گروه اقتصادی: شیوع کرونا امر دورکاری را برای شرکت‌های آلمانی الزام‌آور ساخته است. دورکاری راه را برای جاسوسی اقتصادی هموار کرده است. شرکت‌های آلمانی بیش از ۱۰۰ میلیارد یورو در سال در اثر جاسوسی اقتصادی زیان می‌بینند.
شرکت‌های آلمانی تا چه میزان در برابر سرقت‌اطلاعات خود و جاسوسی اقتصادی از امنیت برخوردارند؟ پرسشی که در سایه شیوع ویروس کرونا خود را به گونه‌ای جدی‌تر در برابر مسئولان سیاسی و اقتصادی آلمان طرح می‌کند.
ارتباط دائمی اینترنتی، یک شبکه محلی بی‌سیم و چند دستگاه متصل به اینترنت. این وضعیتی است که معمولا در خانه‌های مردم مشاهده می‌شود.در ایام همه‌گیری کرونا، بسیاری از مردم از تلفن‌های هوشمند، رایانه‌ها و دستگاه تلویزیون هوشمند خود صرفا برای پیاده کردن فیلم و موسیقی و دستور پخت‌وپز استفاده نمی‌کنند. دورکاری عرصه جدیدی را ایجاد کرده است.
در شرایطی که والدین در یک خانه از طریق لپ‌تاپ‌های خود به شرکت‌هایشان وصل هستند، فرزندان از طریق تبلت‌ها در آموزش مجازی و دیجیتال مدارس شرکت می‌کنند. و همه این اطلاعات از طریق شبکه خانگی به اینترنت وصل است.رونالد فایل، مدیر شرکت امنیت سایبری دالمایر سیستمز در مونیخ نسبت به پیامدهای چنین امری برای سرقت داده‌ها و جاسوسی اقتصادی هشدار داده است.او می‌گوید: «شما شاید دو یا سه فرزند دارید که با دستگاه‌های خود به اینترنت وصل هستند. هر دستگاهی راه را برای ورود ممکن می‌سازد و سیستم شبکه خانگی را آسیب‌پذیر می‌کند.»
این امکان نفوذ فقط به شبکه خانگی این افراد محدود نمی‌شود و می‌تواند تا قلب شرکتی که این والدین برای آن‌ها کار می‌کنند، پیش رود.رونالد فایل می‌گوید: «در ابتدای همه‌گیری ویروس کرونا، خیلی از شرکت‌ها خطرات و تهدیدهای ناشی از سرقت اطلاعات و جاسوسی اقتصادی را جدی نگرفته بودند. «دغدغه آن‌ها فقط این بود که امکان فعالیت و کار همکاران خود را فراهم کنند.»
این کارشناس مسائل امنیت سایبری بر این باور است که اکنون خیلی از این شرکت‌ها و موسسات به اهمیت و خطرات نهفته در چنین فعالیت‌های مجازی پی برده‌اند.دسترسی به اطلاعات حساس از طریق دورکاری زمینه‌های جدیدی برای جاسوسی اقتصادی ایجاد کرده است. جاسوسان از این طریق می‌توانند به رمزورازها و اسناد محرمانه شرکت‌ها دست یابند.یکی از شیوه‌های مرسوم و قدیمی در سرقت اطلاعات نفوذ در رایانه‌ها و سامانههای دیجیتال شرکت‌ها در محل است.در حال حاضر، به گونه بی‌سابقه‌ای شرکت‌ها اقدام به ذخیره دیجیتال اطلاعات خود می‌کنند. از این رو، فولکر واگنر، یکی از همکاران بخش امنیت سایبری شرکت تولید محصولات شیمیایی “BASF” آلمان بر اهمیت حفاظت این اطلاعات تاکید ورزیده است.او می‌گوید برای حفاظت از اطلاعات در برابر جاسوسی اقتصادی ابزارهایی ایجاد شده که بر نقل و انتقال داده‌ها نظارت می‌کنند.فولکر واگنر می‌گوید: «اگر بخواهم ساده گفته باشم، این ابزارهای سامانههای هشدار دهنده هوشمندی هستند که هرگونه نقل و انتقال غیرطبیعی اطلاعات را تشخیص می‌دهند.»حجم اطلاعاتی که منتقل می‌شوند یا زمان نامتعارف دسترسی به بانک‌های اطلاعاتی شرکت‌ها از جمله مواردی هستند که توسط این ابزار شناسایی می‌شوند.
