وینستون چرچیل معتقد بود که با خوردن غذای خوب می‌توان به توافق‌های خوب دست یافت
این دو نفر شام را با صرف سوپ کدو تنبل و گوش‌ماهی آغاز کردند. سپس ماهی بخارپز و پوره سیب‌زمینی خوردند و به عنوان دسر نیز پاولووا با میوه‌های عجیب و غریب برای پودینگ میل کردند.
وینستون چرچیل که مبدع اصطلاح «دیپلماسی سر میز غذا» است، معتقد بود که می‌توان با خوردن غذای خوب به توافق‌های خوب دست یافت. اما میز غذا همیشه به حصول توافق منجر نشده است. در اینجا به برخی از میز‌های غذا که روند تاریخ سیاسی را تغییر دادند، نگاهی می‌اندازیم:
معامله میز شام همیلتون
در ژوئن سال ۱۷۹۰، توماس جفرسون و الکساندر همیلتون در یکی از خیابان‌های نیویورک که آن زمان موقتا پایتخت آمریکا بود، با هم برخورد کردند و قرار یک دورهمی شام گذاشتند. پس از آن جفرسون، جیمز مدیسون را که سعی در جابه‌جایی پایتخت به جنوب رودخانه پوتوماک را داشت، دعوت کرد.
آخرین وعده غذایی فرانتس فردیناند
ضیافت شام آرک‌دوک فرانتس فردیناند در هتلی در خارج از سارایوو در تاریخ ۲۷ ژوئن ۱۹۱۴ احتمالا مهمترین شام قرن بیستم است. فردیناند از شایعات درباره تلاش برای ترورش خبردارشده و اعلام کرده بود که می‌خواهد از بازدید از سارایوو صرف‌نظر کند و در عوض به وین برود. اما در طی آن شام مفصل متقاعد شد که دیدار از شهر احتمالا ارزشش را دارد.
استروان استیونسون، نویسنده کتاب «وعده غذایی تاریخ: ده وعده غذایی که جهان را تغییر داد»، می‌نویسد: «می‌توان ادعا کرد که ۹ نوع غذای مختلف و گران‌قیمت احتمالا به تضعیف عزم فردیناند و تغییر نظر او منجر شده باشد.» روز بعد، ترور شاهزاده جرقه حوادثی شد که به جنگ جهانی اول انجامید.
الحاق خاک بر روی میز شام
ضیافت شام آدولف هیتلر در فوریه ۱۹۳۸ با کرت فون شوشنیگ، صدراعظم اتریش، مناسبتی برای تبادل آرا نبود. هیتلر خواستار آن بود که فون شووشنیگ حاکمیت کشورش را به نازی‌ها تقدیم کند.
پس از صرف غذا در محل اقامت هیتلر در برگهاف، صدراعظم اتریش مجبور به امضای «توافقنامه» شد، اما پیشوا نیز امتیازی داد. تصور می‌شود به‌رغم اینکه دیکتاتور آلمان خود گیاهخوار بود و عملا جز رشته و عصاره سبزیجات چیز دیگری نمی‌خورد، شخصا از وجود سوسیس خوک و ترشی کلم برای فون شوشنگیگ بر سر میز شام اطمینان حاصل کرده باشد.
دیپلماسی چاپ‌استیک نیکسون در چین
در فوریه ۱۹۷۲ ریچارد نیکسون، رئیس‌جمهور آمریکا و ژو اینلای، نخست‌وزیر چین موفق به انعقاد توافقنامه‌ای در پکن شدند که فصل جدیدی را در روابط ایالات متحده و چین می‌گشود. این اتفاق طی ضیافتی که به طور مستقیم از تلویزیون آمریکا پخش شد، رخ داد. در این جشن، غذای نیکسون کوفته، باله کوسه و برش‌های گوشت اردک بود.
بلر، براون و پیمان گرانیتا
جلسه شام مه ۱۹۹۴ بین تونی بلر و گوردون براون در رستوران گرانیتا اکنون بخشی از افسانه‌های سیاسی انگلیس است. در یک رستوران شیک در ایسلینگتون بود که گفته می‌شود یک توافق مرامی بین این دو سیاستمدار منعقد شد:
این وعده غذایی هنوز بخشی از افسانه‌های جناح نوگرای حزب کارگر است و حتی در فیلم تلویزیونی معامله (The Deal) با بازی مایکل شین در نقش بلر و دیوید موریسی در نقش براون صحنه‌پردازی شده است.
اد ملیبند با یک ساندویچ بیکن دست و پنجه نرم می‌کند
اد ملیبند حق دارد که هنوز درباره آن روز سرنوشت‌ساز در ماه مه ۲۰۱۴ که در یک کافه در نیوکاونتن گاردن، ساندویچ بیکن سفارش داد، شاکی باشد.
تصاویر آن ساندویچ بیکن بیش از یک سال در همه جا بود و روز قبل از انتخابات سراسری سال ۲۰۱۵ با تمسخر در صفحه اول روزنامه سان قرار گرفت. این مسئله یک لحظه تعیین‌کننده در زندگی سیاسی میلیبند شد. آیا این لحظه تعیین‌کننده بود؟ میلیبند بعدا گفت:
