ایسنا و به نقل از تک اکسپلوریست، گلوکوکورتیکوئیدهای مصنوعی به طور گسترده برای درمان انواع بیماری‌های محرک و خود ایمنی(provocative and autoimmune diseases) تجویز می‌شوند و به همین ترتیب می‌توانند بر چگونگی تولید گلوکوکورتیکوئیدها درون غده فوق کلیوی تأثیر بگذارند.
بدون تردید بیماران تحت درمان با گلوکوکورتیکوئید مصنوعی پس از مدتی دچار نارسایی غدد فوق کلیوی می‌شوند شرایطی که با کاهش پاسخ دهی غده فوق کلیوی به تحریک ACTH یا عوامل استرس زا کاهش می‌یابد. نارسایی غدد فوق کلیوی یک بیماری است که در آن غدد فوق کلیوی مقادیر کافی از هورمون‌های استروئیدی و در درجه اول کورتیزول را نمی‌توانند تولید کنند.
دانشمندان طی مطالعات پیشین تنها بر روی اثرات طولانی مدت درمان کورتیکواستروئید بر هپوتالاموس و هیپوفیز مغز متمرکز بودند و مطالعاتی انجام داده بودند بنابراین محققان انگلیسی تصمیم گرفتد طی این مطالعه تاثیر مستقیمی که ممکن است استروئیدها بر غده فوق کلیوی بگذارند را مورد بررسی قرار دهند. طی این مطالعه پژوهشگران دانشگاه بریستول بر روی این فرضیه که مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدهای مصنوعی می‌توانند روی غده آدرنال یا غده فوق کلیوی تاثیر بگذارند متمرکز شدند.
دانشمندان دریافتند که پس از مصرف طولانی مدت داروهای کورتیکواستروئید مصنوعی، ریتم ترشحات گلوکوکورتیکوئید مختل می‌شود و مسیر استروئیدوژنریک آدرنال مستقیماً تحت تأثیر قرار می‌گیرد. نکته قابل توجه این است که این عوارض مدت‌ها پس از پایان مصرف قرص نیز ادامه دارد. دانشمندان همچنین متوجه اثر ضدالتهابی درمان گلوکوکورتیکوئید مصنوعی در درمان غده فوق کلیوی شدند.
دکتر “فرانسسا اسپیگا”(Francesca Spiga) پژوهشگر دانشکده پزشکی بریستول گفت: مطالعه ما بینش ارزشمندی در مورد تنظیم مسیر استروئیدوژنیک غده آدرنال ارائه می‌دهد که نقطه شروع مهمی برای مطالعات بعدی در مورد غده آدرنال هستند. درک دقیق تر از اثرات گلوکوکورتیکوئیدهای مصنوعی بر پویایی هورمون گلوکوکورتیکوئیدها و فعالیت استروئیدوژنیک غده آدرنال و شناسایی مکانیسم‌های تنظیم کننده این اثرات به توسعه درمان‌های بهتر خواهد انجامید.
انتهای پیام