بسیاری از عرصه‌های تولیدی و از آن جمله عرصه‌های مربوط به پژوهش و توسعه برای سارقان اطلاعات و جاسوسان اقتصادی جذاب هستند.به عنوان نمونه، جاسوسان اقتصادی بر آنند تا از نتایج تحقیقات و پژوهش‌های صورت گرفته توسط آلمان، بهره‌گیری کنند.کشف ترکیب به کار رفته در محصولات یا نحوه مهندسی ابزارها و ماشین‌آلات از جمله مواردی هستند که در کانون توجه جاسوسان اقتصادی قرار دارند.فولکر واگنر از جمله به ترکیب‌به کار رفته در واکسن کرونا اشاره می‌کند و می‌گوید بدیهی است که دستیابی به این اطلاعات برای جاسوسان جذاب است.بر اساس ارزیابی انجمن دیجیتال “بیت‌کوم” اقتصاد آلمان همه ساله به علت سرقت اطلاعات، خرابکاری و جاسوسی بیش از ۱۰۰ میلیارد یورو زیان می‌بیند.میشائیل کیلش‌لینگ، یکی از کارشناسان سایبری موسسه ماکس پلانگ بر این باور است که برخلاف شرکت‌های بزرگ که بودجه‌ای کافی برای حفاظت از اطلاعات خود اختصاص می‌دهند، شرکت‌های نیمه‌بزرگ و شرکت‌های نوپا در این عرصه آسیب‌پذیرتر هستند.
این کارشناس می‌گوید هرچه شرکتی از منظر اقتصادی و مالی ضعیف‌تر باشد، طعمه مناسب‌تری برای جاسوسان اقتصادی و سارقان اطلاعات است.به باور میشائیل کیلش‌لینگ، جاسوسان اقتصادی می‌توانند در بین جمع شاغلان یک شرکت باشند. شاغلانی که یا به علت منافع شخصی یا تحت فشار تن به جاسوسی برای دیگران می‌دهند.افزون بر آن، برخی از همکاران سابق این شرکت‌ها نیز گاهی از روی حس انتقام در زمینه سرقت اطلاعات و جاسوسی مشارکت می‌کنند.در مواردی حتی دیده شده است که افرادی به عنوان کارآموز، بازدیدکننده یا حتی خبرنگار برای جاسوسی به این شرکت‌ها مراجعه می‌کنند.
میشائیل کیلش‌لینگ بر این باور است که جاسوسی و سرقت اطلاعات تنها به شرکت‌ها و دولت‌های کشورهای چین، روسیه و کره شمالی محدود نمی‌شود.او می‌گوید گمرک آمریکا لپ‌تاپ‌های مسافرانی که قصد ورود به آن کشور را دارند، بازرسی می‌کند. برای مقابله با جاسوسی اقتصادی، برخی دیگر از کشورها راه‌های دیگری نیز در پیش گرفته‌اند.
کارشناس مسائل سایبری موسسه ماکس پلانک از جمله به “مدرسه جنگ اقتصادی” فرانسه ” École de guerre économique” اشاره می‌کند. در این مدرسه شاغلان دولت فرانسه در زمینه مقابله با جاسوسی اقتصادی آموزش می‌بینند.به باور توماس هالدن‌وانگ، رئیس سازمان امنیت داخلی آلمان، جاسوسی اقتصادی در آلمان تبدیل به چالشی بزرگ برای این کشور شده است.او می‌گوید: «ما اطلاع داریم که دولت‌های بسیاری در جهان از سازمان‌های اطلاعاتی خود استفاده می‌کنند تا در بخش‌های معینی رشد کنند.»رئیس سازمان امنیت داخلی آلمان می‌گوید که این دولت‌ها به جای فرستادن افراد نفوذی اغلب تلاش می‌کنند تا شاغلان فعال در این یا آن شرکت یا موسسه آلمانی را به خدمت خود در آورند.او این تلاش‌ها را جلوه‌ای از جنگ سرد تکنولوژیک می‌نامد. به اعتقاد او، فن‌آوری پیشرفته در شرایط کنونی نقش کلیدی را در رشد اقتصادی کشورهای مختلف ایفا می‌کند. از این رو، تلاش برای سرقت اطلاعات یا حضور در این عرصه افزایش یافته است.هالدن‌وانگ به توسعه نسل پنجم شبکه تلفن همراه و نقش شرکت چینی هوآوی در ایجاد و توسعه این شبکه اشاره می‌کند.به باور او، ارائه این فن‌آوری‌های پیشرفته راه را برای نفوذ کشورهای دیگر در این یا آن کشور جهان هموار می‌کند.در حال حاضر، تحقیقات ناظر بر امر مقابله با همه‌گیری ویروس کرونا و درمان بیماری کووید ۱۹ از عرصه‌های اصلی مورد توجه جاسوسان اقتصادی است.
هالدن‌وانگ به حمله سایبری ماه دسامبر به سامانه دیجیتال آژانس دارویی اروپا “EMA” توسط هکرهای روسی اشاره می‌کند.گفته شده است که هکرهای روسی با حمله سایبری خود بر آن بوده‌اند تا به اطلاعات این آژانس درباره واکسن‌های مقابله با شیوع کرونا دست یابند.
