زمانی که حق مسکن کارگران ۳۰۰ هزار تومان است، حق مسکن ۲۰۰میلیونی نمایندگان چه ضرورتی دارد؛ مگر نه اینکه این افراد جز خدمت صادقانه هدف دیگری ندارند و شأن نمایندگی بنا بر صلاحیت و توانایی آنها تعریف می‌شود، نه خانه و دفترشان؟ اینها همه سؤالاتی است که از لحظه انتشار خبر پرداخت حقوق ۳۱ میلیون تومانی نمایندگان و حق مسکن ۲۰۰ میلیونی آنها در فضای مجازی پخش شده است.البته که توجیه‌های مختلفی برای این پرداخت‌های نجومی مطرح می‌شود اما مسئله مهم آنجاست که حقوق ۱۱میلیونی که بیش از پنج‌برابر حقوق کارگران است به‌تنهایی تکافوی زندگی در تهران را می‌کند که اگر نمی‌کند خون نمایندگان رنگین‌تر از کارگران نیست و اگر نماینده‌ای با این حقوق قادر به فعالیت نیست، چرا وارد بهارستان شده است؟نکته مهم بعدی این است که ۲۰ میلیون هزینه اضافی بر حقوق ۱۱میلیونی پرداخت شده است، برای تأمین هزینه تهیه مسکن و ایاب و ذهاب و… است. در گزارشی که چندی پیش در «شرق» منتشر شد، مشخص شد که نمایندگان مجلس برای اقامت در تهران، اجاره ماهانه پنج‌میلیون‌تومانی دریافت می‌کنند. این مبلغ به حساب تمامی نمایندگان واریز می‌شود و افرادی هم که ساکن تهران هستند، از مزایای تأمین هزینه اجاره منزل بهره‌مند هستند. همچنین هر نماینده ماهانه مبلغ دومیلیون‌و ۲۰۰ تومان برای هزینه‌های ایاب‌وذهاب خود دریافت می‌کند و هزینه مشاوران نماینده نیز از بیت‌المال پرداخت می‌شود. این به‌جز یک دستگاه خودروی پژوپارس و سهمیه بنزینی است که در اختیار تمامی نمایندگان مجلس برای رفت‌وآمد قرار داده شده است.
علاوه بر این جالب است بدانیم که پرداخت حقوق ماهانه راننده خودرو نمایندگان، از طریق امور مالی مجلس به‌طور جداگانه مانند سایر کارکنان مجلس انجام می‌شود و در سبد هزینه‌ای نمایندگان مجلس جا داده نمی‌شود. به‌جز این موارد هزینه پرداخت قبض موبایل هم به حساب هرکدام از نمایندگان مجلس واریز می‌شود.اگر قرار به رسیدگی مجدد به حقوق‌های نجومی است، نمایندگان نباید از این قاعده مستثنا شوند و بالاخره باید مشخص شود هزینه مشاوران نمایندگان یا هزینه موبایل آنها و حتی اجاره ماهانه منزل آنها چرا باید از بیت‌المال پرداخت شود و چرا نمایندگان مجلس که فقط به شوق خدمت آمده‌اند، با حقوق دریافتی خود هزینه‌هایشان را پرداخت نمی‌کنند؟!
