گروه علم و فناوری: مورچه‌ها، این موجودات سخت کوش شاید بهتر از هر جاندار دیگری بلدند در شرایط سخت و ناپایدار دوام بیاورند.
اگر می‌خواهید بدانید راز بقا در دوران همه‌گیری چیست، به مورچه، بهترین کارشناس بیماری‌های همه‌گیر گوش کنید.
جانوران طیف گوناگونی از روابط اجتماعی دارند. از جانوران منزوی (خرس‌ها فقط برای جفتگیری با هم معاشرت می‌کنند) تا جانورانی که زندگی اجتماعی دارند (خدنگ‌ها در گروه‌های به هم پیوسته زندگی می‌کنند و بچه‌های خود را با هم بزرگ می‌کنند).
بدون تردید قهرمان این عرصه حشرات هستند. به مورچه‌ها، انواع زنبور‌ها و موریانه‌ها حشرات “اجتماعی” می‌گویند؛ آنها چنان به همدیگر وابسته‌اند که به تنهایی نمی‌توانند زنده بمانند.
این حشرات با هم می‌سازند، با هم زندگی می‌کنند و به کمک هم بچه‌ها را بزرگ می‌کنند و با خطرات مقابله می‌کنند و اگر لازم باشد به نفع اجتماع خود را فدا می‌کنند.
هرچه اجتماعی‌تر باشید بیشتر می‌توانید به کمک‌های دیگران تکیه کنید اما خطر‌هایی هم هست، مثل خطر بیماری. احتمال اینکه بیماری را از دوستان و نزدیکان خود بگیرید خیلی زیاد است و همینطور احتمال اینکه آن را به دیگران منتقل کنید.
پژوهشگران دانشگاه بریستول زندگی اجتماعی مورچه‌ها را بررسی کرده‌اند و تلاش کردند تا دریابند این حشرات اجتماعی چگونه خطر ابتلا به بیماری را کاهش می‌دهند و به یافته‌های شگفت‌آوری دست یافتند.
اول اینکه بی‌کم‌و‌کاست بهداشت را رعایت می‌کنند. هر مورچه‌ای که وارد لانه می‌شود تر‌و‌تمیز می‌شود تا مبادا بیماری داشته باشد که در مورد مورچه‌ها گرده‌های کشنده‌ٔ قارچ‌هاست. مورچه‌ها لازم نیست دست‌های خود را بشویند، آنها از دهان خود اسید فرمیک می‌پاشند که هر نوع عامل بیماری‌زا را در اطراف‌شان از بین می‌برد.
و بعد مورچه‌هایی که مریض بشوند هم وظیفهٔ خود را به درستی انجام می‌دهند و از لانه دور می‌شوند. به عبارت دیگر خود را قرنطینه می‌کنند. متأسفانه بیماری مورچه‌ها بیشتر اوقات مرگ‌آور است و این قرنطینهٔ شخصی آخرین فداکاری آنها برای اجتماع مورچه‌هاست.
و سرانجام، وقتی بیماری از راه می‌رسد، حتی مورچه‌هایی که بیمار نیستند هم تمیز می‌شوند. بیشتر زمان عمر مورچه‌ها بیرون از لانه و در جستجوی غذا می‌گذرد و مدت کمی در لانه هستند که ممکن است به بیماری مبتلا شوند یا دیگران را مبتلا کنند. به عبارت دیگر، آنها فاصله‌گذاری اجتماعی پیشگیرانه انجام می‌دهند.
اگر بار دیگر به فایدهٔ سیستم منطقه‌بندی فکر کردید و یادتان آمد که باید ماسک بزنید، به مورچه فکر کنید و یادتان باشد که ما هم مثل آنها همه این کارهایی که می‌کنیم برای حفاظت از همدیگر است.
اگر می‌خواهید بدانید راز بقا در دوران همه‌گیری چیست، به مورچه، بهترین کارشناس بیماری‌های همه‌گیر گوش کنید.
جانوران طیف گوناگونی از روابط اجتماعی دارند. از جانوران منزوی (خرس‌ها فقط برای جفتگیری با هم معاشرت می‌کنند) تا جانورانی که زندگی اجتماعی دارند (خدنگ‌ها در گروه‌های به هم پیوسته زندگی می‌کنند و بچه‌های خود را با هم بزرگ می‌کنند).
بدون تردید قهرمان این عرصه حشرات هستند. به مورچه‌ها، انواع زنبور‌ها و موریانه‌ها حشرات “اجتماعی” می‌گویند؛ آنها چنان به همدیگر وابسته‌اند که به تنهایی نمی‌توانند زنده بمانند.
این حشرات با هم می‌سازند، با هم زندگی می‌کنند و به کمک هم بچه‌ها را بزرگ می‌کنند و با خطرات مقابله می‌کنند و اگر لازم باشد به نفع اجتماع خود را فدا می‌کنند.
هرچه اجتماعی‌تر باشید بیشتر می‌توانید به کمک‌های دیگران تکیه کنید اما خطر‌هایی هم هست، مثل خطر بیماری. احتمال اینکه بیماری را از دوستان و نزدیکان خود بگیرید خیلی زیاد است و همینطور احتمال اینکه آن را به دیگران منتقل کنید.
پژوهشگران دانشگاه بریستول زندگی اجتماعی مورچه‌ها را بررسی کرده‌اند و تلاش کردند تا دریابند این حشرات اجتماعی چگونه خطر ابتلا به بیماری را کاهش می‌دهند و به یافته‌های شگفت‌آوری دست یافتند.
اول اینکه بی‌کم‌و‌کاست بهداشت را رعایت می‌کنند. هر مورچه‌ای که وارد لانه می‌شود تر‌و‌تمیز می‌شود تا مبادا بیماری داشته باشد که در مورد مورچه‌ها گرده‌های کشنده‌ٔ قارچ‌هاست. مورچه‌ها لازم نیست دست‌های خود را بشویند، آنها از دهان خود اسید فرمیک می‌پاشند که هر نوع عامل بیماری‌زا را در اطراف‌شان از بین می‌برد.
و بعد مورچه‌هایی که مریض بشوند هم وظیفهٔ خود را به درستی انجام می‌دهند و از لانه دور می‌شوند. به عبارت دیگر خود را قرنطینه می‌کنند. متأسفانه بیماری مورچه‌ها بیشتر اوقات مرگ‌آور است و این قرنطینهٔ شخصی آخرین فداکاری آنها برای اجتماع مورچه‌هاست.
و سرانجام، وقتی بیماری از راه می‌رسد، حتی مورچه‌هایی که بیمار نیستند هم تمیز می‌شوند. بیشتر زمان عمر مورچه‌ها بیرون از لانه و در جستجوی غذا می‌گذرد و مدت کمی در لانه هستند که ممکن است به بیماری مبتلا شوند یا دیگران را مبتلا کنند. به عبارت دیگر، آنها فاصله‌گذاری اجتماعی پیشگیرانه انجام می‌دهند.
اگر بار دیگر به فایدهٔ سیستم منطقه‌بندی فکر کردید و یادتان آمد که باید ماسک بزنید، به مورچه فکر کنید و یادتان باشد که ما هم مثل آنها همه این کارهایی که می‌کنیم برای حفاظت از همدیگر است.
