گروه سیاسی: روزنامه آرمان امروز نوشت: یک نماینده سابق مجلس عنوان کرد: جریان خالص‌ساز در کشور، به مرور زاویه خود را تنگ‌تر می‌کند. در راس این جریان خالص ساز، جبهه پایداری قرار دارد که امروز به لحاظ اجرایی حضور مطلق دارند. شاید تا همین چند سال پیش، آقای قالیباف هم جزو تیم همین جریان خالص ساز بود و از خودی‌های این گروه محسوب می‌شد.
«منصور حقیقت‌پور»، در پاسخ به این سوال که آیا جبهه پایداری و نواصولگرایان برای انتخابات ۱۱ اسفند می‌توانند به ائتلاف برسند، می‌گوید: «ابتدا باید به این موضوع اشاره کنم که پایداری تنها در صورتی می‌تواند وارد ائتلاف انتخاباتی شود که از قطار خالص‌سازی خود پیاده شوند و طرف مقابل خود را محترم بشمارد در غیر این صورت هیچ لیست واحدی در کار نخواهد بود. دلیل دیگری که این‌بار اصولگرایان بتوانند با حضور پایداری‌ها به لیست واحدی برسند دستور مسوولان و مقامات بالادستی است که به‌نوعی دستور ائتلاف را ابلاغ کنند.
وی گفت: در غیر این صورت نه‌تن‌ها جریان قالیباف بلکه دیگر جریان‌های اصولگرایی هم نمی‌توانند برای ارائه لیست واحد با تندرو‌ها به اجماع برسند. در حال حاضر جریان قالیباف با پایداری‌های زاویه‌های تند و تیزی دارند و حتی در زمان انتخاب رییس مجلس هم دیدیم که به چه مسیر باریکی رسیده بودند. از این رو قالیبافی‌ها برای حضور در ائتلاف روز‌های سخی را دارند.»
او با اشاره به خواسته‌های احتمالی نواصولگرا‌ها ادامه می‌دهد: «قالیبافی‌ها هم می‌خواهند در شرایطی با پایداری‌ها به ائتلاف برسند که ابتدا به آن‌ها احترام گذاشته شود و اینکه ادعایی در مورد ریاست مجلس نداشته باشند. البته هر دو مورد دور از ذهن است، چون پایداری‌ها رفتار خود را تغییر نخواهند داد. در مورد ریاست مجلس هم باید اضافه کنیم که اگر جریان پایداری گزینه بهتری داشتند می‌توانستند قالیباف را هم کنار بزنند. گزینه‌هایی مانند آقاطهرانی یا نادران برای ریاست مجلس مناسب نیستند.»
نماینده ادوار مجلس در پاسخ به اینکه قالیباف برای شکست پایداری‌ها چه ابزاری در دست دارد اضافه می‌کند: «توجه داشته باشید که قالیباف یا جریان نواصولگرا ابزار چندانی در اختیار ندارند به‌غیر از امکاناتی محدود و نفراتی که در حاکمیت جزو حامیان رییس مجلس محسوب می‌شوند.
حقیقت پور گفت: در مقابل ابزاری که پایداری‌ها بر عهده دارند باید بگوییم که دست قالیبافی‌ها کاملا خالی است. جریان خالص‌ساز در کشور، به مرور زاویه خود را تنگ‌تر می‌کند. در راس این جریان خالص ساز، جبهه پایداری قرار دارد که امروز به لحاظ اجرایی حضور مطلق دارند. شاید تا همین چند سال پیش، آقای قالیباف هم جزو تیم همین جریان خالص ساز بود و از خودی‌های این گروه محسوب می‌شد. اما به مرور زمان که گروه خالص ساز عرصه را تنگ‌تر می‌کند و به سمت جلو حرکت می‌کند، دیگر حتی امثال قالیباف را هم تحمل نمی‌کند. همانطور که لاریجانی و ناطق نوری را تحمل نکرد. حالا نیز نوبت به قالیباف رسیده که از سوی این گروه تحمل نشود؛ بنابراین اختلاف و تضاد بین این گروه و رئیس مجلس شورای اسلامی کاملا جدی است.»
او در همین مورد اضافه می‌کند: «بهترین راه برای آقای قالیباف این است که دست از ملاحظه کاری بردارد و واقعیت‌ها را به مردم اطلاع دهد. قالیباف تریبون بزرگی در اختیار دارد، باید اعلام کند که قصد دارد اقداماتی انجام دهد، اما برخی، اجازه نمی‌دهند. نقد بزرگ من به آقای قالیباف محافظه کاری بیش از حد وی است. قالیباف با روش فعلی نمی‌تواند در برابر جریان‌های مذکور دوام بیاورد. مردم در تاریخ یازدهم اسفند ۱۴۰۲ به این طرز فکر رای نخواهند داد. مردم تفاوت طیف‌های سیاسی را درک می‌کنند و آقای قالیباف نیز باید با مردم صریح باشد. مردم به دنبال گوش شنوا هستند. آقای قالیباف باید گوش شنوای مردم باشد. قالیباف باید برای حفظ نظام و همراهی با مردم روی مین برود. روی مین رفتن برای همراهی با مردم هیچ ایرادی ندارد. تاکنون مردم روی مین می‌رفتند، اما حالا نوبت به آقای قالیباف رسیده است.»
