ایسنا و به نقل از ساینمگ، گروهی از دانشمندان حوزه مهندسی پزشکی “دانشگاه کالیفرنیا”(UC)، کشف بزرگی را آغاز کرده‌اند تا به پاسخ این سوال برسند که چگونه می‌توان از ورود کروناویروس به سلول میزبان و عفونی شدن آن پیشگیری کرد.
این گروه پژوهشی به سرپرستی “ماوریزیو پلچیا”(Maurizio Pellecchia)، پژوهشگر دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا دریافتند که برای این کار باید دو “پروتئاز” (protease) را مهار کرد. پروتئازها، آنزیم‌هایی هستند که روی سطح سلول‌های میزبان قرار دارند و ویروس‌های وارد شده را پردازش می‌کنند.
یک پروتئین مهم
سطح خارجی کروناویروس، یک پروتئین مهم موسوم به “گلیکوپروتئین اسپایک”(S-glycoprotein) را شامل می‌شود که نقش مهمی در ورود ذرات ویروسی به سلول‌های میزبان بر عهده دارد اما ابتدا باید پروتئازهای سلول میزبان، این پروتئین ویروسی را پردازش کنند یا برش دهند تا اجازه ورود ویروس به سلول‌ها صادر شود. پروتئین‌کافت، فرآیند تجزیه اتصالات پپتید میان آمینواسیدها در پروتئین است که به برش پروتئین منجر می‌شود.
پژوهشگران دریافتند که کروناویروس علاوه بر پروتئازی موسوم به “پروتئاز تراغشایی” (TMPRSS۲) که پیشتر شناسایی شده، با یک پروتئاز انسانی موسوم به “فیورین” (furin) نیز برای ورود ویروس پردازش می‌شود.
پلچیا ادامه داد: استفاده از پروتئاز میزبان فیورین برای پردازش، مکانیسم متداولی برای ورود به سلول است که پروتئین‌ها و سموم باکتریایی خاصی آن را به کار می‌برند. کروناویروس نیز از این مکانیسم استفاده می‌کند. طبیعت گلیکوپروتئین اسپایک می‌تواند تشخیص دهد که آیا ویروس می‌تواند بین گونه‌ها منتقل شود یا خیر. برای نمونه، از خفاش یا شتر به انسان.
پژوهشگران در بررسی‌های خود دریافتند که استفاده از یک مهارکننده که هم از پروتئاز تراغشایی و هم از فیورین مدل‌های سلولی و حیوانی به دست آمده است، می‌تواند ورود ویروس به سلول را به صورت کارآمد مهار کند.
آنها یک آزمایش بالینی را با استفاده از پروتئاز تراغشایی روی بیماران مبتلا به کووید- ۱۹ آغاز کردند.
این گروه پژوهشی در حال حاضر، آثار قوی و موثر مهارکننده فورین را شناسایی کرده‌اند و نشان داده‌اند که شاید بتوان از این مهارکننده‌ها برای درمان کووید- ۱۹ استفاده کرد.
این پژوهش، در مجله “Molecules” به چاپ رسید.
انتهای پیام
