جناب آقای سیدمحمدهادی رضوی، بالاخره درود بر مصدق یا جاوید شاه؟!
عصر ۲۸ مرداد، بسیاری در تهران می‌گفتند جاوید شاه. اما صبح همان روز شعار داده بودند: درود بر مصدق.
ماجرا تبدیل شد به کنایه‌ای در خصوص فرصت طلبها و صد چهرگان. این دیگر نوبر است که سریال بسازی در رثای مصدق، اما رفتار خودت شبیه “مرحوم یدی” شوهر چماقدار آذر گلدره‌ای باشد.
کسی مشکلی نداشت با عذرخواهی محترمانه تهیه کننده از شریعتمداری، اما نه نوکرصفتی در نامه و اهانت به بخش بزرگی از جامعه. نوچه‌های بزرگ‌آقا هم به این مرز از چاپلوسی نرسیده‌اند. رضوی در نامه به مدیرمسئول کیهان، دیوار صوتی تصویری چاپلوسی را فروریخته.
بسیاری از ما اگر تماشاگر سریال شهرزادیم نه به خاطر روایت کاملاً گیج و گاهی جعلی‌اش از تاریخ؛ بلکه برای ترانه‌های عالی چاوشی، هنر استاد نصیریان و تعدادی دیگر از بازیگران.
سریال درباره دهه ۳۰ است اما با اتومبیل دهه ۴۰، آهنگ دهه ۵۰، لباس دهه ۶۰، سردر و پلاک دهه ۷۰، تحریریه دهه ۸۰ و تکیه کلام دهه ۹۰ !
موضوعات بسیاری هم وجود دارد که هیچ دهه‌ای در تاریخ معاصر ایران، مسئولیتش را به عهده نمی‌گیرد! مثلاً کمیسر جمشید آریا که از دهه ۳۰ میلادی و بازپرسی آل کاپون در شیکاگو، آمده طهران تا آدامس بچسباند به دیوار نظمیه
