قرار بر این بود که از نیمه شهریور ماه سال تحصیلی ۱۴۰۰-۹۹ آغاز شود تا عقب‌افتادگی‌های سال تحصیلی گذشته هم به نحوی جبران شود.
قرار بر این بود که مناطق دسته‌بندی شوند و بسته به قرمز و زرد بودن‌شان حضوری، غیرحضوری یا شیفت‌بندی شوند. سه، چهار روز مانده به نیمه شهریور حسن روحانی در جلسه هیات دولت گفت:«برای ما فاصله جان و نان معنا ندارد، فاصله کار و معیشت معنا ندارد، فاصله سلامت و دیانت معنی ندارد امسال هم از ۱۵شهریور فاصله‌ای بین جان و یادگیری و آموزش معنا ندارد. هم می‌شود سلامت را حفظ کرد هم به دانش‌آموزان آموزش داد. جوان‌های ما با در نظر داشتن تمامی پروتکل‌های بهداشتی که از طرف ستاد ملی مبارزه با کرونا مطرح شده است، می‌توانند بر سر کلاس درس حاضر شوند.» یکی، دو روز پس از این جلسه ناگهان ابلاغیه‌ای رسید مبنی بر بازگشایی مدارس در تمام کشور «با رعایت پروتکل‌ها.» کلافگی، سردرگمی و ابهام بین دانش‌آموزان، خانواده‌ها، معلمان و حتی مدیران مدرسه موج می‌زد. همه آنچه در طول تابستان گفته شده بود ظرف دو، سه روز در هم پیچید و نوعی دیگر از برنامه‌ریزی برای نحوه تحصیل میلیون‌ها دانش‌آموز به نمایش درآمد. تمام بحث‌های مربوط به اهمیت آموزش حضوری به کنار، همه در این بهت بودند که چرا و چطور می‌شود ناگهان ظرف یک آخر هفته مدرسه‌ها آماده پذیرش دانش‌آموزان شوند؟
جاهای خالی شبکه شاد
از نیمه شهریور تاکنون، مدرسه‌ها به هر شکلی که بود خودشان را با گام‌های کرونا که مدام بلندتر و فاجعه‌بارتر شد، همراه کرده‌اند. آموزش و پرورش هم روزی نیست که اخبار مربوط به شبکه شاد و اهدای تبلت در مناطق کم‌برخوردار منتشر نکند اما تمام تبلیغات به روی وسعت و کارآمدی این شبکه ناگهان در زیر سایه حرف‌های محسن حاجی‌میرزایی قرار گرفته است که می‌گوید امتحانات در صورت موافقت وزارت بهداشت حضوری برگزار خواهند شد. برخی‌ها در شبکه‌های اجتماعی می‌گویند که با کمی آرام‌تر شدن روند شیوع و آمار مرگ و میر به زیر ۴۰۰ ممکن است دوباره امکان حضوری شدن امتحان مدارس مطرح شده باشد.حاجی‌میرزایی البته به صورت خاص خانواده‌های دانش‌آموزان کلاس اولی را هم مخاطب قرار داد و توصیه به حضور فرزندان‌شان در مدارس کرد:«ما برای خانواده‌ها رعایت پروتکل‌ها را تضمین می‌کنیم و از خانواده‌ها درخواست داریم پس از این دو هفته تعطیلی، حداقل در هفته یک بار اجازه حضور دانش‌آموزان در مدارس را بدهند. تا فرزندان‌شان بتوانند با آموزش رودررو با معلم از کیفیت آموزشی بیشتری برخوردار شوند».خود وزیر در بخش اول صحبت‌هایش در همان برنامه تلویزیونی باز به تبلیغ دستاوردهای شاد پرداخت و گفت:«در حال حاضر روزانه حدود ۶۰۰ هزار ارتباط زنده در شاد برقرار می‌شود که به دلیل این حجم بالای ارتباطات در ساعاتی از روز شاهد ترافیک بالایی در پلتفرم شاد و کاهش سرعت دانلود و آپلود بودیم و برای رفع این مشکل با برنامه‌ریزی توانستیم گروهی از دانش‌آموزان را به ساعاتی از صبح و گروهی دیگری را به ساعاتی از بعدازظهر منتقل کنیم.» البته در مورد تعداد دانش‌آموزان و معلمان تحت پوشش شبکه گفت:«این پلتفرم توانست در ساعات معینی از روز ۱۵میلیون دانش‌آموز و یک میلیون معلم را با هم در تعامل قرار دهد.»
با این حال هنوز هم که هنوز است تصاویری از معلمان و دانش‌آموزانی که به دنبال کمی پوشش اینترنت به دشت و کوه زده‌اند از راه می‌رسد. هنوز برخی از معلم‌ها در مناطق روستایی و عشایری چاره‌ای جز حضور در کنار دانش‌آموزان ندارند و شاید موفق نبودن شاد و زیرساخت‌های اینترنتی کشور سبب شده است تا آموزش و پرورش احتمال حضوری بودن امتحانات را بررسی کند. یک دلیل دیگر هم البته این است که همچنان دانش‌آموزان بسیاری هستند که به وسایل لازم برای اتصال به اینترنت دسترسی ندارند. در تمام ماه‌های گذشته خیرین و گروه‌های مردمی در حال اعلام شماره حساب و جمع‌آوری پول و اهدای تبلت و گوشی هوشمند به مناطق کم‌برخوردار بوده‌اند. حاجی میرزایی می‌گوید:«به همت خیرین برای تامین وسایل مناسب و ابزار هوشمند برای خانواده‌هایی که در تامین آنها مشکل دارند، نیاز داریم. البته تامین این امکانات در بودجه ۱۴۰۰ آموزش و پرورش دیده شده است ولی هم‌اکنون تهیه ابزارهای هوشمند تنها از طریق کمک‌های خیرین امکان دارد».با تمامی این توصیفات می‌شود منتظر بود که ظرف هفته‌های پیش رو بحث در مورد نحوه برگزاری امتحانات دانش‌آموزان بالاتر بگیرد و به تبع آن فعالان صنفی معلمان و البته کمیسیون آموزش مجلس و مقامات وزارت بهداشت وارد ماجرا شوند. روی دیگر ماجرا هم البته خود دانش‌آموزان هستند که تبدیل به چهره‌های فعال شبکه‌های اجتماعی شده‌اند و از حالا دارند خودشان را برای مخالفت با حضور در جلسه امتحان گرم می‌کنند.
