چون، باور، رفتار، نهاد، روش و … در جامعه متجلی می‌شوند. هر چه این ارزشها عقلانی، فراگیرتر و محکم‌تر باشند، جامعه سالمتر و در برابر بحرانها قدرتمندتر خواهد بود و بالعکس. بنابراین اگر ارزش‌های حاکم بر جامعه بی‌اعتبار و به‌عبارتی مبتذل شوند، نه تنها جامعه در برابر بحرانها و عبور از آنها، لنگرگاهی نخواهد داشت، بلکه ابتذال ارزشها، خود بحرانی خواهد شد که جامعه را به ورطه تباهی و فروپاشی سوق خواهد داد.
با عملکرد نادرست و ضعیف متولیان امور متاسفانه، با پدیده ابتذال ارزشها / ابتذال خیر، روبرو هستیم، که تهدیدی جدی به‌شمار می‌آید. به اختصار، به برخی ار ارزش‌هایی که به ابتذال کشیده شده‌اند اشاره‌ای می‌کنم.
خطبه‌های نماز جمعه که می‌توانست افزون بر بالا بردن سطح آگاهی مردم، مکانی برای مطرح شدن مطالبات سیاسی ـ اجتماعی باشد، با خطبه‌‌هایی در سطح بیانیه‌های سیاسی و دفاع چشم‌بسته از وضع موجود، به ابتذال کشیده شد.
انتخابات که رکن دموکراسی و نماد مردمی‌بودن نظام است، با تنگ‌نظری به ابتذال کشیده شد.
سیستم قضایی دادگستر و مستقل، که با احکام یک بام و چندین هوا به ابتذال کشیده شد.
حجاب بانوان، که با عملکرد نادرست، چنان به ابتذال کشیده شد، که خانم‌های مقید به چادر، اکنون برای حضور در مجامع عمومی با مشکل روبرو هستند.
مدارک و عناوین دانشگاهی و حوزوی، پستها و مناصب سیاسی و اجتماعی و ده‌ها مورد دیگر که در دهه‌های اخیر به ابتذال کشیده شده‌اند، هشداری است به متولیان امور که جامعه در حال از دست دادن لنگرگاه‌های خود است و هر آن امکان خطر می‌رود که…..
کوتاه و گویا:
ارزش‌های هر جامعه به‌مثابه لنگرگاهی محکم عمل می‌کند و کشتی طوفان‌زده جامعه را که در گرداب بحرانها گرفتار شده است را استوار نگه‌می‌دارد و از غرق شدن باز می‌دارد.
جامعه‌ای که ارزش‌های اخلاقی چون ایثار و نوع‌دوستی در آن حاکم باشد، هرچند گرفتار قحطی و فقر اقتصادی شود، اما آن ارزشها مانع فروپاشی اخلاقی و اجتماعی جامعه می‌شود و جامعه را از انهدام باز می‌دارد تا آن بحران را پشت گذارد.
این ارزشها که با توجه به عملکردشان می‌توان از آنها به‌عنوان خیر نام برد به گونه‌های مختلفی چون، باور، رفتار، نهاد، روش و … در جامعه متجلی می‌شوند. هر چه این ارزشها عقلانی، فراگیرتر و محکم‌تر باشند، جامعه سالمتر و در برابر بحرانها قدرتمندتر خواهد بود و بالعکس. بنابراین اگر ارزش‌های حاکم بر جامعه بی‌اعتبار و به‌عبارتی مبتذل شوند، نه تنها جامعه در برابر بحرانها و عبور از آنها، لنگرگاهی نخواهد داشت، بلکه ابتذال ارزشها، خود بحرانی خواهد شد که جامعه را به ورطه تباهی و فروپاشی سوق خواهد داد.
با عملکرد نادرست و ضعیف متولیان امور متاسفانه، با پدیده ابتذال ارزشها / ابتذال خیر، روبرو هستیم، که تهدیدی جدی به‌شمار می‌آید. به اختصار، به برخی ار ارزش‌هایی که به ابتذال کشیده شده‌اند اشاره‌ای می‌کنم.
خطبه‌های نماز جمعه که می‌توانست افزون بر بالا بردن سطح آگاهی مردم، مکانی برای مطرح شدن مطالبات سیاسی ـ اجتماعی باشد، با خطبه‌‌هایی در سطح بیانیه‌های سیاسی و دفاع چشم‌بسته از وضع موجود، به ابتذال کشیده شد.
انتخابات که رکن دموکراسی و نماد مردمی‌بودن نظام است، با تنگ‌نظری به ابتذال کشیده شد.
سیستم قضایی دادگستر و مستقل، که با احکام یک بام و چندین هوا به ابتذال کشیده شد.
حجاب بانوان، که با عملکرد نادرست، چنان به ابتذال کشیده شد، که خانم‌های مقید به چادر، اکنون برای حضور در مجامع عمومی با مشکل روبرو هستند.
مدارک و عناوین دانشگاهی و حوزوی، پستها و مناصب سیاسی و اجتماعی و ده‌ها مورد دیگر که در دهه‌های اخیر به ابتذال کشیده شده‌اند، هشداری است به متولیان امور که جامعه در حال از دست دادن لنگرگاه‌های خود است و هر آن امکان خطر می‌رود که…..
