واقعاً چه نیازی به مطالعه و فهم و درک مفاهیم و کتابخوانی داریم؟

زمانی که اعراب ایران را فتح کردند و به تعداد غیر قابل توصیفی کتاب و جزوات علمی رسیدند؛ سعد بن ابی وقاص در نوشته‌ای از عمر بن خطاب خلیفه دوم درخواست کرد اجازه دهد تا این کتابها به عنوان غنیمت جنگی میان مسلمین تقسیم شود؛ در آن زمان عمر پاسخ داد: آنها را به آب بیانداز؛ اگر آنچه در آنها است رهنمودهای درستی است؛ خداوند برای ما رهنمودهای بهتری فرستاده و اگر نادرست است خداوند ما را از آنها نجات داده‌است. بنابر این اعراب کتابها را به آب یا به آتش انداختند و بخش مهمی از دانش ایران زمین ازبین رفت.(تاریخ ابن خلدون صفحه ۳۷۳ به نقل از تاریخ طبری)
یکی از خطبای صاحب نام در خطبه ای که هر جمله اش جای تامل دارد فرموده اند: “ما نمی‌خواهیم با نمایشگاه کتاب پز دهیم بالاخره خدا به انسان عقل داده است درهای ورودی را برای کتاب ها باز کنیم، تا کجا این کتابهای گمراه کننده کشور ما را از حقیقت دور کند؟ “
بر اساس منطق خطیب محترم براستی ما چه نیازی به برگزاری نمایشگاه کتاب در بخش خارجی داریم؟ مگر آمار کتابخوان و تیراژ کتاب در سال چقدر است ؟ اساساً چه نیازی به بخش کتابهای داخلی داریم در حالی که برخی کتابها ترجمه آثار خارجیان است؟ واقعاً چه نیازی به مطالعه و فهم و درک مفاهیم و کتابخوانی داریم در حالیکه ممکن است مردم ما با مطالعه آثار غربیان و آنچه ممکن است ماحصل فهم بشری و عقل جمعی و تحقیق علمی باشند زمینه را برای تضعیف باورهای اسلامی فراهم کنند ؟ در حالی که به معجزه فضای مجازی و شبکه های اجتماعی ، دسترسی آزاد به کتابخانه های دنیا و متن کامل کتابها فراهم آمدهم بهتر نیست ریشه انحراف و فساد که همان اینترنت و شبکه های مجازی اند را از بیخ و بن بکنیم تا جامعه ای سراسر دینی داشته باشیم؟
بهتر نیست از فرصت نمایشگاه کتاب امسال استفاده نماییم و یکی از کتابسوزیهای هیجان انگیز تاریخ را به سنت مغولان و غزنویان و خلیفه دوم رقم زنیم یا به سنت دولت احمدی نژاد برخی کتابها را خمیر نموده یا رنده کنیم؟