دبیر کل بنکداران مواد غذایی میگوید: «قیمت این بیسکویتها معادل یارانه دو سال اقشار آسیبپذیر جامعه است و بهصورت غیررسمی وارد کشور میشوند و دولت نیز حقوق گمرکی از آنها دریافت نمیکند». او در پایان گفت: «به دولت پیشنهاد میکنیم که در این بخش شفافسازی انجام شود.
اگر واردات این کالاها آزاد است، پس باید اجازه داده شود واردات کالاهای اساسیتر مانند شکر و… هم آزاد شود». با آقای حسنی تماس گرفتیم و حرفهایی شنیدنی از او شنیدیم. اما اول گشت کوتاهی در شهر زدیم. به جاهایی که دست ما رسید، همه از تعجب چشمشان گشاد شد و گفتند که اصلا از این قیمتها روحشان هم خبر ندارد.
روایت مغازهداران؛ بالای ۳۰۰ هزار تومان اصلا مشتری نیست
درنهایت با یکی از مغازههای فروش شکلات خارجی در منطقهای در شمال تهران تماس گرفتیم و دو کلمهای حرف دستگیرمان شد. درباره بیسکویتهای ۱.۵ میلیونی سؤال میکنیم. «ما خردهفروش هستیم، تازه اصلا مشتری این جنس را نداریم. حتی بالای ۳۰۰ هزار تومان هم با این وضعیت اقتصادی مشتری ندارد». خب کجا دنبالش بگردیم؟ نمیدانم کجا دنبالش بگردید. حتی برندهای لوکس دنیا هم چنین قیمتی ندارند. مثلا گادیوا هم چنین قیمتی ندارد، تازه اصلا توی ایران نیست یا ما نداریم. احتمالا شکلاتهای دستساز را میگویند».
با یک ایرانی ساکن اروپا تماس گرفتیم. شکلات ۵۰ یورویی قیمتی طبیعی است؟ زیر خنده میزند و میگوید «نه معلوم است که نیست، توی سوییس شاید چنین چیزهایی باشد و طبیعی باشد اما خب در سوییس درآمد و سطح رفاه هم مثل بقیه اروپا نیست. ۵۰ یورو خیلی زیاد است».
نگاهی به قیمتهای شکلاتهای معروف و به نسبت گران دنیا میاندازیم. حرفش درست است. از ۱۲ یورو تا ۲۰ یورو. البته شکلاتهایی هم هستند که قیمتهای خیلی بالاتر دارند؛ مثلا برندی هست به نام «آمِدی پروسلنا» که نسخههای محدود تولید میکند با بستهبندیهای اوج لوکس و قیمتهایی بعضا نزدیک ۲۰۰ یورو. البته بالاتر هم میشود رفت ولی دیگر مسئله از حالت منطقی خارج میشود؛ مثلا برندهایی «لامادلین ترافل» تا دوهزارو ۶۰۰ دلار هم شکلات دارند؛ اما اینها بسیار استثنائی است و مثل ماشینهایی مثل رولسرویس و ماشینهای لوکس ایتالیایی میماند. درواقع میشود از آن صرفنظر کرد، همینطورکه وقتی در شرایط عادی در ایران از اشرافیت یک خانواده حرف میزنیم، خانواده سطنتی بریتانیا را مدنظر نداریم.
این شکلاتها و بیسکویتها کجا هستند، چون ما که ردی پیدا نکردیم؟
«در دوهزار مغازه در تهران و کلانشهرها و مراکز استانها وجود دارند».
قاچاق هستند دیگر؟
بله قطعا.
خب شما اقدامی در این زمینه کردهاید؟
(با خنده) چه کار کنیم؟
از حجم مصرف این بیسکویتها اطلاعی دارید؟
مصرف بالاست، بالاخره قشر متمولی هستند که برای ارضای خواستهشان پول خرج میکنند.
ببینید در دنیا مبارزه با قاچاق شکست خورده. باید واردات را آزاد کرد تا رقابت باشد و کیفیت جنس ما هم بالا برود.
بیسکویت ۱.۵ میلیون تومانی باعث چه رقابتی میشود؟
(باخنده) سربهسر ما میگذاریدها!
نه باور کنید جدی است.
باعث شکوفایی و رونق میشود.
سؤال ما را جواب ندادید.
ببینید چه بخواهیم، چه نخواهیم این اتفاق میافتد. آزاد بشود اقلا دولت گمرکش را میگیرد. دارو هم داریم. یک درصد از جمعیت هم هست که هرچه بخواهد دارد. با رئیسجمهور جدید اتفاقی که باید بیفتد میافتد.