قسمت اول صبحت من با این قضیه شروع می‌شود که تیم امید برای این بازی و بخصوص وقتی نیمه اول شروع شد طرح بسیار مناسبی را برای مواجهه با فوتبال ژاپن انتخاب کرد و اما فوتبال ژاپن چه بود؟ هم در تیم بزرگسال و هم تیم امیدشان که بلافاصله به تیم ملی وصل است، آنها برای هر ۱۲ قسمت زمین طرح دارند یعنی اگر ما زمین را به ۱۲ قسمت تقسیم کنیم ژاپنی‌ها برای هر قسمت از آن طرح دارند و طرحی که تیم ملی برای بازی با ژاپن انتخاب کرده بود.
* تیم امید طرح خوبی را انتخاب کرده بود و در همخوانی و همه‌گنی طرحی که انتخاب کرده بود، از سیستم ۱ـ ۴ ـ ۱ـ ۴ استفاده کرده بود که سیستم مناسبی بود و سومین فاکتوری که تیم امید خوب انتخاب کرده بود، آنالیز صحیح فوتبال همه جانبه ژاپن بود. تیم امید در فوتبال کوچک خیلی خوب بود و در قالب یک فوتبال مادر در مقابل فوتبال همه جانبه ژاپن خوب کار کرد. آنالیزی که از فوتبال همه جانبه ژاپن کردم این است که آنها ۳ آیتم اساسی را انجام دادند. اولین اینکه از دو گوشه چپ و راست به خوبی استفاده کردند و دوم اینکه بین دو دفاع وسط ما را خوب هدف گرفتند و سوم اینکه از کناره‌ها خوب سانتر کردند.
* در نیمه اول دیدیم که بچه‌ها بیش از توانشان می‌دوند و و پوشش‌هایی که به هم می‌دهند بیش از توان هوازیشان است و دقیقا همان جا بود که ما شروع به ترسیدن کردیم و جایی که خطاها شروع شد که تعدادش ۸، ۹ خطا در مقابل یک حریف بود، نشان می‌‌داد که بچه‌ها دارند از نظر بدنی کم می‌آورند. ما نیمه اول نسبت به ژاپن خیلی هم برتر نبودیم و برتری ما تقریبا ۵درصدی بود اما با شروع نیمه دوم بی‌تابی بچه‌ها نشان داد که انرژیشان دارد تمام می‌شود و این در حالی بود که گلی هم نزده بودند و ۲ موقعیت عالی را نیز از دست دادند که یکی از آنها که موقعیت ۹۹درصدی گل بود را ارسلان مطهری با انتخاب تکنیک غلط و زاویه غلط پا به اوت فرستاد.
* نیمه اول ژاپنی‌ها ۵درصد در امر حمله موفق بودند و ما ۱۰درصد. چرا ما ۲ برابر آنها بودیم زیرا در ۸ پست یارگیریman-to-man کرده بودیم. با شروع نیمه دوم از دقیقه ۲۵ شروع مشکل ما با عبور پاس‌های ژاپنی‌ها از لابلای بازیکنان ما آغاز شد. البته دو موقعیت خوب هم داشتیم که چشم عادی یعنی تماشاگر آن را ندید اما چشم‌های غیرمسلح یعنی آنالیزور آنها را دید. این پاس‌ها اول از ثاقبی عبور کرد، بعد از کریمی و سوم از چشمی.
* نیمه دوم هم زیرسایه آن دو موقعیتی که به دست آوردیم تمام شد و ما از لحاظ فوتبالی نسبت به ژاپن برتری داشتیم و بعد کار به وقت‌های اضافی کشید اگر مربی تیم امید تجربه حضور ۱۲۰ دقیقه‌ای روی نیمکت این تیم را داشت و از لحاظ آمادگی جسمانی با بازیکنان کار کرده بود، شاید وضعیت بهتری داشتیم.
* بازیکنان در سن جوانان و امید نمی‌توانند تقسیم انرژی کنند و آنها با شروع وقت اضافه نیاز به نقشه دوم داشتند ولی آنها وقت اضافه را با همان روال اواخر نیمه دوم آغاز کردند و در یک لحظه کل معماری بدنی تیم امید فروریخت و آن هم به این دلیل بود که روش بازی‌ای که انتخاب شد، هماهنگی و تناسبی با آمادگی جسمانی بازیکنان نداشت. این اسکلت اصلی حذف تیم امید بود و موارد دیگر جزو فرعیات قرار می‌گیرد.
* در آخر این را بگویم که ما تیم‌هایی داشتیم که از این تیمی که اوت شد می‌توانست ۳ یا ۴ گل جلوتر باشد. به نظر شما اگر تیمی که نکیسا که در جام جهانی درون دروازه بود، به همراه پاشازاده، باقری، ملکی، بزیک، مهدوی‌کیا، میناوند، مطهری، یزدانی و غیره مقابل این تیم امید بازی می‌کردند، نتیجه چه می‌شد. آن تیم با این بازیکنانی که نام بردم با سرمربیگری حسن حبیبی و مربی دوم همایون شاهرخی صعود نکرد چطور از تیم امید فعلی باید انتظار صعود داشت؟
