امروزه کاربردهای متنوع تلفن همراه، باعث شده که این دستگاه در هر لحظه از زندگی افراد حضور داشته باشد. برای استفاده از تلفن همراه، بدن از وضعیت طبیعی خود خارج می‌شود و این تغییر وضعیت، خطر بروز ناهنجاری‌های اسکلتی و عضلانی را به همراه دارد.
یکی از اختلالاتی که به دنبال خم کردن گردن برای استفاده از تلفن همراه ایجاد می‌شود؛ «سندرم گردن پیامکی» است. با خم شدن سر به سمت جلو، وزن آن بر روی گردن افزایش می‌یابد.
پژوهشگران دانشگاه بوعلی‌سینای همدان در یک مطالعه مروری به بررسی سیستماتیک اختلالات مرتبط با سندرم گردن پیامکی پرداختند. حسین احمدی، علی یلفانی و بهنام غلامی بروجنی؛پژوهشگران گروه آسیب‌شناسی ورزشی و حرکات اصلاحی، محققانی بودند که در انجام مطالعه همکاری داشتند.
این مطالعه مروری با جستجوی جامع مقالات منتشر شده در بانک‌های اطلاعاتی PubMed، Science Direct و Google Scholar طی سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۹ انجام شد و در نهایت ۱۰ مقاله مورد بررسی قرار گرفت.
از میان مقاله‌های بررسی‌شده، پنج مقاله به صورت پرسش‌نامه‌ای و مقطعی، سه مقاله مروری و دو مقاله نیمه تجربی بودند.
مطالعات بررسی‌شده تایید کرد که مدت زمان استفاده از تلفن همراه، وب‌گردی و تعداد پیامک دادن با آن در طول روز می‌تواند عاملی برای اختلالات اسکلتی-عضلانی باشد. همچنین استفاده مداوم از این دستگاه می‌تواند موجب وضعیت سر به جلو، شانه گرد و همچنین دردهای مزمن در گردن، شانه‌ها، دست‌ها و انگشتان شود.
در این مقالات برای درمان سندرم گردن پیامکی، تکنیک‌های کاربردی و ساده‌ای ذکر شده است:
– بعد از هر ۳۰-۴۰ دقیقه استفاده از تلفن همراه، عضلات گردن خود را با برخی از تمرینات کوتاه گرم کنید و حداقل ۱۰ بار این کار را تکرار کنید. ( چرخش سر، تغییر جهت یا وضعیت)
– کشش عضلات گردن، مانند: بالابرنده کتف و عضلات قسمت قدانی گردن (۱۰ تا ۳۰ ثانیه)
– انجام چین‌تاک (نوعی تمرین گردن) و نزدیک کردن کتف‌ها (۲۰ -۳۰ ثانیه نگه‌داشتن)، به تقویت و ثبات عضلات گردن کمک می‌کند.
– کمتر پیام دهید و بیشتر صحبت کنید.
با توجه به گسترش استفاده از تلفن همراه، پژوهشگران این مطالعه پیشنهاد می‌کنند: «متخصصان بهداشت حرفه‌ای، فیزیوتراپی، کاردرمانی، ارگونومی و علوم ورزشی با توصیه به مراجعه کنندگان خود و همچنین رسانه‌های جمعی با آموزش اصول صحیح و پاسخ مناسب در هنگام استفاده از تلفن همراه، آگاهی عموم افراد جامعه را بیشتر کنند».
نتایج این مطالعه، تابستان سال جاری (۱۳۹۹) به صورت مقاله علمی پژوهشی در دوماهنامه فیض وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کاشان منتشر شده است.
انتهای پیام
