ماهنامه تبار: ۱۲ تا ۲۲ بهمن ۶۱٫ این تاریخ برگزاری نخستین جشنواره فیلم فجر است؛ جایی که فیلم های بخش مسابقه آن در دو سانس ۱۶ و ۱۸:۳۰ در سینما آزادی نمایش داده می شد و روز بعد این فیلم ها در سالن یک سینما عصر جدید برای تماشاگران تکرار می شد.
حالا سی و سه سال از آن زمان می گذرد و فجر سی و چهار با چهارده سینما و ۲۷ سالن نمایش آماده پذیرایی میهمان ها خواهد شد. جشنواره ای که در طول این سی و چند سال تغییرات زیادی کرده و این دوره یکی از پربارترین دوره هایش را سپری می کند.
در متن زیر آمار تفضیلی و مشروحی از «ترین» های فجر آماده کردیم. رکوردداران پانزده دوره اخیر جشنواره ۹را بررسی کردیم؛ جایی که از بررسی هزاران اسم و فیلم به لیست زیر رسیدیم تا در بدو جشنواره سی و چهارم با پرافتخارترین و ناکام ترین سینماگران پانزده دوره اخیر آشنا شویم.
توجه کنید که این آمارها مربوط به جشنواره نوزدهم تا سی و سوم است و از آنجایی که بررسی نیمه اول جشنواره باعث چند برابر شدن حجم لیست و در عین حال وجود اسم هایی که حالا در سینما حضور ندارند می شد، این آمار را به نیمه دوم جشنواره یعنی پانزده دوره اخیر اختصاص دادیم. دقت کنید که «ممکن است» در هر بخش با اضافه کردن اسامی دوره های قبلی (یعنی دوره های یک تا هجده) نفرات برگزیده یا ناکام این لیست دستخوش تغییراتی شود.
* رکورددار طراحی پوستر:
ابراهیم حقیقی
در حالی که پوستر سی و چهارمین دوره جشنواره امسال با حاشیه های زیادی همراه بود و باعث شد بحث پوستر بیش از قبل در جشنواره داغ باشد، جالب است بدانید که ابراهیم حقیقی با طراحی هفت پوستر رکورددار طراحی پوستر در جشنواره فجر است. او پوسترهای دوره دو، سه، نه، ده، پانزده، بیست و چهار و سی جشنواره را طراحی کرده. حقیقی از گرافیست های ماهر و قدیمی ایران است که ۹سابقه طراحی لوگوی شرکت سایپا و همچنین لوگوی مجله فیلم را در کارنامه خود دارد.
* رکورد اجرا در افتتاحیه:
داریوش کاردان، محمدرضا فروتن و محمد سلوکی
در پانزده سال اخیر سه نفر هر هر کدام دو بار افتتاحیه جشنواره فجر را اجرا کردند. کاردان دو بار در دوره های ۲۳ و ۲۶، فروتن دو بار در دوره های ۱۹ و ۲۷ و سلوکی دو بار در دوره های ۲۸ و ۳۱ وظیفه اجرا را بر عهده داشتند.
* رکورد محل برگزاری افتتاحیه:
برج میلاد
در پانزده دوره اخیر شش بار افتتاحیه جشنواره در برج میلاد بود. از دوره های ۲۷ تا ۳۳ منهای دوره سی ام، تالار کشور سه بار و نمایشگاه بین المللی، سینما صحرا و تالار وحدت هر کدام دو بار میزبان افتتاحیه جشنواره فیلم فجر بوده اند.
* رکورد اجرا در اختتامیه:
محمدرضا شهیدی فر
شهیدی فر در پانزده سال اخیر پنج بار مجری اختتامیه بوده. پنج باری که البته ۹یک بار آن با مهران مدیری به صورت مشترک انجام شده. حسین پاکدل با چهار اجرا در پانزده سال اخیر در رتبه دوم است. رتبه ای که اگر بخواهیم جمع تمامی سی و سه دوره را حساب کنیم، پاکدل تعداد اجراهایش از این رقم پایین تر خواهد شد.
