در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۱ طی تحقیقات میدانی گروه پژوهشی گیاه شناسی این دانشگاه، گیاهی از کوه‌های باقران واقع در جنوب بیرجند جمع آوری شد و پس از مطالعات و بررسیهای طولانی و همه جانبه توسط گیاه شناسان این دانشگاه اخیرا به عنوان گونه جدید گیاهی شناخته شد و به پاس قدردانی از تلاشهای علمی بیش از ۴۰ ساله مهندس محسن پویان در حوزه گیاه شناسی و گیاهان دارویی در استان خراسان جنوبی با نام علمی ” Phelipanche pouyanii ” نام‌گذاری شد.
این گونه جدید از تیره گل جالیزیان به شمار می‌رود که از مشخصات توصیفی و ریخت شناسی آن می‌توان به مواردی همچون دندانه‌های کاسه‌ای آن که خیلی بلندتر از لوله کاسه است و بی کرک بودن میله های پرچم آن اشاره کرد.
بنا بر این گزارش، نتایج حاصل از مطالعات گرده‌شناسی و ریزریخت شناسی دانه این گیاه نشان می‌دهد که این صفات ارزش آرایه شناختی در مرزبندی بین گونه جدید و گونه‌های خویشاوند را ندارند ولی با این حال، مرزبندی آشکاری بین گونه جدید و گونه های خویشاوند را نشان می‌دهند.
هرباریوم دانشگاه فردوسی مشهد یکی از بانک‌های نگهداری گیاهان است که به استادان، محققان و پژوهشگران اجازه می‌دهد تا بدون لطمه به محیط طبیعی گیاهان، مواد گیاهی لازم در اختیار داشته باشند.
بر همین اساس، با هدف مطالعه رُستنی‌های خراسان در سال ۱۳۶۰ اولین فعالیت های تخصصی در دانشگاه فردوسی مشهد شکل گرفت که با گذشت یک‌دهه از فعالیت‌های پژوهشی در سال۱۳۷۰ به گروه پژوهشی هرباریوم ارتقا یافت.
دانشگاه فردوسی مشهد، سومین دانشگاه تاسیس شده در ایران پس از دانشگاه‌های تهران و تبریز با بیش از ۶ دهه قدمت هم اکنون دارای ۲۵ هزار دانشجو است که حدود ۲ هزار و ۵۰۰ نفر آنها در مقطع دکتری، حدود ۶ هزار نفر در مقطع کارشناسی ارشد و بقیه در مقطع کارشناسی مشغول تحصیل هستند.
بیش از ۸۰۰ عضو هیات علمی در دانشگاه فردوسی مشهد فعالیت دارند که حدود ۶۵۰ نفر آنان دارای مدرک پی. اچ. دی و بیش از ۱۲۰ نفر دارای رتبه استادی یا پروفسوری هستند.
