چند روزیست که پخش فصل دوم سریال نون خ با تمام فراز و فرودها و تاخیرهای آن از شبکه یک سیما آغاز گردیده است . سریالی که کارگردان آن سعید آقاخانی یکی از مطرح ترین کُردهای حاضر در عرصه سینما و تلویزیون می باشد.
اما با اینکه هنوز تنها چند قسمت از این سریال طنز نمایش داده شده است ، دیده میشود که نقدهایی به چرایی تأمین بخشی از هزینه های این مجموعه توسط استانداری کرمانشاه در فضای مجازی منتشر شده و بی آنکه به نقاط قوت این اقدام، نگاهی دقیق تر شود و پردازشی واقع بینانه تر صورت پذیرد، فایده اینگونه سرمایه گذاری ها در حوزه سینما و تلویزیون به چالش کشیده میشود!
اینکه با صرف هزینه ای بتوان بخشی از آثار تاریخی و دیدنی های ماندگار یک استان را در پُربیننده ترین ساعاتِ تلویزیون به مردم ایران زمین نمایش داد و صداقت و تعهد و روراستیِ مردم کُرد را در شخصیت اول این سریال یعنی نورالدین خانزاده عرضه نمود ، به واقع یک سرمایه گذاری بسیار ارزشمند است و به هیچ عنوان نمی توان آن را مورد خدشه قرار داد .
پرواضح است که ویژگی ها و خصلت های نابی همچون تعصب به سرزمین و زادگاه ، عشق و وفاداری به خانواده ، سلامت اخلاقی و مالی ، مقابله با خرافه پرستی و همچنین اهمیت دادن به لقمه حلال که در مردم کرد برجسته می باشد و در این مجموعه در شخصیت این بازیگر تداعی شده است ، می تواند برای کرمانشاه و سایر مناطق کردزبان یک موفقیت به حساب آید.
در کنار این واقعیت ها ، نمی توان توفیق این سریال در معرفی لباس های محلی کردی بر قامت مردان و زنان این مجموعه را نادیده گرفت و از بیان اقدامات خوبِ صورت گرفته در سطح این استان برای برگزاری جشنواره های محلی از جمله جشن انار، به نیکی یاد نکرد.
براستی اگر نمایش جاذبه های دیدنی استان کرمانشاه به همراه صدای گرم خوانندگان کرمانشاهی مانند حسین صفامنش یا دیگر اساتید کردزبان همچون مظهر خالقی و حسن زیرک برای همه ایرانیان ،در قالب آگهی های تلویزیونی پخش می شد آیا هزینه های سرسام آور و چند برابری را برای متولیان امر در استان به همراه نداشت ؟
از سوی دیگر؛ واقعا به دور از انصاف است اگر کار خوب سعید آقاخانی را در انتخاب بازیگران بومی برای ایفای نقش های مختلف مورد توجه قرار نداد و همین مهم را از نقاط قوت این سریال ذکر نکرد در حالیکه در مجموعه “پایتخت” که هر ساله تلویزیون را در قُرُق خود می گیرد ! فقر بازیگران بومی به نحو ملموسی، مشهود بود طوری که حتی شخصیت های اصلی آن همچون نقی، هما، ارسطو، فهیمه ، بهتاش، پنجعلی و … غیرمازندرانی بودند و همین قضیه باعث گردید مردم مازندران به دلیل اینکه اکثر این بازیگران گویش تبری را به نحو نامناسبی بیان می کردند و یا اینکه تنها به بیان تکیه کلام هایِ طنزِ لهجه مازنی مبادرت می نمودند، آن را استهزا یا تمسخرِ فرهنگِ خویش میدانستند در صورتی که بازیگران کرمانشاهی نون خ در دیالوگ های خود با گویش واقعی و دست کاری نشده سخن می گویند و همین موضوع به جذابیت سریال می افزاید.
البته کسی نمی تواند ادعا نماید که یک سریال طنز به دلیل پیچیدگی کارهایِ کمدی، می تواند کاملا بدون اشکال و خطا باشد اما هیچ یک از ما نباید از موفقیت این سریال در مقابل مجموعه های طنز سالهای اخیر که تنها برای سرگرمی ساخته شده اند و مانند نون خ عرضه کننده فرهنگ و رسوم منطقه خاصی نیز نبوده اند، براحتی عبور نماییم و آن را فرصتی ندانیم که در بستر آن، علاوه بر نمایش جاذبه های گردشگری و تاریخی استان ، امکان معرفی بازیگران کرمانشاهی و همچنین آداب و رسوم و پوشش و سبک زندگی مردم این خطه زیبا به هموطنان ایرانی، فراهم شده است .
یادمان نرود سریال پایتخت با هزینه های نجومی ساخت آن ، بطور ناخواسته قرائت نازیبایی از منش و زندگی مردم فهیم مازندران (از رفتارهای نامناسب فرزندان با والدین و بزرگترها گرفته تا اعتیاد و لودگی و فروش مواد و علاقمندی به استفاده از سلاح های سرد مانتو پنجه بکس و …) را برای تماشاگران ارائه نمود که مقایسه سریال نون خ با آن مجموعه ، می تواند بیش از پیش به محاسنِ کار آقاخانی صحه بگذارد.
پس بیاییم اینگونه فرصت ها را ارج بنهیم و از اینکه در بحران کرونا یک سریال تلویزیونی با همکاری استانداری کرمانشاه ، توانسته است لبخند را بر لبان مردم نگران از شیوع این بیماری، حک نماید خرسند باشیم.