* رکورد محل برگزاری اختتامیه:
تالار وحدت
در این پانزده سال سه جا بیشتر نبوده که در آن مراسم اختتامیه جشنواره فجر برگزار شده. اولی تالار وحدت است با ۹ دوره سابقه برگزاری از پانزده سال اخیر. دومی برج میلاد با پنج دوره و بعدی هم تالار کشور با یک دوره. البته روند تصمیم گیری در سالیان اخیر نشان می دهد که برج میلاد انتخاب اول مسئولان برای برگزاری اختتامیه است.
* برنده ترین تهیه کننده / کارگردان در بخش بهترین فیلم:
رضا میرکریمی
در بخش بهترین فیلم در سال های مختلف وحدت رویه ای وجود ندارد. به این شکل که در بعضی از سال ها این جایزه را به کارگردان فیلم و در بعضی از سال های دیگر آن را به تهیه کننده داده اند.
در پانزده سال اخیر رضا میرکریمی دو بار این جایزه را از آن خود کرده است. اولی مربوط به فیلم «خیلی دور، خیلی نزدیک» در جشنواره بیست و سوم است که میرکریمی در جایگاه تهیه کننده این جایزه را به همراه حوزه هنری تصاحب کرد و دومی اش هم برای فیلم «به همین سادگی» است. «زیر نور ماه» میرکریمی هم در جشنواره نوزدهم جایزه ویژه هیات داوران را برد.
البته فیلم های حاتمی کیا هم دو بار در سالیان اخیر توانسته اند این جایزه را از آن خود کنند. «به نام پدر» و «به رنگ ارغوان» دو فیلمی است که جایزه اولی را حاتمی کیا کارگردان فیلم برده و دومی را سید جمال ساداتیان تهیه کننده. ساداتیان دو سال پیش به صورت مشترک برای «آذر، شهدخت، پرویز و دیگران» هم توانست سیمرغ بهترین فیلم را از آن خود کند تا تنها تهیه کننده ای باشد که در این پانزده سال دو بار این جایزه را برده.
مهرجویی، کیمیایی، مجیدی و فرمان آرا هم هر کدام یک بار در طول این پانزده سال سیمرغ بهترین فیلم جشنواره را از آن خود کرده اند.
* ناکام ترین نامزد در بخش بهترین فیلم:
منوچهر محمدی
محمدی در پانزده دوره اخیر سه بار نامزد بهترین فیلم شده اما برای هیچ کدام نتوانسته سیمرغ بهترین فیلم را کسب کند: «ارتفاع پست» در جشنواره بیستم، «طلا و مس» در جشنواره بیست و هشتم و «بوسیدن روی ماه» در جشنواره سی ام. این سه فیلم که با اینکه موفقیت های زیادی داشتند اما هیچ کدام سیمرغ بهترین فیلم را برای محمدی به ارمغان نیاوردند.
کاندیداهای ناکامی که دو بار نامزد شدند و نبردند هم در لیست نامزدی بهترین فیلم زیاد به چشم می خورد. امیر سماواتی برای «کافه ترانزیت» و «دربند»، مجید مجیدی برای «بید مجنون» و «آواز گنجشک ها»، سید محمود رضوی برای «درباره الی» و «دهلیز»، علیرضا رییسیان برای «چهل سالگی» و «دوران عاشقی» و داریوش مهرجویی برای «بمانی» و «نارنجی پوش» هر کدام ۲ بار در پانزده سال اخیر برای سیمرغ بهترین فیلم جشنواره ناکام ماندند.
