این روانشناس با بیان اینکه پذیرا بودن والدین باعث اطمینان نوجوان و بیان احساساتش با پدر و مادر و آگاهانه طی کردن این مسیر می‌شود، ادامه داد: منع این احساسات در نوجوانان باعث می‌شود آن‌ها نیاز به عشق را از طرق غیر منطقی تامین کنند، بنابراین بهتر است والدین به صورت دورادور روی این موضوع نظارت داشته باشند چراکه انکار این احساس نوعی مانع تلقی می‌شود و نوجوان را اذیت می‌کند.وی با اشاره به اینکه نوجوانان اغلب در سنین ۱۲ تا ۱۵ سالگی و همزمان با سن بلوغ درگیر احساسات عاطفی می‌شوند، گفت: نوجوانان اغلب عاشق فردی می‌شوند که مورد توجه عموم قرار دارد و تصور می‌کنند اگر بتوانند این عشق را تجربه کنند درواقع شایستگی خود را اثبات کرده‌اند.به گفته‌ی ناقل بهتر است والدین عشق نوجوان را بپذیرند و به او از امکان ناکامی در این عشق آگاهی بدهند، همچنین به نوجوان فرصت شکست در عشق را بدهند تا برای ارتباطات آینده به پختگی برسد، چراکه معمولا عشق های دوره نوجوانی در سنین بالاتر غیر منطقی به نظر می‌ایند و از بین می‌روند.
عشق نوجوان الزاما به ازدواج ختم نمی‌شود
وی ادامه داد: والدین باید آگاه باشند قرار نیست عشق نوجوانی منجر به ازدواج شود بنابراین اگر نوجوانشان عاشق شد باید با او همانند یک دوست برخورد کنند تا نوجوان بتواند درباره احساسات خود با ان‌ها صحبت کند. از طرفی والدین نباید تصور کنند نوجوانان اطلاعاتی در چنین زمینه‌هایی ندارند بلکه با توجه به گسترش تکنولوژی نوجوانان به آگاهی لازم رسیده‌اند پس چه بهتر است والدین به عنوان منبع موثق در کنار آن‌ها باشند و اطلاعات لازم را خودشان در اختیار نوجوان قرار دهند.
اهمیت حمایت والدین در شکست عاطفی نوجوان
این روانشناس معتقد است که والدین باید دورادور بر روی فردی که نوجوان ان را انتخاب کرده است و مورد اطمینان بود او نظارت داشته باشند، از طرفی این نظارت نباید به طور مستقیم و همراه با سرزنش نوجوان باشد چراکه در نهایت منجر به دوری نوجوان از خانواده می‌شود. همچنین اهمیت کمک والدین به نوجوان در این مسیر، پس از شکست عاطفی نوجوان احساس می‌شود چراکه برخی نوجوانان گاها پس از شسکت عاطفی و نبود حمایت از جانب والدین دچار مشکلاتی نظیر افت تحصیلی، گرایش به اعتیاد و… می‌شوند.
عشق نباید مانع اهداف آینده نوجوان شود
ناقل در انتها به بیان توصیه‌هایی به نوجوانان پرداخت و اظهار کرد: نوجوانان باید آمادگی پذیرش شکست در عشق را داشته باشند و به آن به عنوان مرحله‌ای از رشد نگاه کنند، بدانند که معیارهای دوست داشتن برایشان در سنین بالا تغییر می‌کند بنابراین نباید اکنون برای زندگی آینده خود تصمیم بگیرند، همچنین باید به گونه‌ای این حس را مدیریت کنند که به اهداف، تحصیلات و آینده‌شان لطمه‌ای وارد نشود.
