او ادامه می‌دهد: «پیشنهاد شده بود که با استفاده از مخازنی آب سبک از طریق دریا تجارت شود گرفته شود اما من فکر نمی‌کنم در ایران بحث واردات آب هنوز جدی شده باشد یا اقدام خاصی برای واردات آب انجام شده باشد.»
قرمزچشمه توضیح می‌دهد: «ایران از نظر اقتصادی هنوز توان سرمایه‌گذاری در این مساله را ندارد و در حال حاضر سرمایه‌گذاری و تمرکز خود را بر دستگاه‌های آب شیرین‌کن گذاشته است تا از دریای خلیج فارس و عمان یا خزر آب را به مناطق خشک مرکزی انتقال دهد.»
او این روش را روش کارآمدی می‌داند و می‌گوید: «کشورهایی مانند امارات و عربستان هم در حال حاضر بر بحث آب شیرین‌کن‌ها متمرکز شده و سرمایه‌گذاری کرده‌اند و عربستان، امارات و حتی قطر، بخش عمده‌ای از نیاز آبی خود را با استفاده از روش‌های RO در خلیج‌فارس تامین می‌کنند.»
گفتنی است که در ایران، امسال نسبت به متوسط سالانه حدود ۴۰٪ از بارش‌ها کمتر شده است. این به این معناست که میزان آب در دسترس حدود ۶۰٪ کمتر شده زیرا بخشی از بارش‌ها بلافاصله بعد از به زمین نشستن، تبخیر می‌شود و قابل دسترس نیست و در حقیقت، کمتر از نصف آب نسبت به سال گذشته، آب در دسترس است.
این کارشناس، معتقد است علی‌رغم شرایط بحرانی کشور و کمبود آب، باید با دقت بیشتری نسبت به مقوله واردات آب عمل کنیم. او توضیح می‌دهد: «ما نیاز به واردات فیزیکی آب به خصوص به شکل یخ نداریم چون هزینه بسیار بالایی دارد و اگر امارات این کار را می‌کند، حتما فکر اقتصادی پشت این مساله بوده است و برایش توجیه اقتصادی دارد اما ما این شرایط را نداریم و باید از دید اقتصادی به این ماجرا نگاه کنیم و حتی اگر پول کافی هم داشته باشیم باید با آب وارداتی به فکر تولید ارزش افزوده باشیم.»او که معتقد است دلیل وارد نشدن آب به ایران عدم پیشرفت تکنولوژی نیست، خاطرنشان می‌کند: «کشور صادرکننده یا شرکت صادرکننده آب، تکنولوژی وارد کردن آب را فراهم می‌کند و وارد کردن آب بیش از هر چیزی به وضعیت توجیه اقتصادی بستگی دارد.»
