اعتماد نوشت: بخشهایی از سخنان شرمن را که اکنون بازنشسته شده است می خوانید:
نظر اسراییل در خصوص محدود کردن مذاکره با ایران به مسائل هسته‌ای چه بود؟
اسراییل نمی‌خواست که ایران به سلاح هسته‌ای دست پیدا کند و در جریان مذاکرات ما در تماس و مشورت مستقیم با اسراییلی‌ها بودیم. من فکر می‌کنم که جامعه جهانی از ما می‌خواست که صرفا متمرکز بر بحث هسته‌ای باشیم. بر اساس قطعنامه ١٩٢٩ شورای امنیت ما باید تلاش می‌کردیم راهکاری صلح‌آمیز برای پایان دادن به این مشکل هسته‌ای پیدا کنیم.
آیا در خصوص امریکایی‌هایی که در ایران در زندان هستند هم گفت‌وگویی داشتید؟
ما با دقت تلاش می‌کردیم در جریان این مذاکرات بحث هسته‌ای را مجزا از بحث مذاکرات هسته‌ای نگاه داریم و تمام امریکایی‌ها را، چه آنها که در ایران بازداشت هستند و چه کسانی که از آنها خبری در دست نیست، به خانه بازگردانیم. روبرت لوینسون سال‌هاست که مفقود است و البته که ما بسیار نگران امیر حکمتی، سعید عابدینی و جیسون رضاییان هستیم. در جریان مذاکرات ما تلاش کردیم که این دو مقوله را در دو مسیر جدا پیش ببریم چرا که نمی‌خواستیم در ازای آزادی این افرادبده بستانی در حوزه هسته‌ای با ایران داشته باشیم.
آیا ایرانی‌ها هیچ‌گاه برای دخیل کردن بحث امریکایی‌های بازداشت شده در ایران با توافق هسته‌ای تمایلی نشان دادند؟
هیچ کدام از ما نمی‌خواستیم این مساله را وارد مذاکرات هسته‌ای کنیم. نه ما و نه ایرانی‌ها. من نمی‌توانم جزییات بیشتری در این خصوص به شما بگویم و دلیل آن هم این است که این گفت‌وگوها و رایزنی‌ها در جریان است و من می‌خواهم از این مسیر محافظت کنم.
آیا عجیب نبود که شما تمام مسائل را خارج از میز قرار دهید و اکنون تمام این پرونده‌ها به حالت انفجار درآمده‌اند که یکی از آنها حضور نظامی روسیه در سوریه است.
هیچ راهکار نظامی برای سوریه وجود ندارد. من فکر می‌کنم که روسیه تصمیم استراتژیک بسیار اشتباهی برای اقدام نظامی در سوریه گرفت. هرچند که روس‌ها همواره و در حاشیه مجمع عمومی سازمان ملل هم گفته‌اند که به دنبال هدف قرار دادن داعش در سوریه هستند اما مشخص است که آنها جریان‌های مخالف بشار اسد را هدف قرار می‌دهند تا در حقیقت از بشار محافظت کنند.
در جریان مذاکرات شما گفته بودید که فریبکاری در خون ایرانیان است. آیا همچنان چنین اعتقادی دارید؟
پس از بیان آن جملات هم گفتم که از استفاده از چنین کلماتی متاسف هستم. فکر می‌کنم عاقلانه نبود به عنوان یک دیپلمات، مردم یک کشور را به آن شکل طبقه‌بندی کنم. من فکر می‌کنم چند دهه بی‌اعتمادی میان ایران و امریکا وجود دارد. من فکر نمی‌کنم که برنامه جامع اقدام مشترک به حذف آن بی‌اعتمادی منتهی شود.
