سال ۹۱ بود که برای نخستین بار خبر راه اندازی رادیو فصلی در ایران به شکل «رادیو تابستانه» منتشر شد؛ اتفاقی که در مدت زمان کوتاهی رخ داد و برای رادیویی‌ها که چند روزی است، ۸۱ سالگی را هم پشت سر گذاشته اند، در آن زمان «نقطه‌ی عطفی» تلقی می شد.
رادیو فصلی، شبکه‌ای از نسل سوم رادیو بود. نسل اول، رادیوهای عمومی و نسل دوم رادیوهای تخصصی بودند. نسل سوم هم رادیوهایی مانند «رادیو تابستانه» که به صورت فصلی و مناسبتی فعالیتشان را در دهه نخست ۹۰ آغاز کردند.
پس از آن، راه اندازی رادیوهای فصلی و مناسبتی با وام گرفتن از آنتن ردیف ۹۵.۵، به جد دنبال شد و این شبکه ها با عناوینی چون رادیو نوروز (بهاران)، رادیو اربعین، رادیو کتاب، رادیو وحدت، رادیو محرم و … برنامه هایش را پخش کردند.
از آن زمان تاکنون بارها خبرهایی درباره راه اندازی رادیوهایی فصلی و مناسبتی گوناگون به گوش رسیده است و مسوولان صدا هم به واسطه بهره گیری از ظرفیت رسانه های داخلی و همچنین فضای مجازی، فعالیت هایشان را در بوق و کرنا کرده اند.
اما در شرایطی که این روزها در سایت اتحادیه رادیو و تلویزیون های آسیا و اقیانوسیه (ABU)، به کررات خبرهایی درباره راه اندازی کانال های ویژه کرونا در کشورهای مختلف آسیایی منتشر می شود و حتی کشوری مانند بنگلادش به تازگی دومین شبکه ویژه کرونا را هم راه اندازی کرده است، اما تاکنون خبری رسمی حتی در حد ایده، درباره راه اندازی کانال ویژه کرونا در رادیو و تلویزیون کشورمان منتشر نشده است.
این در حالی است که در تعریف رسانه ای، از مدیومی مانند رادیو به عنوان «رسانه بحران» یاد می شود و رادیویی ها هم که به این تعریف سنتی، همچنان می نازند، بر این باورند که رادیو هرگز مخاطبش را از دست نخواهد داد؛ چراکه همچنان سریع‌ترین، سهل‌الوصول‌ترین و ارزان ترین رسانه جمعی است. همچنین به دلیل انس مردم با آن و ماهیت گرم این رسانه، رادیو می تواند رسانه‌ای کارآمد در شرایط بحرانی باشد و ضمن اطلاع‌رسانی اثربخش نقش مهمی در آرامش‌بخشی و کاهش فشار روانی در مواقع بحران ایفا کند.
همگی این تعریف ها درست است؛ همچنان که نمی توان از نقش رادیو در مهمترین اتفاقات تاریخی ایران از جمله کودتای ۲۸ مرداد، دوران جنگ تحمیلی و برخی بحران ها از جمله زلزله و سیل در سال های گذشته غافل شد. اما در شرایطی که بیش از یک سال است که کشور با بحرانی عظیم مانند کرونا دست و پنجه نرم می کند و این ویروس مرگبار چه بخواهیم و چه نخواهیم زندگی ها را به شدت تحت شعاع خود قرار داده است، آیا تا امروز نمی توانستیم در آنتن شبکه های رادیویی و حتی تلویزیونی، کانالی را به نام کرونا اختصاص دهیم؟!
هرچند در این مدت شبکه های تخصصی «سلامت» در رادیو و تلویزیون تلاش کرده اند که در کنار دیگر شبکه ها، بار مسوولیت آموزشی و اطلاع رسانی رسانه را تا حدودی به دوش بکشند و بسیاری از برنامه های خود را منعطف با کرونا روی آنتن می فرستند، اما بنا بر تعریفی که برای نسل سوم شبکه های رادیویی از سوی خود صداوسیما ارائه شده است و همچنین استانداردهای جهانی که در شبکه های رادیو و تلویزیونی دنیا دنبال می شود، می توانستیم خیلی زودتر از این ها راه اندازی کانالی برای کرونا را ضروری فرض کنیم.
چنانچه این روزها با تکیه بر جایگاه رسانه ای رادیو میان مردم جهان، بسیاری از کشورها راه اندازی شبکه ای مانند کرونا را از ضروریات دانسته و محتوای این شبکه ها را با برنامه هایی درباره به روزترین اتفاقات روز دنیا درباره کرونا، واکسیناسیون، ترغیب مردم به ماندن در خانه ها و زدن ماسک، دوری از تجمع ها و … پر می کنند.
و البته اجرایی کردن چنین تصمیم رسانه یی، علاوه بر اینکه می تواند بر اهمیت پیشگیری از ویروس کرونا برای مسوولان یک کشور در نزد مردمانش تاکید کند، مهر تاییدی است بر جایگاه رسانه ای مانند رادیو و حفظ ارتباط این مدیوم کهن با مخاطبانش.
انتهای پیام
