محققان دانشگاه‌های لیدز و ادینبورگ با استفاده از پوشش‌های سیلیکونی و با بررسی قابلیت‌های زبان ۱۵ داوطلب بزرگسال و در نهایت اسکن سه بعدی زبان انسان توانسته‌اند نقشه سه بعدی ابعاد و تراکم زبان صد‌ها ساختار جوانه مانند بر روی سطح زبان به نام پاپیل را تهیه کنند.
پاپیل‌ها برآمدگی‌های کوچکی هستند که برخی از آنها برای پی بردن به طعم مواد غذایی مختلف و برخی برای تسهیل پراکندگی بزاق مورد استفاده قرار می‌گیرند. تعدادی از این برآمدگی‌ها هم برای کمک به بلعیدن غذا قابل استفاده هستند.
تولید زبان بیومتریک بر مبنای قالبی صورت گرفت که با بررسی ویژگی‌های زبان واقعی طراحی شد و نتیجه نهایی نه تنها دارای برآمدگی‌های پاپیل به شکلی مشابه با زبان واقعی است، بلکه این برآمدگی‌ها از نظر شکل ظاهری و سفت بودن و شل بودن نیز بسیار شبیه به نمونه‌های اصلی هستند.
استفاده از یک سیلیکون ویژه نیز این روند را تسهیل کرده است. این فناوری در آینده درک مزه واقعی غذا‌ها برای ربات‌ها و دیگر ابزار هوشمند را تسهیل کرده و شناسایی سریع مواد غذایی جعلی و قلابی را نیز تسهیل می‌کند. همچنین این زبان هوشمند مطالعه در مورد برخی بیماری‌ها و درمان آنها مانند خشکی دهان را تسهیل می‌کند.