* برنده ترین کارگردان:
اصغر فرهادی و مجیدی مجیدی
همانطور که می شود حدس زد اصغر فرهادی از پرسیمرغ ترین کارگردان های ایرانی است. فرهادی یک پنجم تمام جایزه های این پانزده دوره را از آن خودش کرده. سال ۸۴ برای «چهارشنبه سوری»، سال ۸۷ برای «درباره الی» و سال ۸۹ برای «جدایی نادر از سیمین».
مجیدی هم با سه سیمرغی که برای «باران»، «بید مجنون» و «آواز گنجشک ها» گرفته در این بخش با فرهادی مساوی است. عددی که می توانست با حضور «محمد (ص)» در بخش مسابقه پارسال برای مجیدی به عدد چهار هم برسد.
بعد از فرهادی و مجیدی در این بخش، پرویز شهبازی دو جایزه دارد. سیمرغ بهترین کارگردانی برای «دربند» و جایزه ویژه هیات داوران برای «عیار ۱۴».
* ناکام ترین نامزد در بخش بهترین کارگردان:
داریوش مهرجویی
فیلم «میکس» در سال ۷۸، «بمانی» در سال ۸۰، «میهمان مامان» در سال ۸۲ و آسمان محبوب در سال ۸۹ چهار فیلمی بوده که مهرجویی برای آنها نامزد شده ولی هیچ کدام باعث نشده اند او در این پانزده سال سیمرغی برای کارگردانی بگیرد.
علیرضا رییسیان برای «ایستگاه متروک» و «دوران عاشقی» و احمدرضا معتمدی برای «آلزایمر» و «دیوانه ای از قفس پرید» از دیگر نامزدهای کارگردانی به شمار می روند که در این پانزده سال جایزه ای از این بخش نبردند.
البته میرکریمی هم دو بار برای «زیر نور ماه» و «به همین سادگی» در این بخش کاندیدا شد ولی نهایتا در دوره ۲۱ با «اینجا چراغی روشن است»، سیمرغ بهترین کارگردانی را گرفت.
* برنده ترین فیلمنامه نویس:
کامبوزیا پرتوی
در نیمه دوم کل جشنواره های فجر هیچ کس نتوانسته بیش از یک بار سیمرغ بهترین فیلمنامه نویس را برنده شود جز کامبوزیا پرتوی. پرتوی ۶۰ ساله که همسر فرشته صدر عرفایی هم هست یک بار در سال هشتاد و به صورت مشترک با رسول صدر عاملی برای «من ترانه پانزده سال دارم» این جایزه را کسب کرده و سه سال بعدش هم با فیلمنامه «کافه ترانزیت» توانسته چنین موفقیتی را تکرار کند. پرتوی که سابقه زیادی در همکاری با جعفر پناهی دارد، آخرین کارش فیلمنامه «محمد رسول الله» است که هنوز روی پرده سینماهاست.
* ناکام ترین نامزد در بخش بهترین فیلمنامه:
وحیده محمدی فر و داریوش مهرجویی
مهرجویی در حوزه فیلمنامه هم در پانزده سال اخیر ناکام ترین بوده. زوج او و وحیده محمدی فر نه برای «بمانی»، نه برای «آسمان محبوب»، نه برای «نارنجی پوش» و حتی نه برای «میهمان مامان» که از کارهای اخیرش بیشتر مورد توجه بوده، نتوانستند سیمرغی کسب کنند و از این حیث در این سال ها رکورددارند.
مهرجویی، هوشنگ مرادی کرمانی و محمدی فر در سال ۸۲ با «میهمان مامان» سیمرغ فیلمنامه را به «مارمولک» پیمان قاسم خانی باختند.
