برجام پس از کش و قوس‌های فراوان به مرحله اجرا رسیده است و همچنان شاهد مخالفت‌های برخی با این توافق تاریخی و دستاورد دیپلماسی دولت حسن روحانی هستیم. حقیقت این است که اصل این موضوع که عده‌ای در کشور نسبت به یک تصمیم یا مصوبه نظر مخالف یا موافق داشته باشند بلامانع است. در هر صورت هر یک از جریان‌های سیاسی حاضر در کشور نسبت به بینش سیاسی و دیدگاه‌هایی که دارند ممکن است با تصمیماتی، مخالفت یا موافقت کنند اما در این میان قانون است که ملاک عمل افراد قرار می‌گیرد و حدود را تعیین می‌کند. مساله برجام هم جدای از این واقعیت نیست. از آنجایی که برجام مسیر قانونی خودش را طی کرده است و به تصویب مجلس و شورای عالی امنیت ملی و در نهایت به تایید رهبری نظام رسیده است، امروز دیگر به عنوان توافق که مستند قانونی دارد شناخته می‌شود و حوزه‌هایی که مسوولیت اجرایی آن را دارند با برجام به عنوان یک مصوبه‌ای رفتار می‌کنند که پشتوانه قانون دارد و لازم‌الاجراست. حال در این میان اگر گروهی بخواهند همچنان مخالف آن باشند فی‌النفسه بلامانع است اما این مخالفت تا جایی قابل قبول است که مخالفان تنها به ابراز مخالفت خود و بیان دلایل این مخالفت اکتفا کنند و مانع اجرایی شدن آن نشوند.
در واقع اقداماتی که باعث بروز مشکلات بر سر راه اجرای برجام شود اقدام غیرقانونی تلقی می‌شود چرا که برجام با توجه به سیری که طی کرده است حالا به عنوان یک قانون تلقی می‌شود و به تعبیر حضرت امام(ره) و بسیاری از علمای دین مقابله با قانون عملی غیرشرعی نیز تلقی می‌شود. دیروز هم آیت‌الله مکارم شیرازی در درس خارج فقه خود به این موضوع پرداخته و به درستی این مساله را مورد توجه قرار داده است. نباید از نظر دور نگه داشت با توجه به شرایطی که کشور دارد هر گونه اقدامی که اجرای برجام را مختل کند می‌تواند چه تاثیرات مخربی بر شرایط حساس کشور و زندگی مردم داشته باشد و همین شرایط حساس است که موجبات نگرانی برخی را فراهم آورده است و مدام درمورد آن هشدار می‌دهند و مخالفت با برجام را غیرقانونی می‌خوانند. طبق قانون اساسی کشور افراد آزادند که مخالفت خود را با موضوعی بیان کنند و این اتفاق بدی نیست که مخالفان یک موضوع بتوانند مخالفت خود را بیان کنند اما این موضوع تا آنجایی تحمل می‌شود که به اجرای قانون خدشه وارد نشود. در حقیقت تمکین از قانون است که یک جامعه را به سوی توسعه و پیشرفت سوق می‌دهد.
