طی چند ماه گذشته که کرونا برجهان حکمرانی می کرده است تولید ناخالص داخلی در جهان به پایین ترین حد خود از زمان وقوع رکود بزرگ در سال ۲۰۰۸ رسید؛ سازمان بین المللی کار تخمین زده است که کاهش تولید ناخالص داخلی در جهان به قیمت از دست رفتن ۲۵۵ میلیون شغل در سراسر جهان تمام شده است.اندیشمندان مرکز تحقیقات پیو، اندیشکده آمریکایی مستقر در واشنگتن دی سی، در گزارشی اعلام کرده اند که برای اولین بار از سال ۱۹۹۰ تاکنون از تعداد طبقه متوسط جهانی در چند ماه گذشته کاسته شده است.
اقتصاددانان دانشگاه آکسفورد بر این باورند که زخم های این پاندمی در کشورهای استرالیا، ژاپن، نروژ و آلمان زودتر از انتظار بهبود خواهد یافت و در مقابل آنها مدتی به طول می انجامد تا اقتصاد کشورهای اسپانیا، فیلیپین، پرو و کلمبیا سرپا شود؛ کارمن رین هارت اقتصاددان ارشد بانک جهانی در این خصوص می گوید” بازگشت به استاندارهای قبل از کرونا زمان بر خواهد بود”.
صندوق بین المللی پول نیز در چشم اندازی که ارائه کرده است از تفاوت اساسی رکود حاصل از پاندمی کرونا و بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸ سخن به میان می‌آورد؛ اندیشمندان این نهاد پولی بر این باورند که در حالی که رکود حاکم شده در سال ۲۰۰۸ بیشتر کشورهای ثروتمند را درگیر کرده بود اما این‌بار کشورهای فقیر و در حال توسعه هستند که بیشتر از همه تحت تاثیر این بحران جهانی قرار گرفته اند.
پیش بینی های مرکز تحقیقات پیو حاکی از آن است که ۱۵۰ میلیون نفر از مردم دنیا در سال ۲۰۲۱ از نردبان اقتصادی پایین کشیده خواهند شد؛ طبق بررسی های صورت گرفته در این مرکز تحقیقات ۳۲ درصد از جامعه متوسط هند در سال‌های آینده به اقشار کم درآمد و فقیر این کشور بدل خواهند شد و در کشورهای آسیا جنوبی این اتفاق برای ۲۵ درصد از مردم جامعه متوسط این کشورها محتمل است و در کشورهای خاورمیانه نیز پیش بینی شده است که ۱۰ درصد شهروندان طبقه متوسط این جوامع به اقشار کم درآمد و فقیر تبدیل شوند.
بانک جهانی در گزارشی با عنوان ” یک دهه ناامیدی از رشد جهانی ” که در ماه ژانویه منتشر شده است در خصوص کاهش سرعت رشد اقتصاد جهانی در سال های آینده هشدار داده است؛ اقتصادانان این بانک پیش بینی کرده اند که رشد اقتصاد جهانی تا سال ۲۰۲۵ نزدیک به ۵ درصد کمتر از پیش بینی های قبل از وقوع پاندمی کرونا خواهد بود.
بهبود کامل اقتصادی یک کشور زمانی محقق می شود که ویروس کرونا در کشورهای سراسر دنیا ریشه کن شود چراکه به عنوان مثال زمانی که نیوزلند در ماه های پایانی سال ۲۰۲۰ موفق به کنترل این ویروس در کشور خود شد و منتظر بازیابی v شکل بود، نبود گردشگران خارجی در این کشور روزنه ای را به وجود آورد که مردم محلی نمی توانستند آن را پر کنند و همین امر موجب وقوع رکود اقتصادی عمیق تری در این کشور شد.
تغییر الگوی هزینه ای مردم می تواند مهمترین و خطرناک ترین میراث ویروس کرونا برای سال های آینده باشد، پرهیز مردم از خرج کردن پول هایشان و تمایل بیشتر آنها به صرفه جویی می‌تواند بقای بنگاه های تجاری را به خطر اندازد؛درست همانطور که رکود بزرگ ۱۹۳۰ منجر به صرفه اقتصادی بیشتر شد.اگر مردم پس از پایان پاندمی به غذا خوردن در رستوران‌ها، سفر در اوقات فراغت و ورزش در سالن های بدنسازی روی بیاورند بسیاری از این صنایع احیا خواهند شد، اما ممکن است که سلیقه افراد پس از ریشه کن شدن این ویروس کاملا تغییر کند و در آن صورت است که حیات این صنایع به خطر خواهد افتاد و نرخ بیکاری از این هم فراتر خواهد رفت.طبق گفته اقتصادانان موسسه مک کینزی بیش از ۱۰۰ میلیون نفر در هشت کشور از بزرگترین اقتصاد جهان ممکن است لازم باشد تا سال ۲۰۳۰ شغل خود را تغییر دهند؛ افرادی که به احتمال زیاد دچار بیکاری خواهند شد، افراد تحصیل نکرده، زنان ،اقلیت های قومی و جوانان خواهند بود.
