وزارت نفت عراق به دنبال اجرای پروژه‌هایی برای توسعه ذخایر گاز مرتبط به میزان ۱.۲ میلیارد فوت مکعب در روز از ۲.۷ میلیارد فوت مکعب در روز است که به همراه نفت استخراج می‌شود. همچنین به دنبال توسعه شماری میادین گازی است که با توسعه میادین عکاظ و منصوریه به ظرفیت مجموعا ۷۰۰ میلیون فوت مکعب در روز آغاز خواهد شد. این کشور دلایل زیادی برای اجرای این پروژه‌ها دارد که نخستین آن سیاسی است. عراق باید به آمریکا نشان دهد که قصد دارد وابستگی به واردات گاز و برق ایران را در مقطعی در آینده کاهش دهد. این موضوع همواره باعث خشم واشنگتن شده و دولت آمریکا در آوریل روشن کرد اگر عراق نشان ندهد که قصد کاهش واردات برق و گاز ایران را دارد در این صورت پس از پایان معافیت ۳۰ روزه در آوریل، معافیت این کشور از تحریمهای آمریکا تمدید نخواهد شد. بنابراین اعلام پروژه‌های جدید گازی بخشی از اطمینان خاطری است که بغداد در این باره به واشنگتن می‌دهد.
دلیل دوم توسعه منابع گازی برای عراق، دلیل مالی است. اگر این میادین توسعه پیدا نکنند، به معنای آن است که عراق گذاشته است پول در زمین بماند. اگر چه عراق ذخایر گازی به وسعت ذخایر همسایه خود ایران ندارد اما بر اساس آمار اداره اطلاعات انرژی آمریکا، با حدود ۱۳۵ تریلیون فوت مکعب ذخایر گازی، دوازدهمین ذخایر گازی بزرگ جهان را در اختیار دارد که سه چهارم آنها ذخایر گازی هستند که به همراه نفت استخراج می‌شوند. قیمتهای جهانی گاز در حال حاضر پایین است اما اوضاع همیشه به این صورت نمی‌ماند و تا زمانی که میادین گازی عراق توسعه پیدا کنند، قیمتهای جهانی گاز هم بهبود پیدا خواهد کرد.
به همین دلیل متوقف کردن مشعل سوزی و هدر رفتن گازی که در میادین نفتی استخراج می‌شود، منطقی به نظر می‌رسد و برای عراق درآمد به همراه خواهد داشت. همین ماه گذشته بود که کمیته اقتصادی پارلمان عراق پیشنهاد کرد به منظور کاهش هزینه‌های کشور، به شرکتهای نفتی بین المللی به جای پول، نفت خام داده شود، پرداخت بدهی خارج به تعویق انداخته شود و حقوق کارمندان در بخشهای مختلف دولتی ۶۰ درصد کاهش پیدا کند و همه هزینه‌های غیرضروری کاهش داده شوند.
با وجود این که عراق در فوریه حداقل ۴.۶۵ میلیون بشکه در روز نفت تولید کرد که بالاتر از سهمیه ۴.۴۶ میلیون بشکه در روز اوپک پلاس بود و ۳.۴ میلیون بشکه در روز از این نفت را صادر کرد و به همین میزان صادرات در مارس داشت اما درآمدهای نفتی عراق در مقطع مذکور حدود ۵۰ درصد کاهش پیدا کرد. این کاهش ناشی از ریزش قیمت نفت بود که حدود ۹۰ درصد از درآمدهای دولت را تشکیل می‌دهد.
دلیل سوم این که چرا عراق باید منابع گازی خود را توسعه دهد، مسئله استراتژیکی بلندمدت است. اگر عراق اجازه دهد مشعل سوزی ادامه پیدا کند و منابع گازی غیرمرتبط خود را توسعه ندهد به معنای آن خواهد بود که عراق برای تولید برق باید نفت بسوزاند در حالی که می‌تواند این نفت را برای تولید درآمد صادر کند و خزانه خالی خود را پر کند و به هدف خود برای تولید هفت میلیون بشکه در روز نفت دست پیدا کند.
بر اساس گزارش اویل پرایس، عراق جزء یکی از سه کشوری است که بدترین رکورد را در زمینه مشعل سوزی در جهان دارند و پس از روسیه که سال گذشته حدود ۱۶ میلیارد متر مکعب گاز سوزاند، قرار دارد. نه تنها این مسئله به معنای از دست رفتن میلیاردها دلار درآمد اقتصادی و ادامه قطعی برق به خصوص در روزهای داغ تابستان است بلکه برخلاف ابتکار سازمان ملل متحد و بانک جهانی برای پایان دادن به مشعل سازی تا سال ۲۰۳۰ است که عراق در سال ۲۰۱۷ به آن پیوست.
انتهای پیام
