تصمیم یک‌شبه برخی از شرکت‌های داروسازی برای افزایش قیمت داروها، موجب نگرانی مضاعف بیماران و خانواده‌های آنها شده است.
شرکت‌های داروسازی در تعیین قیمت دارو دست برتر را دارند زیرا بیماران به جز مصرف دارو گزینه دیگری ندارند اما به گفته متخصصان دانشگاه کالیفرنیا حتی با بالا بودن هزینه برخی درمان‌ها، داروها در مقایسه با بار مالی و جسمی ناشی از بیماری در بلندمدت همچنان با ارزش هستند.
هپاتیت C بیماری است که به سرطان کبد، سیروز کبدی و عمل پیوند منجر می‌شود اما آسیب ناشی از آن در صورتیکه به موقع درمان شود قابل پیشگیری است. برای مثال داروی «هاروونی» (Harvoni) برای درمان هپاتیت C تجویزمی‌شود اما تکمیل یک دوره درمانی آن ۱۰۰ هزار دلار هزینه دارد. شرکت‌های بیمه به طور معمول هزینه درمان را فقط در مراحل پایانی بیماری پوشش می‌دهند که با در نظر گرفته روند پیشرفت بیماری به نفع بیمار نیست.
کارشناسان آمریکایی همچنین اظهار داشتند: اگرچه ۱۰۰ هزار دلار رقم ناچیز و کوچکی نیست اما هنوز هاروونی جزو گران‌ترین داروهای بازارهای امروزی قرار نمی‌گیرد.
سایت دیسکاوری نیوز در این رابطه به معرفی ۱۰ نمونه از گران‌قیمت‌ترین داروهای جهان پرداخته که به شرح زیر است:
– آرکالیست (Arcalyst): مصرف این دارو که برای بیماران مبتلا به سندرم ماکل ولز (Muckle – wells) تجویز می‌شود در سال ۲۵۰ هزار دلار هزینه دارد. این سندرم اختلال نادری است که با تب، جوش پوستی و درد مفصل خود را نشان می‌دهد و با پیشرفت این بیماری، نارسایی کلیوی و ناشنوایی در کمین مبتلایان خواهد بود.
– کالیدکو (kalydeco): این دارو که هزینه مصرف آن در سال تقریبا ۳۰۰ هزار دلار است در درمان نوع نادری از «فیبروز سیستیک» در بیماران شش سال و بالاتر کاربرد دارد. این بیماری از جهش فاکتور G551D در ژن تنظیم کننده گذرنده از غشا فیبروز سیستیک ناشی می‌شود.
– آکسار (Acthar): هزینه بر‌آورد شده این دارو در سال ۳۰۰ هزار دلار است که داروی بسیار گرانی به حساب می‌آید زیرا شرکت‌های بیمه‌ای هزینه آن را پوشش نمی‌دهند و مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا هم نیست. این دارو در درمان حمله صرع کودکان زیر دو سال موثر است.
– میوزیم (Myozyme): بیماری گلیکوژنوز نوع دو که موجب انباشت گلیکوژن در بافت‌های بدن می‌شود آسیب‌های جدی به قلب و ماهیچه‌ها وارد می‌کند. داروی میوزیم که برای مبتلایان به این بیماری تجویز می‌شود در سال هزینه ۱۰۰ هزار دلاری به بیمار تحمیل می‌کند. این دارو نجات دهنده است اما نارسایی قلبی، ریوی و حمله آلرژیک از جمله عوارض جانبی آن هستند.
– سینریز (Cinryze): بیماری آنژیوادم ارثی که موجب ورم دست‌ها، صورت و گلو می‌شود همچنین با درد شکمی، حالت تهوع و استفراغ همراه است و می‌تواند با تنگ ساختن مجرای هوایی کشنده نیز باشد. داروی سینریز که از خون انسان گرفته و برای این بیماری تجویز می‌شود در سال هزینه‌ای معادل ۳۵۰ هزار دلار به بیمار تحمیل می‌کند.
– الاپراز (Elaprase): مصرف این دارو برای شیوه درمان جایگزین آنزیمی، سالانه حدود ۳۷۵ هزار دلار هزینه می‌برد. این دارو برای کمک به بیماران مبتلا به سندرم «هانتر» تولید شده و بیشتر در مردان مشاهده می‌شود. در زمان تولد هیچ نشانه‌ای از این بیماری در نوزاد دیده نمی‌شود. بیماری با گذشت زمان پیشرفت می‌کند و در نتیجه به بزرگ شدن اعضای بدن، تنگ شدن مجرای هوا و اختلالات پوستی منجر می‌شود.
– ویمیزیم (Vimizim): سندروم مورکیو A، بیماری متابولیک ارثی است که بر اثر آن بدن توانایی اش را در تجزیه زنجیره‌های مولکول‌های قند از دست می‌دهد. از جمله علائم این بیماری رشد غیر معمول استخوان و کوتاهی قد است. داروی ویمیزیم از جمله روش‌های درمانی تایید شده توسط سازمان غذا و داروی آمریکاست که در سال برای بیمار ۳۸۰ هزار دلار هزینه دارد.
– ناگلازیم (Naglazyme): بیماری «موکوپلی ساکاریدوز نوع VI» موجب می‌شود بافت‌ها و اعضای بدن بزرگ و زخم شوند. داروی ناگلازیم یک جایگزین آنزیمی است که برای تقویت رشد بافت و حرکت پذیری مفصل‌ها تجویز می‌شود اما هزینه سالانه آن برای بیمار ۴۸۵ هزار دلار است.
– سولیریس (Soliris): بیماری «پاروکسیسمال ناکچورنال هموگلوبینوریا» موجب از بین رفتن گلبول‌های قرمز خون می‌شود که خطر عفونت و کم خونی شدید را افزایش می‌دهد. داروی سولیریس با تقویت کیفیت زندگی درمان این بیماری به حساب نمی‌آید. در نتیجه بیمار مبتلا به این بیماری برای ادامه درمان باید در سال ۵۳۶ هزار دلار هزینه کند.
– گلیبرا (Glybera): این دارو در سراسر جهان بالاترین قیمت را دارد که بهای یک دوره درمان با آن بیش از یک میلیون دلار است. این دارو جهت درمان نوع بیماری خاص به نام کمبود «لیپوپروتئین لیپاز» تجویز می‌شود.