در رتبه بعدی ناکامان فیلمنامه، اسم مجید مجیدی به چشم می خورد که هیچ کدام از سه فیلم آخرش در جشنواره جایزه بهترین فیلمنامه را نبردند. همکاری مشترک مجیدی با فواد نحاس و سید ناصر هاشم زاده برای «بید مجنون» به دریافت سیمرغ منجر نشد همانطور که همکاری اش با مهران کاشانی برای «آواز گنجشک ها» هم چنین نتیجه ای نداشت. مجیدی برای «باران» در سال ۷۹ هم نتوانست این جایزه را کسب کند تا در کل کارنامه کاری اش اولین و آخرین سیمرغ فیلمنامه ای که تا به الان گرفته مربوط به «بچه های آسمان» باشد.
فرهادی هم با اینکه پنج بار در این حوزه نامزدش ده ولی فقط برای «درباره الی»اش توانسته این جایزه را تصاحب کند. محمدرضا گوهری سه بار نامزد شده که هیچ کدام جایزه ای برایش نداشته؛ نه فیلمنامه مشترکش با ابوالحسن داودی برای «رخ دیوانه»، نه با محمد علی باشه آهنگر برای «ملکه» و نه با رضا میرکریمی برای «خیلی دور، خیلی نزدیک». شهبازی هم با اینکه دوره ۲۱ با «نفس عمیق» این جایزه را برده ولی دو بار در این پانزده سال برای «عیار ۱۴» و «دربند» نامزد ناکام بوده.
* پرتماشاگرترین فیلم:
فیلم های منوچهر محمدی
هر چقدر فیلم های محمدی در بخش بهترین فیلم در این پانزده سال ناکام بودند ولی در عوض توانستند سلیقه مخاطب را به خوبی جلب کنند. همکاری با حاتمی کیا برای «ارتفاع پست»، با کمال تبریزی برای «مارمولک» و مازیار میری برای «حوض نقاشی» هر سه برای منوچهر محمدی خوش یمن بوده و باعث شده این فیلم ها در زمان خود فیلم های برگزیده تماشاگران جشنواره باشند. محمدی امسال با کمال تبریزی «امکان مینا» را در جشنواره دارد.
* پرسیمرغ ترین بازیگر نقش اول زن:
باران کوثری و هنگامه قاضیانی
کوثری در این پانزده سال دو سیمرغ برده. «خون بازی» و «کوچه بی نام» دو فیلمی بودند که باران کوثری توانسته برای بازی در آنها جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره را از آن خود کند و در کنار هنگامه قاضیانی از این حیث در پانزده سال اخیر رکورددار باشد.
قاضیانی هم برای «روزهای زندگی» و «به همین سادگی» به ترتیب در جشنواره های سی ام و بیست و ششم این جایزه را از آن خود کرده است.
* ناکام ترین بازیگر نقش اول زن:
گلاب آدینه
شاید باورش سخت باشد ولی گلاب آدینه با این همه نقش درخشان هنوز نتوانسته سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن را از جشنواره فجر بگیرد؛ چه در پانزده سال اخیر و چه در کل سی و سه سال دوره این جشنواره. سال ۸۲ با «میهمان مامان» او سیمرغ را به گوهر خیراندیش باخت. دو سال بعد با «وقتی همه خواب بودند» به هدیه تهرانی و پارسال برای «من دیه گو مارادونا هستم» هم به باران کوثری.
در این بخش اسم های دیگر هم وجود دارد. مثل رویا تیموریان که «گوشواره» و «شیفتگی» در جشنواره های ۲۵ و ۳۲ جایزه ای برایش نداشت یا رویا نونهالی که او هم وضع مشابهی دارد و بازی هایش در جشنواره های بیست و دوم و بیست و چهارم سیمرغی نصیب او نکرد.
در لیست پرنامزدهای کامروا شده (!) می شود به لیلا حاتمی اشاره کرد. حاتمی در پانزده دوره اخیر ۷ بار نامزد شده و در این بین یک بار فقط سیمرغ بهترین بازیگر زن را با «بی پولی» حمید نعمت الله برده.
