ایسنا: «حسنا صندوق‌آبادی» قصه را صاحب محتویات مختلف اساطیری، تخیلی، دینی و قرآنی، فانتزی و طنز برشمرد و اظهار کرد: انتخاب نوع قصه بستگی به رده سنی کودک و نوجوان دارد بخصوص اینکه نیازهای دو گروه در انتخاب نوع محتوا و شیوه بیان لحاظ می‌شود.
مربی فرهنگی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ایلام افزود: در مورد گزینش داستان برای قصه‌گویی معتقدم باید محتوای قصه ابتدا بر دل قصه‌گو بنشیند و با آن همزاد پنداری کند تا بتواند با ابزار، زبان بدن و ریتم مناسب آن را به مخاطبین منتقل کند.
وی در مورد استفاده از داستان‌های بومی و ملی گفت: نیاز نیست که از کتاب‌های داستان برای قصه‌گویی استفاده کنیم بلکه می‌توان از داستان‌هایی که به صورت دهان به دهان به دست ما رسیده است با توجه به نیازهای بچه‌ها مورد استفاده قرار گیرد بدین شکل نه تنها کودک به لحاظ روحی روانی با جریان داستان ارتباط می‌گیرد و مضامین مختلف اجتماعی اخلاقی و فرهنگی را از لابه لای حوادث بیرون می‌کشد؛ مورد استدلال قرار می‌دهد و آنها را الگوی رفتاری خود قرار می‌دهد بلکه با آداب و رسوم منطقه‌ی جغرافیایی خود آشنا می‌شود بخصوص وقتی که با زبان بومی قصه را بشنود.
صندوق‌آبادی با بیان اینکه قبل از اجرای برنامه‌های قصه‌گویی با گروه مخاطب بحث آزاد می‌کنیم، خاطر نشان کرد: در مباحث آزاد با کودکان و نوجوانان سعی می‌شود از لابه‌لای صحبت‌های آنها، نیازهای اصلی این رده‌های سنی شناسایی شود و براساس فاکتورهایی که مدنظر است یک قصه مناسب ساخته و بیشتر با محتوی طنز به عنوان یکی از قالب‌های پر مخاطب و تاثیرگذار ارائه می‌کنیم.
وی در مورد استفاده از زبان بدن در هنر قصه‌گویی گفت: هجدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی نشان داد قصه‌گویی فارسی بیشتر بر روی لحن و کلام و حرکات چهره است، این در حالی است که قصه گویان خارجی بیشتر بر روی حرکات بدن کار می‌کنند. نباید نادیده گرفت که استفاده مناسب از زبان بدن و ابزار قدرت بالایی در ایجاد ارتباط دارد و در حد غیر قابل تصوری مخاطب را با قصه‌گو همراه می‌کند و در جریان گره‌افکنی‌ها و فراز و فرود داستان قرار می‌گیرد تا هدف نهایی را دریابد.
این مربی ادامه داد: همیشه نحوی شروع کردن قصه‌گویی برای جذب مخاطبین مهم است چرا که شروع خوب همراه با افزودن هیجان و شور و شوق در مسیر داستان مخاطب را راغب به شنیدن می‌کند و با اوج گرفتن داستان به هدف قصه‌گو پی برده و با نتیجه‌گیری آن به تحلیل فکری می‌پردازد.
صندوق‌آبادی در مورد کوتاه یا بلند بودن قصه‌گویی گفت: زمان تعریف قصه نباید ۲۰ تا ۲۵ دقیقه به طول انجامد که باعث خستگی کودک و نوجوان شود اما دل‌زدگی و بی‌توجه‌ی مخاطب به قصه زمانی است که ریتمی خطی بدون فراز و فرود در داستان پی گرفته شود و از ابزار استفاده نشود اما اگر قصه‌گو خلاق باشد و با اضافه کردن خلاقیت، هیجان و بکارگیری زبان بدن و استفاده از ابزار داستان را پیش ببرد حتی اگر یک ساعت قصه ادامه پیدا کند باز هم بچه‌ها را پای صحبت‌ها نگه می‌دارد.
وی در مورد قصه‌ی «آدم کوچولوی گرسته» که در هجدهمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی اجرا شد، خاطر نشان کرد: این قصه تاکنون بارها و بارها توسط افراد مختلف به نحوی قصه‌گویی شده اما بنده خلاقیتی که در متن داستان به وجود آوردم این بود که به جای واژه‌ی گرسنه از لفظ «ورسگ» که برگرفته از زبان بومی ما است استفاده کردم و با بکارگیری زبان بدن و فضاسازی داستان این کنجکاوی را در بین مخاطبین به وجود آوردم که این کلمه به چه معناست و چه می‌شود و در نتیجه مخاطبین تا انتهای قصه، قصه‌گو را همراهی کردند و زمان اعلام نتایج به عنوان قصه‌گوی برتر به دلیل استفاده مناسب از زبان بدن معرفی شدم.
