ایسنا و به نقل از گیزمگ، کیتین موجود در پوسته‌های سَخت‌پوستان، یک پلیمر طبیعی است. کیتین، مشتقی از گلوکز است و در جانداران متنوعی یافت می‌شود. این ماده سازنده اصلی دیواره سلولی قارچ‌ها، اسکلت خارجی بندپایانی چون خرچنگ‌ها و حشرات، رادولای نرم‌تنان و منقار سر پایان، از جمله ماهی مرکب و هشت‌پا است.
کیتین در سال‌های اخیر مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. کیتین در میان پلیمرهای دیگر، زیست فروسا و زیست سازگار است و می‌تواند کاری کند که پسماندهای دریایی مفید باشند.
مطالعات اخیر نشان داده‌اند که می‌توان از آن در مواردی مانند بسته‌بندی مواد غذایی کمپوست، پانسمان و حتی قسمتی از خودرو که رنگ آن بنابر دلایلی از بین رفته، استفاده کرد. به طور معمول، کیتین از طریق پوسته سخت پوستان و از طریق فرایند تصفیه اسید استخراج می‌شود. با این حال، این روش گران است، انرژی زیادی برای انجام آن می‌بایست صرف شود و ممکن است از این طریق زباله‌های سمی که می‌توانند وارد آبراه‌ها شوند، تولید شوند.
طی این مطالعه محققان تلاش کردند تا پوسته‌های میگو را با انواع مختلف باکتری‌ها و پسماندهای میوه ترکیب کنند. ایده این بود که گلوکز حاصل از میوه باعث تقویت فرایند تخمیر می‌شود و از نظر شیمیایی پوسته‌ها را می‌شکند تا کیتین به راحتی استخراج شود. در مجموع ۱۰ نوع پسماند میوه مختلف از جمله تفاله انگور، پوست سیب، پوست انبه، هسته‌های آناناس و پوست موز مورد استفاده قرار گرفت.
این تکنیک بسیار مؤثر بود و هنگامی که کیتین حاصل شده از این روش مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت، مشخص شد که “شاخص بلورینگی”(crystallinity index) آن ۹۸.۱۶ درصد است. در مقابل، شاخص بلورینگی نمونه‌های کیتین به دست آمده از روش سنتی فقط ۸۷.۵۶ درصد بودند. بلورینگی مقیاسی برای اندازه گیری میزان خالص بودن ماده است.
پروفسور “ویلیام چن”(William Chen) رهبر این مطالعه گفت: تحقیقات ما منجر به توسعه نه تنها کیتین با کیفیت بالاتر، بلکه یک فرایند پایدارتر و سازگار با محیط زیست شده است. در حالی که می‌توان از انواع مختلف پسماندهای میوه در این فرایند استفاده نمود اما قند حاصل از تفاله انگور قرمز بهترین عملکرد را در میان میوه‌ها داشت.
یافته‌های این مطالعه در مجله “AMB Express” منتشر شد.
انتهای پیام
