گروه اقتصادی: تخصیص کالابرگ برای برطرف کردن دغدغه‌های معیشتی مردم در یکی ۲ سال گذشته مطرح شده و واکنش‌های متفاوتی را هم در پی داشته است، هرچند این نوع مدیریت معمولاً مختص زمانی است که یک کشور در تامین کالاهای لازم به مشکل بخورد، نه اینکه مثل شرایط امروز کالا باشد و با قیمت‌هایی بالا به مردم عرضه شود.
آلبرت بغزیان، اقتصاددان، در این‌باره اظهار داشت: به آنهایی که به فکر افتاده‌اند تا مشکل معیشت مردم را با کالابرگ حل کنند، باید گفت این کار اولین راه‌حل نیست بلکه آخرین راه‌حل مشکل است. اینکه عده‌ای تصمیم به ارائه کالابرگ به مردم گرفته‌اند این پیام را در پی دارد که دولت از کنترل قیمت‌ها عاجز مانده است. اینکه چنین چیزی قرار است برای اجرایی شدن در مجلس به رأی گذاشته شود هم از آن کارهای تعجب‌برانگیز است. در واقع خود دولت است که برای دادن کالابرگ به مردم تصمیمگیری می‌کند.عضو هیات علمی دانشگاه تهران در ادامه سخنانش گفت: اساساً کالابرگ روشی است که در شرایط جنگی در دستور کار قرار می‌گیرد؛ یعنی وقتی یک کشور در حالت جنگ قرار می‌گیرد، برای تزریق کالاها به بازار به مشکل می‌خورد و به همین دلیل دولت به این فکر می‌افتد تا کالاهای مصرفی لازم را از طریق کالابرگ به دست مردم برساند. دقیقاً همان کاری که در دهه شصت اجرا شد و بسیاری از گرفتاری‌های مصرفی مردم را برطرف کرد، چرا که در آن روزها ناتوانی در واردات، دولت را به این تشخیص رساند که کالاهای مصرفی را جیره‌بندی کند.او تصریح کرد: شرایط بازار در حال حاضر به گونه‌ای است که اقلام مصرفی به قدر لازم در بازار موجود است و چون گرانی به حالت غیرقابل تحملی رسیده است، مردم نمی‌توانند نیازهای اصلی خود را تامین کنند. به همین دلیل دولت باید با بررسی دقیق شرایط و بهره‌گیری از پتانسیل‌های موجود مقدمات لازم را برای پایین آوردن قیمت‌ها تدارک ببیند. فقط در این صورت است که مشکل معیشتی مردم برطرف خواهد شد.او توضیح داد: دولت در کنار اینکه سازوکار لازم را برای مبارزه با افزایش قیمت در نظر می‌گیرد، باید ارز لازم را به بازار تزریق کند و همچنین واردات نهاده‌ها را تامین کند تا از این طریق بتواند وضعیت مردم را به سامان برساند. سوال این است، کدام کارخانه حاضر است محصولات خود را با قیمت پایین در اختیار دولت بگذارد تا از طریق کالابرگ به دست مردم برسد؟ تکرار می‌کنم که در زمان جنگ مشکل کمبود کالا داشتیم، اما الان بخش خصوصی می‌تواند کالای لازم را به بازار عرضه کند.آلبرت بغزیان در پایان گفت: تاکید موکد چیزی جز این نیست که توزیع مواد مصرفی با کالابرگ آخرین راه‌حل و در شرایط ناچاری است.
آلبرت بغزیان، اقتصاددان، در این‌باره اظهار داشت: به آنهایی که به فکر افتاده‌اند تا مشکل معیشت مردم را با کالابرگ حل کنند، باید گفت این کار اولین راه‌حل نیست بلکه آخرین راه‌حل مشکل است. اینکه عده‌ای تصمیم به ارائه کالابرگ به مردم گرفته‌اند این پیام را در پی دارد که دولت از کنترل قیمت‌ها عاجز مانده است. اینکه چنین چیزی قرار است برای اجرایی شدن در مجلس به رأی گذاشته شود هم از آن کارهای تعجب‌برانگیز است. در واقع خود دولت است که برای دادن کالابرگ به مردم تصمیمگیری می‌کند.عضو هیات علمی دانشگاه تهران در ادامه سخنانش گفت: اساساً کالابرگ روشی است که در شرایط جنگی در دستور کار قرار می‌گیرد؛ یعنی وقتی یک کشور در حالت جنگ قرار می‌گیرد، برای تزریق کالاها به بازار به مشکل می‌خورد و به همین دلیل دولت به این فکر می‌افتد تا کالاهای مصرفی لازم را از طریق کالابرگ به دست مردم برساند. دقیقاً همان کاری که در دهه شصت اجرا شد و بسیاری از گرفتاری‌های مصرفی مردم را برطرف کرد، چرا که در آن روزها ناتوانی در واردات، دولت را به این تشخیص رساند که کالاهای مصرفی را جیره‌بندی کند.او تصریح کرد: شرایط بازار در حال حاضر به گونه‌ای است که اقلام مصرفی به قدر لازم در بازار موجود است و چون گرانی به حالت غیرقابل تحملی رسیده است، مردم نمی‌توانند نیازهای اصلی خود را تامین کنند. به همین دلیل دولت باید با بررسی دقیق شرایط و بهره‌گیری از پتانسیل‌های موجود مقدمات لازم را برای پایین آوردن قیمت‌ها تدارک ببیند. فقط در این صورت است که مشکل معیشتی مردم برطرف خواهد شد.او توضیح داد: دولت در کنار اینکه سازوکار لازم را برای مبارزه با افزایش قیمت در نظر می‌گیرد، باید ارز لازم را به بازار تزریق کند و همچنین واردات نهاده‌ها را تامین کند تا از این طریق بتواند وضعیت مردم را به سامان برساند. سوال این است، کدام کارخانه حاضر است محصولات خود را با قیمت پایین در اختیار دولت بگذارد تا از طریق کالابرگ به دست مردم برسد؟ تکرار می‌کنم که در زمان جنگ مشکل کمبود کالا داشتیم، اما الان بخش خصوصی می‌تواند کالای لازم را به بازار عرضه کند.آلبرت بغزیان در پایان گفت: تاکید موکد چیزی جز این نیست که توزیع مواد مصرفی با کالابرگ آخرین راه‌حل و در شرایط ناچاری است.
