کودکان خانهنشین شدهاند
آنها کمتر به بیرون میروند و از آنجایی هم که بسیاری از بچهها یا تکفرزند هستند یا در خانوادههای کمجمعیت زندگی میکنند سبب شده است که آنها همبازی نداشته باشند.این استاد دانشگاه معتقد است که این روزها خانوادهها کمتر به پارک یا مراکز تفریحی میروند و به دلیل رعایت محدودیتها تردد بین خانوادهها نیز کاهش پیدا کرده است و اگر کودک پیش از این با همسنوسالهای خودش بازی میکرد، در حال حاضر نیز این موضوع محدود شده است و این اتفاقات شرایط کودک را تحت تأثیر قرار میدهد.
در شرایط طبیعی منتظر رفتار طبیعی نباشید
حمزهمقدم با تأکید بر اینکه با وجود محدودشدن بچهها باز هم خانوادهها اصرار دارند که رفتار کودکان باید طبیعی باشد، این را خواستهای غیرمعقول عنوان میکند و ادامه میدهد: «در حال حاضر شرایط عادی نیست و این موضوعی است که خانوادهها باید به آن توجه بیشتری داشته باشند.»او توضیح میدهد: «اگر والدین برای ابراز و به کرسینشاندن خواستههای خود از روشهای افراطی استفاده کنند، کشمکشی پدید میآید که زمینه را برای بروز پرخاشگریهای بیشتر در کودک ایجاد میکند.» این استاد دانشگاه به این نکته تأکید میکند که این درگیریها بین خانوادهها و بچهها سبب میشود که کودکان از کوره در بروند و کودکان خشمگین شده و زود از کوره در بروند و رفتارهای پرخاشگرانه آنها سبب ایجاد ناراحتی و دلخوری بین کودکان و والدین آنها میشود.این روانشناس تصریح کرد: «گاهی این رفتارها فقط در خانه بروز میکند و ممکن است این نوع رفتارها در مدرسه یا در مقابل سایر بزرگسالان و همسالان بروز نکند. والدین باید توجه داشته باشند که رفتار پرخاشگری در بسیاری از مواقع در تعامل با بزرگسالانی انجام میشود که کودک با آنها آشناست و میداند که با این رفتار به خواستههای آنها جامه عمل پوشانده میشود.او تأکید میکند که در این شرایط تنها کاری که والدین میتوانند انجام دهند این است که تلاش کنند شرایط کودکان را در دوران کرونا بیشتر درک کنند و آموزشهای لازم برای فرزندپروری را ببینند.تغییر نحوه رفتار والدین، تضعیف رفتارهای پرخاشگری کودک و تشویق رفتارهای مناسب او نیز در زمینه مهارتهای فرزندپروری میتواند کارساز باشد.