ترانه علی دوستی هم سابقه چهار بار نامزدی بی جایزه را دارد و «من ترانه پانزده سال دارم» تنها جایزه او در سی و سه سال دوره جشنواره فجر به شمار می رود. علیدوستی امسال هم مثل سال گذشته فیلمی در جشنواره ندارد.
فاطمه معتمد آریا هم با سه بار نامزدی در پانزده سال اخیر در این سال ها سیمرغی نبرده. هانیه توسلی هم چهار بار نامزد شده که فقط توانسته در دوره سی و یک برای «دهلیز» این جایزه را کسب کند.
* پرسیمرغ ترین بازیگر نقش اول مرد:
پرویز پرستویی و بهرام رادان
فقط محدود کردن بازه انتخابی می تواند یکتایی پرستویی را از پرسیمرغ ترین بازیگر مرد جشنواره خدشه دار کند. پرافتخارترین بازیگر مرد جشنواره فجر در پانزده سال اخیر دو بار سیمرغ برده. دو دوره متوالی بیست و سه و بیست و چهار برای فیلم های «بید مجنون» و «به نام پدر». پرستویی امسال با «بادیگارد» از اصلی ترین شانس های سیمرغ نقش اول مرد است.
رادان دیگر مردی است که این سال ها توانسته دو سیمرغ بگیرد. یک سال قبل از سیمرغ پرستویی و یک سال بعدش. سال ۸۲ برای «شمعی در باد» و سال ۸۵ برای «سنتوری». رادان هم با «بارکد» کیایی ممکن است امسال تا نامزدی بهترین بازیگر مرد در جشنواره بالا بیایید. در طول تممی ادوار گذشته اگر دو سیمرغ پروانه معصومی را در جشنواره های سوم و ششم کنار بگذاریم (در دوره های چهارم و پنجم بهترین بازیگر زن جایزه ای نداشت) پرویز پرستویی تنها بازیگر ایرانی است که دو سال متوالی توانسته از عنوان بهترین بازیگر بودن دفاع کند.
* ناکام ترین بازیگر نقش اول مرد:
حسین یاری
«مزار شریف»، «یک سطر واقعیت»، «پاریس تا پاریس» و «نغمه» هیچ کدام نتوانسته یاری را در این پانزده سال به سیمرغی برساند. علاوه بر این یاری در طول سی و سه دوره هم نتوانسته این جایزه را ببرد.
مسعود رایگان برای «خون بازی» و «زادبوم»، پژمان بازغی برای «دوئل» و «ندارها» و حامد بهداد برای «آخر بازی» و «آرایش غلیظ» دیگر کسانی هستند که در پانزده سال اخیر دو بار کاندید شده اند ولی تا به الان هیچ سیمرغی برای نقش اول دریافت نکردند. عزت الله انتظامی هم در این پانزده سال دو بار کاندید شده ولی جایزه ای نبرده و آخرین جایزه اش برمی گردد به دوره دوازدهم برای «روز فرشته» و دوره هفتم برای «گراند سینما».
مرحوم خسرو شکیبایی هم در این پانزده سال برای «اتوبوس شب» و «کاغذ بی خط» کاندید شده بود ولی فقط «کیمیا» در دوره سیزدهم جشنواره بود که سیمرغ برای او به ارمغان آورد (نقش «حمید هامون» که شکیبایی برایش سیمرغ گرفته متعلق به دوره هشتم است).
در بین پرنامزدترین بازیگران مرد در این پانزده سال اخیر می شود به پرویز پرستویی با پنج نامزدی و دو سیمرغ (سیمرغ سومش برای دوره شانزدهم است که جزو آمار ما به حساب نمی آید) و حمید فرخ نژاد با ۴ نامزدی و یک سیمرغ اشاره کرد.
