نام جعفرنامدار را شاید خیلی از علاقمندان جوان تر فوتبال ایران نشنیده باشند؛ یک بازیکن تحصیلکرده فوتبال که بعدها لباس مشکی داوری را به تن کرد و حتی زودتر از تیم ملی ایران به جام جهانی رفت. او در جام های جهانی ۱۹۷۴ مونیخ و ۱۹۷۸ آرژانتین نماینده داوری ایران و آسیا دراین رقابت ها بود.
جعفر نامدار کیست؟
درمورد زنده یاد جعفر نامدار گفته می شود که در دهه هفتاد میلادی (در حد فاصل سال های ۴۷ تا ۵۷) بهترین داور ایران و آسیا بوده است. شاید بزرگترین مولفه ای که در قضاوت نامدار وجود داشت این بود که او خودش یک بازیکن فوتبال در سطح بالا بود. او بچه محله شهباز بود و در سن پایین در تیم های پایه تاج زیر نظر مرحوم علی دانایی فرد فوتبال را شروع کرد اما کمی که بزرگتر شد دکتر اکرامی نامدار به شاهین برد. مدافع راست شاهین البته مثل تمام شاهینی های آن زمان تحصیل را در اولویت قرارداد و در رشته ادبیات دانشگاه تهران تحصیل کرد. جعفرنامدار حتی در رقابت های مقدماتی جام ملت های آسیا عضو تیم ملی ایران و در سه بازی بالباس تیم ملی به میدان رفت. او همراه شاهین به مقام قهرمانی در فوتبال ایران هم رسید و سپس بعد از استخدام در شرکت نفت به آبادان رفت و در تیم جم این شهر بازی کرد. با این حال در سال ۱۳۴۸ حضور یک مدرس سرشناس داوری در این سرنوشت ورزشی نامدار را تغییر می دهد. نامدار در کلاس های کم آستون شرکت کرده و بعد از آن کار قضاوت را آغاز و تبدیل به بهترین داور ایران و آسیا می شود. در سال ۱۹۷۰ او در رقابت های بازی های آسیایی بانکوک اولین قضاوت های بین المللی اش را انجام داد و پس از آن در دو دوره جام ملت ها (۱۹۷۲ و ۱۹۷۶) ، یک دوره در المپیک(۱۹۷۲ مونیخ) همچنین دو دوره جام جهانی حضور داشت و همانطور که گفته شد مطرح ترین داور ایران و آسیا بود. در المپیک ۱۹۷۲ مونیخ قضاوت این داور ایرانی در دیدار حساس تیم های آلمان شرقی و مکزیک مورد توجه مطبوعات بین المللی قرار می گیرد بخصوص رسانه های آلمانی که از او به عنوان یکی از شایسته ترین داوران یاد می کند.
او در همین المپیک که با میزبانی آلمان غربی برگزار می شد ، دیدار حساس میزبان و آلمان شرقی را که بعد از جنگ جهانی دوم تبدیل به دو کشور جداگانه شده بودند را در ورزشگاه مملو از جمعیت المپیک مونیخ سوت زد، مسابقه ای که در نهایت با برتری ۳ بر دو میزبان به پایان رسید.
اتفاق عجیب در جام جهانی ۱۹۷۴
اما شاید اوج کار مرحوم جعفر نامدار حضور او در دو جام جهانی ۱۹۷۴ و ۱۹۷۸ باشد. در حالی که او رئیس کمیته داوران فوتبال ایران بود برای قضاوت در رقابت های جام جهانی به مونیخ رفت و به همراه داور سنگاپوری اولین داوران آسیایی حاضر در جام جهانی بودند هرچند داوری سنگاپوری سه روز زودتر از نامدار در جام جهانی ۷۴ قضاوت کرد. در اولین بازی اش در جام جهانی کمک داور دیدار تیم های ایتالیا و هائیتی بود اما یک هفته داور وسط بازی تیم های استرالیا و شیلی می شود هرچند این یک مسابقه جنجالی از آب در می آید. نامدار در این بازی ابتدا به ری ریچاردز بازیکن استرالیا به خاطر اتلاف وقت کارت زرد نشان می دهد و سپس در یک صحنه خطای دیگر برای کارت دادن مجدد دچار تردید می شود.
در دقیقه ۸۲ بازی ری ریچاردز بازهم خطا می کند اما نامدار در ان شلوغی بعد از دادن کارت زرد دوم ابتدا او را اخراج نمی کند اما با کمک داورش صحبت می کند و سپس به سراغ ناظرداوری بازی می رود و بعد از کسب اطلاع به ریچاردز کارت زرد دوم را هم داده واو را با کارت قرمز به خارج از زمین راهنمایی می کند . اتفاق جالب درباره این اتفاق اینکه استرالیا در آن زمان بعد از حذف ایران در مرحله مقدماتی به رقابت های مرحله نهایی جام جهانی در آلمان رسیده بود اما نامدار با این وجود بازیکن استرالیا را اخراج کرده و از حرف وحدیث های احتمالی نترسید. موضوع جالب تر این است که استرالیا بعد از ۱۹۷۴ تا سال ۲۰۰۶ در جام جهانی حضور نداشت اما در این دوره نیز و در بازی این تیم برابر کرواسی اتفاق مشابهی برای این تیم رخ داد. سی و دوسال بعداز قضاوت جعفر نامدار در دیدار استرالیا و آن کارت زرد دوم جنجالی، گراهام پل داور انگلیسی در بازی استرالیا-کرواسی به یوزیف سیمونیچ بازیکن کرواسی سه بار در طول بازی کارت زرد نشان داد که بشدت با حواشی و جنجال روبرو شد.
بازی تیم های استرالیا و شیلی در جام جهانی ۱۹۷۴ و صحنه ای که جعفر نامدار بازیکن استرالیا را باکارت زرد دوم اخراج می کند
جام جهانی ۱۹۷۸ ؛جعفر نامدار کمک داور بازی آرژانتین و لهستان در کنار دنیل پاسارلا کاپیتان سرشناس میزبان
