پیردوست در خصوص دعوت نشدن به برنامه “دورهمی” گفت: برنامه “دورهمی” هم پیش نیامد! البته که زیاد تمایلی به این برنامه‌ها نشان نمی‌دهم و زیاد اهل خودنمایی، جنجال و چالش نیستم.او با اشاره به اینکه مردم در خیابان مرا به “شب‌های برره” می‌شناسند و می‌پرسند چرا با مهران مدیری کار نمی‌کنید، گفت: بسیاری به من گفتند جایتان خالی است و چرا با مهران مدیری کار نمی‌کنید؟ و من هم می‌گفتم افتخار نداشتم و پیش نیامده است. در کوچه و خیابان بیشتر مرا به “شب‌های برره” می‌شناسند.پیردوست در پاسخ به این سؤال که مشکل سریال‌های تلویزیون کجاست که نمی‌توانند مثلِ گذشته دوران طلایی سپری کنند، تصریح کرد: یکسری جوان در عرصه مدیریت، تهیه‌کنندگی و حتی کارگردانی و بازیگری آمده‌اند که استعداد لازم را ندارند. من منکرِ حضور جوانان نیستم اما چقدر خوب است که کاربلدهای این عرصه وارد میدان شوند یا حداقل از تجربه‌های بزرگان این عرصه بهره ببرند. برخی از طریق رابطه آمده‌اند و این معضل بسیار به چشم می‌خورد. باید به بازیگری و عرصه تهیه‌کنندگی برای ساخت سریال بیشتر توجه شود. چرا باید به بازیگر جوانِ ما نقش سالخورده بدهند در حالیکه بازیگر کاربلد سالخورده خانم و آقا زیاد داریم که خانه‌نشین‌اند. متأسفانه شرایط به گونه‌ای است که کمتر از گذشته به ما کار می‌دهند. اما عده‌ای خاص در سریال‌های مختلف حضور دارند؛ هنوز کاری تمام نشده سر کاری دیگری هستند. این توجه به عده خاص امثالِ ما پیشکسوتان که اغلب فراموش می‌شویم یا کم‌کار را آزرده می‌کند.
پیردوست با بیان اینکه جای قصه‌های اصیل و ساده قدیمی در تلویزیون خالی است، خاطرنشان کرد: می‌دانید که واقعاً قصه‌های قدیم یک شور و حال دیگری داشت حتی اگر به آثار هالیوود هم نگاه کنید فیلم‌های تاریخ سینما و فیلم‌های تاریخی، یک حال و هوای دیگری داشتند. امروز جای آثار اصیل در تلویزیون ما خالی‌است و جای آن را کارهای کامپیوتری، اکشن و پراز هیاهو گرفته است. البته که شغل و حرفه ما ایجاب می‌کند خودمان را با شرایط وفق بدهیم. زیرا وقتی یک مقدار با نقش ارتباط برقرار می‌کنیم باید با آن نقش و کاراکتر کنار بیاییم.وی با اشاره به اینکه دلم بای روزهای پاورچین و نقطه‌چین تنگ شده است، گفت: دلم برای روزهایی تنگ شده که “پاورچین” و “نقطه‌چین” ساخته می‌شد. ما گروه خیلی خوبی بودیم واقعاً می‌گویم که با جان و دل کار می‌کردیم. انصافاً مردم ما را خیلی دوست داشتند ما هم طوری هنرنمایی می‌کردیم که مردم دوست داشته باشند و رضایتِ مردم برای ما اهمیت داشت. الان متأسفانه همه‌چیز رو به سطحی می‌رود؛ شاید نمونه بارز آن موسیقی باشد که از آن اصالت خودش خارج شده است.