* پرسیمرغ ترین بازیگر نقش مکمل زن:
مهتاب نصیرپور
پرجایزه ترین مکمل زن در پانزده دوره اخیر مهتاب نصیرپور است. «فرزند خاک» و «به نام پدر» دو فیلمی بودند که نصیرپور در سال های ۸۴ و ۸۶ توانسته برای آنها سیمرغ مکمل را بگیرد. سحر دولتشاهی، شیرین یزدان بخش، مهناز افشار، یکتا ناصر، مهتاب کرامتی، پانته آ بهرام، ماهایا پطروسیان و لیلا زارع دیگر کسانی هستند که در این پانزدهس ال توانستند یک بار این عنوان را از آن خود کنند.
* ناکام ترین بازیگر نقش مکمل زن:
میترا حجار
سه نامزدی در پانزده سال اخیر در نقش دوم زن هیچ کدام برای میترا حجار جایزه ای نداشته. برنده سیمرغ بهترین بازیگر زن در جشنواره هجدهم در هیچ کدام زا فیلم های «خداحافظی طولانی»، «نارنجی پوش» و «سگ کشی» نتوانسته سیمرغش را برای نقش مکمل هم تکرار کند. بعد از حجار، بیتا فرهی قرار دارد که دو نامزدی ناکام برای مکمل زن در پرونده اش دارد: «خون بازی» و «خانه ای روی آب».
* پرسیمرغ ترین بازیگر نقش مکمل مرد:
محسن تنابنده
یک سیمرغ و یک دیپلم افتخار باعث شده تنابنده در پانزده دوره اخیر موفق ترین بازیگر مکمل مرد جشنواره فجر لقب بگیرد. «استشهادی برای خدا» تنها فیلمی است که تنابنده در این سال ها برای آن سیمرغ بهترین بازیگر مکمل مرد را گرفته. در دوره بیست و نهم هم تنابنده برای «ندارها» دیپلم افتخار گرفت. سالی که حامد بهداد برای «جرم» کیمیایی تنها سیمرغ عمرش را دریافت کرد.
در لیست برگزیدگان مکمل مرد در سالیان اخیر اسامی جالبی دیده می شود. بابک حمیدیان، رامبد جوان، هومن سیدی، مهدی فقیه، داریوش ارجمند، عزت الله انتظامی، خسرو شکیبایی، علیرضا خمسه و حمید لولایی برخی از این اسامی هستند.
* ناکام ترین بازیگر نقش مکمل مرد:
فرهاد اصلانی
در این قسمت نامزدهای ناکام زیادی داریم. در پانزده دوره اخیر (دقیقا پانزده دوره) ۹ نامزد داریم که همگی ۲ بار کاندید شدند و اصلانی به این علت برگزیده ماست که اگر بازه را از پانزده به شانزده تغییر دهیم، تعداد نامزدی های ناکامش به عدد سه می رسد. با اینکه اصلانی سال نود برای «خرس» و «زندگی خصوصی» سیمرغ بهترین بازیگر مرد جشنواره را از آن خود کرد ولی در «آسمان پرستاره»، «قصه ها» و «دوران عاشقی» سه بار نامزد بهترین بازیگر مکمل شد و جایزه ای نبرد.
* پرسیمرغ ترین طراح صحنه و لباس:
ایرج رامین فر
ایرج رامین فر برای «سگ کشی»، «شاهزاده ایرانی»، «جرم» و «وقتی همه خوابیم» چهار بار در این پانزده سال سیمرغ برده. البته سیمرغ «وقتی همه خوابیم» او با آتوسا قلم فرسایی بوده که خود قلم فرسایی در این مدت دو سیمرغ گرفته. ژیلا مهرجویی هم با دو طراحی صحنه با قلم فرسایی در تعداد سیمرغ های طراحی صحنه و لباس در این پانزده سال برابری می کند.
* پرسیمرغ ترین موسیقی متن:
محمدرضا علیقلی، کارن همایون فر و حسن علیزاده
«خیلی دور، خیلی نزدیک» و «قدمگاه» برای علیقلی، «ملکه» و «آواز گنشک ها» برای علیزاده و «زادبوم» و «جرم» برای همایون فر از آثار سیمرغی آنها در پانزده دوره اخیر به شمار می رود.
