تصور کنید در یک بیماری همه‌گیر جهانی ۱۰۷ ساله شوید
پیرترین زن ایرلندی تولد ۱۰۷ سالگی خود را با نامه ای «الهام بخش» جشن گرفت تا به مردم ناامید و خسته از کووید۱۹ اهمیت امیدواری و ابراز عشق به دیگران را توضیح بدهد.نامه نانسی را نوه‌اش لوئیز، در فیسبوک به اشتراک گذاشته و بیش از ۴۳ هزار بار به اشتراک گذاشته شد.نانسی که علاوه بر مشاهده ویرانی دو جنگ جهانی در کشورش،در زندگی شخصی خود نیز تجربه‌های دردناک زیادی داشته به مردم جهان توصیه می‌کند که همه باید به این باور برسند «اوضاع بهتر خواهد شد.»خلاصه ای از متن این نامه الهام بخش را در ادامه می خوانید: «نام من نانسی استوارت است و در شانزدهم اکتبر ۱۹۱۳ متولد شدم. آخر همین هفته ۱۰۷ ساله می شوم. تصور کنید در یک بیماری همه‌گیر جهانی ۱۰۷ ساله شوید. این قطعاً حتی برای من و تمام آنچه که تجربه کرده ام بسیار غیرمعمول است. من در کلونارد در شهرستان میث زندگی می کنم و بیش از ۸۳ سال در خانه‌ام زندگی کردم.شوهرم را در تصادف اتومبیل در سال ۱۹۸۹ از دست دادم ، و دختران دوقلویم را هم سالها بعد. مارگارت در سال ۲۰۰۷ بر اثر ابتلا به بیماری نورون حرکتی و آنه در سال ۲۰۱۰ از غصه مرگ خواهرش از دنیا رفتند. در طول سالها زندگی طولانی مدت روی این کره خاکی تمام دوستانم را از دست داده ام.اما بسیار خوش شانس هستم که هنوز سه دختر به نام های کاتلین ، مری و اولیو و یک پسر دارم به علاوه ۸۴ نوه ، نتیجه و نبیره و ندیده.
در مرحله دیگری از نبرد با ویروس هستیم اما از پس این مشکل برمی آییم
امروز این نامه را می‌نویسم تا عشقم را برای شما بفرستم و دعا کنم. من در این نامه به شما کمک می کنم تا امید ، ایمان و اعتقاد پیدا کنید که در پایان همه چیز خوب خواهد شد.ما در مرحله دیگری از نبرد با ویروس هستیم اما از پس این مشکل برمی آییم. مثل همه رویدادهایی که از روز تولدم در سال ۱۹۱۳ شاهد بوده‌ام، هر چقدر هم اتفاقات بدی افتاده باشد ، من زنده مانده‌ام. پس می‌توانیم زنده بمانیم و درسال های آینده، به این روزها مثل خاطره‌ای دور نگاه کنیم.ایمان داشتن به من در طول زندگی کمک زیادی کرد تا همیشه در مبارزه هایم با سختی‌های زندگی مثبت بمانم. از شما سپاسگزارم که ایمان خود را حفظ کرده‌اید و در این دوران سخت مقاومت می‌کنید.»نانسی در نامه امیدبخش خود تعریف کرده که چگونه از ماه مارس به همراه نوه اش لوئیز در خانه قرنطینه شده و می‌داند قطع ارتباط با دنیای بیرون سخت است. آنها خودشان را در خانه سرگرم کرده‌اند، با پخت‌وپز و سرگرمی و دعا و نیایش، البته از طریق تلفن با بقیه اعضای خانواده خود در تماس هستند.
در این گذر سخت روزها باید مراقب همدیگر باشیم
نانسی مردم را ترغیب می‌کند به گفت وگو با یکدیگر ادامه دهند. این کار به او در گذر از دوران سخت طی سال ها کمک کرده است:«در این گذر سخت روزها باید مراقب همدیگر باشیم؛ نه تنها به خودمان بلکه به همه اطرافیانمان نیز بایدتوجه داشته باشیم. »این زن سالخورده مردم را به نگاه کردن و لبخند زدن ،حتی وقتی ماسک زده‌اند،تشویق می‌کند . زیرا لبخند در چشم‌هایشان دیده می‌شود و می‌تواند به کسانی که احساس ضعف و ناامیدی می‌کنند کمک کند تا مقاومت کنند. او معتقد است:«هیچ کار خیری هرگز بدون پاداش نمی‌ماند؛ تمام تلاش خود را بکنید تا خوب باشید.»
