حیرت جهانی از عملکرد مسئولان ما! ‏

گروه سیاسی: روزنامه آرمان ملی نوشت: واقعا انسان حیرت می‌کنـــد و جــــای حـــیرت نیز دارد که در سطوح بالای مدیریت مبارزه با کرونا چه می‌گذرد؟ ‏بی‌اعتنایی محض به همه هشدار‌ها راجع‌به چهارشنبه‌سوری و خرید‌های نوروزی و از همه بدتر تعطیلات عید جای خود، اما معلوم ‏نیست حالا که عوارض رو به افزونی است، به‌کدام دلیل آن همه سهل‌انگاری‌های مخرب بروز و ظهور می‌یابد؟ چرا اعمال ‏سخت‌گیری‌ها و محدودیت‌ها نسبت به پیک‌های اول و دوم و سوم هم کمتر است؟! با اینکه تقریبا کل کشور نارنجی و قرمز شده ‏است و تعداد مبتلایان رسمی، روزانه از ۲۰ هزار نفر تجاوز کرده و هنوز عوارض و تبعات اصلی دورهمی‌ها و تعطیلات آشکار ‏نشده است و این بار با نوع جهش‌یافته ویروس روبه‌رو هستیم، محدودیت‌های ۱۰ روزه اعلامی ستاد ملی مبارزه با کرونا با جدیت و ‏جامعیت اجرائی نمی‌شود؟ متاسفانه گزارش‌ها از تراکم مسافران اتوبوس و مترو خبر می‌دهد و ادارات دولتی به فعالیت‌های خود ‏ادامه می‌دهند و در شهر هیچ نشانی از خلوتی و خلل در آمد و شد‌های روزانه به چشم نمی‌خورد. آمار‌هایی که فرمانده عملیات ستاد ‏مقابله با بیماری کرونای کلان‌شهر تهران می‌دهد تکان‌دهنده است و وقتی توجه کنیم که این آمار‌ها رسمی هستند و قطعا آمار‌های ‏واقعی بسیار بیشترند سوال‌های جدی و ناباورانه در ذهن انسان منتشر می‌شود که دلیل این همه تعلل و عدم ورود قاطعانه در ‏اجرای پروتکل‌ها چیست؟
اکنون از هرسو که به موضوع بنگریم کانون این سوال‌ها متوجه شخص رئیس‌جمهور است و متاسفانه ‏ایشان یا بخش‌های جمعی دولت هنوز توضیحات لازم و ضروری پیرامون بحرانی که در آن غوطه‌وریم نداده‌اند! اگر آمار‌ها از دقت ‏لازم برخوردار نیستند، اگر میلیون‌ها سفر و چندبرابر آن دورهمی، هیچ اثر قابل ملاحظه‌ای در فوران تعداد مبتلایان و پس از آن ‏مرگ‌ومیر‌ها ندارد، رئیس‌جمهور محترم در تلویزیون حاضر شود و توضیحات لازم را به مردم بدهد و مسئولیت عدم قاطعیت در ‏اجرای محدودیت‌های ضروری را رسما به‌عهده گیرد. قطعا درست است که مردم را نباید بیهوده ترساند و بلاوجه آن‌ها را نگران ‏ساخت، ولی وقتی موج گردابی چنین حائل پدید آمده است و تخت‌های بیمارستانی پر شده‌اند و کادر درمان بیش‌از هرزمان دیگری به ‏مشقت گرفتار شده و می‌شوند کدام عقلانیت حکم می‌کند که از ترس مردم جلوگیری بعمل آوریم تا آن‌ها بدون محافظت‌های لازم در ‏خیابان‌ها و ادارات و بازار‌ها حاضر شوند و از عواقب رفتار پرخطر خود نگرانی به دل راه ندهند. هزاربار گفته شد که مردم واقعا ‏بیش‌از آنکه به توصیه‌ها و سخنرانی‌ها و خواهش‌ها توجه کنند به اعمال و رفتار مسئولان می‌نگرنند و براساس میزان جدیت عملی ‏آمران و ناهیان رفتار خود را تنظیم می‌کنند. مردم بدرستی می‌گویند ‏‎ ‎اگر درجه خطر بالا باشد دلیلی ندارد که جاده‌ها باز باشند، اگر ‏تماس‌های اجتماعی بیماری‌زا باشند حتما مسئولان از تراکم مسافران در اتوبوس‌ها و مترو جلوگیری بعمل می‌آورند، اگر امکان ‏طغیان بی‌سابقه کرونا وجود داشته باشد مسئولان بلندپایه که جان انسان‌ها برایشان در صدر اولویت‌ها قرار دارد حتما تعطیلی ‏سراسری اعلام می‌کنند و نمی‌گذارند که زن و مرد و پیر و جوان در مقابل هیولای اپیدمی تنها بمانند. معنا ندارد دشمنی خون‌ریز و ‏موذی و هزارسر در شهر جولان بدهد و مسئولان به تو بمیری و من بمیرم اکتفا کنند. یک شهروند عادی حق دارد که معیار خویش ‏در احساس خطر را عملکرد دولت‌هایی، چون چین و نیوزلند قرار دهد. آن‌ها کاملا موفق شدند، چون عملا خطر را جدی گرفتند و ‏لحظه‌ای را از دست ندادند و اتفاقا هزینه‌های اقتصادی بسیار کمتری پرداخت کردند. درکل جهان یکی از کشور‌ها که باید بیش‌از ‏همه سخت می‌گرفت و باسرعت وارد عمل می‌شد و امکان شیوع را در همان شهر قم می‌بست ایران بود. ما که در تحریم شدید و ‏ظالمانه به‌سر می‌بریم و حتی برای خرید واکسن با مانع‌تراشی روبه‌رو می‌شویم چگونه ممکن است از ابتدا و حتی تاکنون این همه ‏اهمال را در کار خود دخالت دهیم و از جاری شدن سیل عظیم بیماری در مسافرت‌های بالای ۲۰ میلیون در تعطیلات ۱۵ روزه ‏هراسی به دل راه ندهیم و حالا هم همچنان در اهمال خود مصر بمانیم؟! در این ماجراست که قطعا دولت‌ها و ملت‌های دیگر حیرت ‏و این حیرت را به دولتمردان ما منتقل خواهند کرد، امید است که اگر وزیر بهداشت حیرت‌های پیشین را اعلام کرد این نوع ‏حیرت‌ها را نیز رسانه‌ای کند‎.