ایسنا: بینال (دوسالانه) ونیز که به‌طور رسمی از ۹ می (۱۹ اردیبهشت‌ماه) کارش را آغاز کرده بود، در پایان روز ۲۲ نوامبر (۱ آذرماه) چراغ‌هایش را خاموش کرد تا دو سال دیگر که پنجاه‌وهفتمین دوره‌ی آن آغاز شود.
این رویداد هنری که از سال ۱۸۹۵ آغاز شده، به‌مدت بیش از یک قرن یکی از نهادهای فرهنگی معتبر در جهان بوده است. این نمایشگاه هنری که در سال‌های فرد میلادی در مدت بیش از شش‌ماه (۲۸ هفته) برگزار می‌شود، امسال در پنجاه‌وششمین دوره، بیش از ۳۷۰ هزار بازدیدکننده را میزبانی کرده است.
در این دوره از دوسالانه، آثار مختلفی از هنرمندان کشورهای جهان در فضاهای متنوعی به‌نمایش گذاشته شده بود. باغ مرکزی بینال در منتهی‌الیه جنوب جزیره، در محوطه‌ای به نام Giardini تعبیه شده بود که علاوه بر پاویون مرکزی، ۲۹ پاویون دیگر را نیز شامل می‌شد. تجمع دیگر پاویون‌ها، کمی بالاتر از این محوطه، در محوطه‌ای به نام Arsenale بود که آن‌هم علاوه بر پاویون مرکزی، ۲۳ پاویون دیگر را شامل می‌شد.
علاوه بر این دو محدوده، در فاصله‌ی پایین‌تر و بالاتر میدان معروف «سنت مارکو» ۱۵۵ پاویون دیگر نیز در نقاط مختلف شهر (جزیره) به‌شکل پراکنده‌ای برپا شده بودند؛ با این تفاوت که بازدید از این محوطه‌ها، رایگان بود. ضمن آن‌که عموم این پاویون‌ها، ساختمان‌ها یا حتی طبقه‌ای از ساختمان‌های موجود در ونیز بودند که برای این منظور اجاره شده بودند.
در مجموع می‌توان گفت، آثار هنری هنرمندان منتخب کشورهای جهان، از توسعه‌یافته گرفته تا جهان سومی‌ها، در ۲۰۷ پاویون مختلف پراکنده در سطح ونیز، به‌مدت شش‌ماه و ۱۳ روز میزبان بازدیدکنندگانی از کشورهای مختلف، از هنرمندان سرشناس گرفته تا مخاطبان عام بود.
فضای شهر ونیز هم به‌گونه‌ای بود که تعداد قابل توجهی از انبوه گردشگرانی که روزانه به دیدن آن می‌آمدند، از برگزاری بینال ونیز اصلا آگاه نمی‌شدند، اما علاوه بر مخاطبان تخصصی، برخی از همین گردشگران، با توجه به تابلوها و راهنماهای در نظر گرفته‌شده مقابل پاویون‌ها در نقاط مختلف شهر، از برگزاری دوسالانه آگاهی می‌یافتند، از آن دیدن می‌کردند.
هنرمندان حضوریافته نیز آثارشان را در شاخه‌های مختلف هنری، تجسمی، معماری، سینما (ویدیو)، رقص و پرفورمنس، موسیقی، نمایش و آرشیوهای تاریخی به‌نمایش گذاشتند. در این میان، با توجه به این‌که دوسالانه‌ی ونیز همواره در خط مقدم تحقیقات و ترویج گرایش‌های جدید هنر معاصر حضور داشته است، در بینال اخیر نیز شاخه‌های مدرن، از جمله هنر مفهومی، هنر محیطی و ویدیوآرت از جایگاه و توجه ویژه‌ای برخوردار بودند.
البته شهر تاریخی ایتالیا از سال ۱۹۳۲ تا کنون مبدع و میزبان جشنواره فیلم ونیز نیز بوده و از سال ۱۹۸۰ تا کنون در سال‌های زوج میلادی، بینال تخصصی معماری ونیز برگزار شده است. حرکات موزون نیز از سال ۱۹۹۹ در ونیز صاحب یک دوسالانه شده است. البته موسیقی و تئاتر هم به ترتیب در سال‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۳۴ شاهد برگزاری نخستین دوره‌های نمایشگاهی خود در ونیز بوده‌اند.
این رویداد هنری از سال ۱۹۹۸ به ریاست «پائولو باراتا» برگزار شده و تعداد کشورهای شرکت‌کننده در آن از ۵۹ کشور (در سال ۱۹۹۹) به ۸۹ کشور در سال ۲۰۱۵ افزایش یافته است.
برخی پاویون‌های دوسالانه‌ی امسال شامل آثار چند هنرمند و برخی از آن‌ها، فقط آثار یک هنرمند را شامل می‌شدند و بعضا به نام خود هنرمند نام‌گذاری شده بودند. از طرف کشور ایران نیز ۴۹ هنرمند در این دوسالانه حضور یافتند که در کنار ۳۰ هنرمند ایرانی، ۱۹ هنرمند از کشورهای جمهوری آذربایجان، افغانستان، عراق، پاکستان و هند نیز حضور داشتند.