* پرسیمرغ ترین چهره پرداز:
سعید ملکان
ملکان چهار دوره پشت سر هم با فیلم های «آواز گنجشک ها»، «وقتی همه خوابیم»، «ملک سلیمان» و مشترکا برای «فرزند صبح» و «آلزایمر» توانسته سیمرغ بهترین چهره پردازی را دریافت کند. ملکان امسال هم از پرکارترین چهره پردازان جشنواره سی و چهارم محسوب می شود. او حتی امسال دو فیلم در جایگاه تهیه کننده هم دارد. البته آخرین سیمرغ ملکان به چهار سال قبل برمی گردد و او بعد از دوره بیست و نهم با وجود نامزدی های تقریبا هر ساله نتوانسته سیمرغ بعدی را هم کسب کند. بعد از ملکان، مهرداد میرکیانی با سه سیمرغ در این پانزه سال رده دوم را در اختیار دارد.
* پرسیمرغ ترین تدوین گر:
هایده صفی یاری، بهرام دهقانی و سپیده عبدالوهاب
سه۸ نفر در پانزده دوره هر کدام دو بار بهترین تدوین جشنواره فجر را انجام داده اند. صفی سازی برای «نارنجی پوش» و «چهارشنبه سوری»، دهقانی برای «قارچ سمی» و عبدالوهاب برای «خون بازی» و «وقتی همه خوابیم».
* پرسیمرغ ترین فیلمبردار:
حمید ابیانه
حمید ابیانه سه بار بهترین فیلمبردار جشنواره شده. دوره ۲۱ و ۲۳ و ۲۵٫ بعد از او حسین جعفریان با دو سیمرغ در میان برترین فیلمبرداران پانزده دوره اخیر جشنواره فجر قرار دارد. سیمرغ هایی که برای «دیوار» و «رستاخیز» به دست آورده.
* پرسیمرغ ترین صداگذار:
محمدرضا دلپاک
دلپاک صدرنشین بلامنازع سیمرغ های صداگذاری در پانزده دوره اخیر است. او هفت بار این جایزه را برده. «برلین منفی هفت»، «باران»، «دوئل»، «زمان می ایستد»، «درباره الی» و «خرس» فیلم هایی بوده که دلپاک با آنها به سیمرغ رسیده.
* پرسیمرغ ترین صدابردار:
یدالله نجفی
نجفی در پانزده سال اخیر یک سوم جایزه های این بخش را از آن خود کرده. او با فیلم های «امتحان»، «بید مجنون»، «باران»، «زمستان است» و «قاعده تصادف» پنج بار این جایزه را برده است.
* پرسیمرغ ترین سازنده جلوه های ویژه (میدانی و بصری):
محسن روزبهانی
۶ سیمرغ از ۱۵ سیمرغ اخیر همگی سهم محسن روزبهانی در جلوه های ویژه بوده است؛ کسی که امسال با «بادیگارد» از شانس های اصلی دریافت سیمرغ است.
قدیمی ترین های اجرایی جشنواره رضا مفردی دوست و شیرین رحیمی در کنار همه ترین های جشنواره اخیر دو نفر هستند که آمار جالبی در دوره های مختلف بر جای گذاشته اند. نفر اول رضا مفردی دوست است. او بیش از اینکه اسم شناخته شده ای برای اهالی رسانه باشد، چهره آشنایی است.
مفردی دوست در تمام این دوره ها مسئولیت پخش کاغذهای نظرسنجی فیلم ها را برعهده داشته و البته امسال بازنشست می شود. نفر بعدی هم شیرین رحیمی نام دارد که بالغ بر ۲۷ سال مسئول دفتر ستاد جشنواره بوده و از این نظر از هر ترینی «ترین»تر است.
