وقتی که بیمار تلاش می‌کند کار خاصی را با استفاده از دست خود انجام دهد، سربند و بازوبند سیگنال‌های الکتریکی مرتبط را شناسایی کرده و داده‌های مربوط به آنها را برای یک رایانه مرتبط با این سیستم ارسال می‌کنند. سپس یک الگوریتم هوش مصنوعی الگوی سیگنال‌های الکتریکی را بررسی کرده و آن را با یک پایگاه داده مرتبط با حرکات دست مطابقت می‌دهد تا دریابد کدام حرکت با الگوی یادشده منطبق است. در نهایت دستکش فعال شده و دست عمل برنامه‌ریزی شده را انجام می‌دهد.
تکرار این روند زمینه را برای بازسازی مسیر شبکه‌های عصبی آسیب دیده بدن بعد از وقوع سکته مغزی هموار می‌کند و در نهایت بیمار خواهد توانست حرکات دست را بدون کمک ربات انجام دهد. انتظار می‌رود این سیستم برای استفاده عموم مردم ظرف ۵ سال آینده آماده شود.سیستم یادشده هم اکنون قادر به شناسایی هشت نوع حرکت مختلف دست است و دقت آن بیش از ۹۰ درصد برآورد شده است. تأخیر این سیستم در زمینه دریافت اطلاعات و انجام واکنش برابر با ۳۰۰ میلی ثانیه است.
