اختصاصی«تابناک با تو»؛ تاریخچه برنامه های فضایی روسیه و آمریکا پر از دستاوردها، عجایب و حتی دشمنی‌هاست. از مدت‌ها پیش رقابت برای تسخیر فضا از سوی اتحاد جماهیر شوروی و آمریکا وجود داشته است. این اواخر و در جهت تلاش برای دستیابی به فضا، فضانوردان آمریکایی و روسی در ایستگاه فضایی بین المللی ISS در کنار یکدیگر قرار گرفته و در این ایستگاه فضایی به نوعی تفاهم رسیده‌اند.
اما به نظر می رسد یک چیز وجود دارد که کشورها هنوز قادر به توافق نیستند و آن نیاز به نوشیدن ادرار است. خدمه موجود در ایستگاه فضایی بین المللی قبلاً به آب فرستاده شده در موشک‌های مخصوص حمل بار تکیه می‌کردند، تا اینکه در سال ۲۰۰۳ سیستم جدید تقطیر در ایستگاه فضایی راه اندازی شد که ادرار و عرق فضانوردان را به آب نوشیدنی تبدیل می‌کرد.
با سیستم تبدیل ادرار و عرق به آب قابل شُرب، آنها می‌توانند سالانه ۲۷۰۰ کیلوگرم آب تولید کنند که در این صورت ایستگاه فضایی می‌تواند به جای سه نفر، میزبان شش نفر باشد.
نیاز به یک سیستم بازیافت آب هنگامی آشکار شد که مجموعه‌ای از بارهای حاوی منابع حیاتی نتوانستند به ایستگاه فضایی بین المللی برسند، اما با استفاده از این سیستم، ایستگاه به خود متکی تر و به عنوان یک محیط خود پایدار طبقه بندی می شود.
سیستم تصفیه آب ناسا.عکس: Universe Today
ایستگاه فضایی بین المللی دارای دو سیستم تصفیه آب است که یکی از آنها توسط آمریکایی ها و دیگری توسط روس ها استفاده می شود. روس ها برای تصفیه آب خود از نقره استفاده می کنند، در حالی که آمریکایی ها از ید استفاده می کنند. با این حال، به دلیل نیاز به فیلتر کردن ید از آب، ناسا تصمیم گرفت برای ماموریت های آینده از روش بازیافت با نقره استفاده کند، اما هرچند روس ها عرق بدن و سایر رطوبت موجود در هوا را بازیافت و استفاده می‌کنند، از نوشیدن ادرار بازیافتی خودداری می‌کنند، این در حالی است که آمریکایی‌ها به سادگی این کار را انجام می‌دهند.
هرچند بسیاری از شما ممکن است احتمال نوشیدن ادرار خود را رد کنید، باب بدیجیان مدیر پروژه سیستم پشتیبانی از زندگی و نظارت بر محیط زیست در مرکز پرواز فضایی مارشال ناسا، از کیفیت آبی که به دست آورده اند خوشحال است. وی به Nasa.gov گفت: آبی که ما تولید می‌کنیم اکثر استانداردهای مربوط به محصولات آبی را برآورده می کند یا حتی از آن فراتر می‌رود.
لاین کارتر مدیر سیستم آب‌های فرعی ایستگاه فضایی بین المللی در گفتگو با بلومبرگ گفت: شما طعم آن را مانند بطری آب معدنی حس می‌کنید؛ تا زمانی که بتوانید این ایده را که ادرار بازیافت شده یا مایعات بازیافتی از هواست، فراموش کنید. (به عبارتی دیگر اصلاً فکر نکنید که منبع این آب از کجا بوده، این طوری بدون دردسر آب را خواهید نوشید).
فضانورد کریس هادفیلد توضیح می دهد که آنها ۹۳ درصد از آب را در ایستگاه فضایی بین المللی، از جمله آب استحمام، عرق، ادرار و – پس از آن ادرار ، موش آزمایشگاهی که در ایستگاه فضایی بین المللی نیز زندگی می‌کنند ، بازیابی می‌کنند. بعضی اوقات از ادرار روس‌ها نیز استفاده می‌کنند، و آن را بازیابی کرده و می‌نوشند.
