در این مقاله آمده است: گفت‌وگوها در کنگره درباره‌ی مهم‌ترین توافق دیپلماتیک ایالات متحده در دهه‌های اخیر به سمت پایانی ضعیف و غیر قابل قبول در پیش است. مجلس سنا مطمئن شده که توافق هسته‌ای با ایران توسط کنگره تغییر نخواهد کرد. در حالی که از این نتیجه حمایت می‌کنیم اما ممانعت از بررسی کامل توافق از طریق فیلی‌باستر نامید کننده بود. هم‌چنین تغییر جهت مجلس نمایندگان به رهبری جمهوری خواهان به سمت تلاش‌های ساختگی برای از مسیر خارج کردن توافق هسته‌ای آشکار شده است. آنها ادعا می‌کنند که اوباما، رییس‌جمهور آمریکا نتوانسته تمام ملزومات قانونی برای توافق را فراهم کند که شامل توافق‌های فنی جداگانه بین ایران و بازرسان سازمان ملل می‌شود. در بهترین حالت، این استدال یک انحراف است: کنگره نمی‌تواند بخواهد که آژانس بین‌المللی انرژی اتمی پروتکل‌هایش را مناسب حال قانون‌گذاران ایالات متحده تغییر دهد.
در ادامه این مقاله می‌فزاید: جان کلام این است که توافقی که سیاست ایالات متحده در خاورمیانه را تغییر خواهد داد و می‌تواند تعیین کند که آیا تکثر هسته‌ای می‌تواند در این قرن کنترل شود، بدون تصویب یا هرگونه اقدام مهم دیگر از سوی قوه مقننه به قوت خود باقی می‌ماند و پیش می‌رود. و این از منظر قانونی که در اوایل سال جاری با حمایت دو حزب برای بازنگری روند توافق هسته‌ای ایران تصویب شده بود نتیجه کاملا نگران کننده‌ای دارد. این قانون در حال حاضر هم محدود و هم منحرف شده است.
با این حال، کنگره هنوز فرصتی دارد تا اجرایی شدن توافق هسته‌ای را شکل دهد. کنگره می‌تواند با ارائه پیشنهادهایی برای قانون‌های تکمیلی این کار را انجام دهد. این قوانین تکمیلی هم از سوی موافقان و هم مخالفان مورد تصویب قرار می‌گیرد.
در ادامه این مقاله آمده است: در این میان سناتور بنیامین کاردین مخالف توافق هسته‌ای، طرحی را ارائه کرده که اقداماتی را دنبال می‌کند. درهمین حال سناتور تیم کین حامی توافق هسته‌ای به دنبال ایجاد گروهی متشکل از دو حزب است و سناتور باب کروکر، رییس کمیته روابط خارجی سنا نیز علاقه‌مندی‌اش را به این طرح اعلام کرده است.
در این مقاله این اقدامات که ممکن است در قالب یک بسته پس از توافق ارائه شود با روشن کردن قصد و نیت ایالات متحده با توجه به تمایل ایران برای کسب سلاح هسته‌ای آغاز می‌شود. کنگره می‌تواند روشن کند که اوباما و جانشینش از حمایت کافی در استفاده از اقدامات نظامی در صورتی که ایران تلاش کند تا بمب بسازد، برخوردار است.
این اظهارات از سوی کنگره نمی‌تواند الزام‌آور باشد اما ممکن است این پیام را به ایران و متحدان ایالات متحده در منطقه برساند که توافق هسته‌ای گزینه‌ی نظامی ایالات متحده را از روی میز کنار نگذاشته است.
این مقاله با اشاره به آزاد شدن دارایی ایران مدعی شد که اقدامات دیگر می‌تواند با هدف بازداشتن ایران از استفاده از میلیاردها دلار در حمایت از حزب‌الله، رژیم اسد در سوریه و دیگر گروه‌ها باشد.
تهران ادعا می‌کند که توافق هسته‌ای مانع از وضع تحریم‌های جدید در آینده می‌شود. اما کنگره می‌تواند روشن کند که برای جرم‌های غیر هسته‌ای مانند ارسال اسلحه به حزب الله یا حمایت از حملات تروریستی به اهداف ایالات متحده تحریم‌های جدید می‌تواند به تصویب برسد.
از طریق قانون هم می‌توان حمایت ایالات متحده از اسراییل را الزامی کرد. توافق امنیتی ۱۰ ساله که تا ۳ سال آینده به پایان می‌رسد، می‌تواند تجدید و توسعه یابد.
در پایان مقاله واشنگتن‌پست آمده است: بزرگترین خطر توافق هسته‌ای این است که ایران برای برتری در خاورمیانه و با وجود محودیت‌ها به دنبال بمب هسته‌ای خواهد رفت. با این حال کنگره اکنون نمی‌تواند توافق هسته‌ای را تغییر دهد اما می‌تواند به طور واقع‌بینانه همه تهدیدها را مورد نظر قرار دهد.
مقامات ایران همواره اعلام کرده‌اند که ساخت سلاح هسته‌ای در دکترین نظامی جمهوری اسلامی ایران جایگاهی ندارد و ایران به دنبال فعالیت‌های صلح‌آمیز هسته‌ای است.
