حسن طایی در سومین وبینار تخصصی «حمایت از بیمه‌شدگان بیکار شده سازمان تامین اجتماعی در مواجهه با کرونا» که توسط موسسه عالی پژوهش تامین اجتماعی برگزار شد با بیان اینکه قبل از بحران سه میلیارد شاغل و ۲۰۰ میلیون فرد بیکار در جهان داشتیم اظهار کرد: اما بعد از وقوع بحران کرونا، زندگی بیش از ۱۵ درصد از شاغلان تحت تاثیر قرار گرفت.
وی افزود: به مرور به این ۱۵ درصد افزوده شد و بیش از ۴۰۰ میلیون شغل از دست رفت، ۲۰۰ میلیون هم بیکار از قبل داشتیم و اگر بخواهیم مقایسه کنیم مشخص است که چه اتفاق مهمی افتاده؛ در کنار این سطح از آسیب دیدگی، مهمترین پیامد بحران کرونا در این حوزه، تغییر در اکوسیستم کسب و کارها بود.
استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی با بیان اینکه تغییر اساسی در اکوسیستم کسب و کارها رخ داد و ILO که شاهد چنین اتفاقاتی بود چهار اقدام سیاستی تعیین کرد اظهار کرد: اولین سیاست، تحریک اقتصاد و بازار کار بود. اگر اقتصاد دچار رکود نمیشد بازار کار کمتر آسیب می دید. سیاست های انبساطی و تسهیل در امر سیاست گذاری در این محور مورد توجه قرار گرفت.
طایی افزود: سیاست دوم حمایت از کسب و کارها بود. مبنی بر اینکه تا جایی که می شود دولت ها کسب و کارها را حفظ و بنگاهها مقاومت کنند.
وی با بیان اینکه سومین اقدام محافظت کارگران در محل کار بود گفت: وقتی کارکنان به منزل می رفتند مسائل و مشکلات دیگری پیش می آمد. چهارمین اقدام تکیه بر گفت‌وگوهای اجتماعی بود. بحث سندیکاها و انجمن های کارگری در این محور بسیار جدی شد. ضریب پوشش سازمان های بیکاری تشکل ها بسیار مهم بود و دامنه شمول مقرری بگیران بیمه بیکاری افزوده شد.
استاد اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی ادامه داد: دولت ها ذیل این چهارمحور اقداماتی را انجام دادند. اما کدام کشورها موفق بودند؟ دولت هایی موفق بودند که این هفت ویژگی را داشتند؛ نخست اینکه سطح دانایی آنها بالا بود به این معنا که متوسط سال های تحصیلی افراد بالای ۲۵ سال بالاتر باشد. دوم سطح بهداشتی و سلامت جامعه، سوم سطح تولید و سرانه تولید بود. هرکشوری سرانه تولید بالاتری داشت موفقتر عمل کرد. چهارم ضریب جینی و توزیع درآمدها، پنجم اندازه دولت ها، ششم گویایی نظام اطلاع رسانی در بازارکار و هفتم سازوکار بیمه بیکاری بود.
انتهای پیام