«منصور حقیقت‌پور»، در پاسخ به این سوال که آیا جبهه پایداری و نواصولگرایان برای انتخابات ۱۱ اسفند می‌توانند به ائتلاف برسند، می‌گوید: «ابتدا باید به این موضوع اشاره کنم که پایداری تنها در صورتی می‌تواند وارد ائتلاف انتخاباتی شود که از قطار خالص‌سازی خود پیاده شوند و طرف مقابل خود را محترم بشمارد در غیر این صورت هیچ لیست واحدی در کار نخواهد بود. دلیل دیگری که این‌بار اصولگرایان بتوانند با حضور پایداری‌ها به لیست واحدی برسند دستور مسوولان و مقامات بالادستی است که به‌نوعی دستور ائتلاف را ابلاغ کنند.
وی گفت: در غیر این صورت نه‌تن‌ها جریان قالیباف بلکه دیگر جریان‌های اصولگرایی هم نمی‌توانند برای ارائه لیست واحد با تندرو‌ها به اجماع برسند. در حال حاضر جریان قالیباف با پایداری‌های زاویه‌های تند و تیزی دارند و حتی در زمان انتخاب رییس مجلس هم دیدیم که به چه مسیر باریکی رسیده بودند. از این رو قالیبافی‌ها برای حضور در ائتلاف روز‌های سخی را دارند.»
او با اشاره به خواسته‌های احتمالی نواصولگرا‌ها ادامه می‌دهد: «قالیبافی‌ها هم می‌خواهند در شرایطی با پایداری‌ها به ائتلاف برسند که ابتدا به آن‌ها احترام گذاشته شود و اینکه ادعایی در مورد ریاست مجلس نداشته باشند. البته هر دو مورد دور از ذهن است، چون پایداری‌ها رفتار خود را تغییر نخواهند داد. در مورد ریاست مجلس هم باید اضافه کنیم که اگر جریان پایداری گزینه بهتری داشتند می‌توانستند قالیباف را هم کنار بزنند. گزینه‌هایی مانند آقاطهرانی یا نادران برای ریاست مجلس مناسب نیستند.»
نماینده ادوار مجلس در پاسخ به اینکه قالیباف برای شکست پایداری‌ها چه ابزاری در دست دارد اضافه می‌کند: «توجه داشته باشید که قالیباف یا جریان نواصولگرا ابزار چندانی در اختیار ندارند به‌غیر از امکاناتی محدود و نفراتی که در حاکمیت جزو حامیان رییس مجلس محسوب می‌شوند.
حقیقت پور گفت: در مقابل ابزاری که پایداری‌ها بر عهده دارند باید بگوییم که دست قالیبافی‌ها کاملا خالی است. جریان خالص‌ساز در کشور، به مرور زاویه خود را تنگ‌تر می‌کند. در راس این جریان خالص ساز، جبهه پایداری قرار دارد که امروز به لحاظ اجرایی حضور مطلق دارند. شاید تا همین چند سال پیش، آقای قالیباف هم جزو تیم همین جریان خالص ساز بود و از خودی‌های این گروه محسوب می‌شد. اما به مرور زمان که گروه خالص ساز عرصه را تنگ‌تر می‌کند و به سمت جلو حرکت می‌کند، دیگر حتی امثال قالیباف را هم تحمل نمی‌کند. همانطور که لاریجانی و ناطق نوری را تحمل نکرد. حالا نیز نوبت به قالیباف رسیده که از سوی این گروه تحمل نشود؛ بنابراین اختلاف و تضاد بین این گروه و رئیس مجلس شورای اسلامی کاملا جدی است.»
او در همین مورد اضافه می‌کند: «بهترین راه برای آقای قالیباف این است که دست از ملاحظه کاری بردارد و واقعیت‌ها را به مردم اطلاع دهد. قالیباف تریبون بزرگی در اختیار دارد، باید اعلام کند که قصد دارد اقداماتی انجام دهد، اما برخی، اجازه نمی‌دهند. نقد بزرگ من به آقای قالیباف محافظه کاری بیش از حد وی است. قالیباف با روش فعلی نمی‌تواند در برابر جریان‌های مذکور دوام بیاورد. مردم در تاریخ یازدهم اسفند ۱۴۰۲ به این طرز فکر رای نخواهند داد. مردم تفاوت طیف‌های سیاسی را درک می‌کنند و آقای قالیباف نیز باید با مردم صریح باشد. مردم به دنبال گوش شنوا هستند. آقای قالیباف باید گوش شنوای مردم باشد. قالیباف باید برای حفظ نظام و همراهی با مردم روی مین برود. روی مین رفتن برای همراهی با مردم هیچ ایرادی ندارد. تاکنون مردم روی مین می‌رفتند، اما حالا نوبت به آقای قالیباف رسیده است.»
