گروه سیاسی:احمد توکلی، رییس هیات مدیره دیده بان شفافیت و عدالت در یادداشتی به دفاع دوباره از توزیع کوپن برای تامین حداقل نیازهای اقشار ضعیف جامعه پرداخته و نسبت به بی توجهی دولت و رییس جمهور به این امر انتقاد کرده است.
پس از آن که در مصاحبه‌ای به دولت آینده، آقای دکتر رئیسی، موکدا توصیه کردم که با کارت هوشمند، حداقل نیاز خانواده های رکود و تورم زده را تا حل معضلات و گشایش عمومی تضمین کند، دوستی از سر خیرخواهی این کار را گداپروری شمرد و خواستار حل اساسی مشکل شد که برقراری عدل است. این یادداشت در توضیح و دفاع از طرح پیشنهادی است در حد حوصله جا و زمان مربوط به یک پست.
دولت عدل دولتی است که واقعیت را می‌بیند و برای آن چاره می‌جوید. وقتی ۳۰ و اندی سال پیروی از نسخه IMF برای مردم چاره ساز معرفی می شود، و بجای امر به معروف و نهی از منکر از تملق و چاپلوسی استقبال می شود، و اشرار به تدریج مناصب را تصاحب میکنند حاصل کار، فقر گسترده و عمیق است.
دولت عدالت طلب و عاقل چشم بر این واقعیت نمی بندد، بلکه درست به خاطر تبدیل نشدن فقیران دست ساز سیاستمداران شیفته و یا مقهور غرب، به گدایان خیابانی، تامین حداقل نیاز به غذا و بهداشت و درمان و آموزش عمومی را برای مستضعفان بر عهده میگیرد و با حفظ عزت نفس آنان به آن ها میرسانند تا فرصت برای تغییرات متناسب با نجات و عادلانه فراهم آید.
طی سال‌های گذشته آقای روحانی در برابر قانون ایستاد و می‌گفت من از کوپن بدم می آید! پاسخ ما این بود: باید هم شما از کوپن خوشتان نیاید. سیر که از حال گرسنه خبر ندارد! حتی از دنیا نیز بی خبرند. مثلا نمی‌دانند که آمریکا از ۱۹۳۹ تا امروز به بخشی از مردم خویش کوپن غذا(Food Stamp) می‌دهد. مقدار و پوشش این یارانه با رکود و رونق بالا و پایین می‌رود. نمودار را نگاه کنید.
در سال ۲۰۱۳ که بالاترین یارانه داده شد. ۴۷ میلیون و ۵۳۶ هزار آمریکایی کارت هوشمند غذا داشتند که با آن فقط می‌توانستند اقلام خاصی را بخرند تا در دام فقر دائم نمانند. آنها جاهلانه نمی‌گفتند کوپنیسم،کمونیسم است.
وقتی می‌گفتیم لااقل کار غلط آقای احمدی نژاد را در پرداخت یارانه سرانه، با نام دروغین یارانه هدفمند ادامه ندهید. بهانه می‌آوردند که تفکیک دارا و ندار ممکن نیست، گفتیم از ۱۴۰۰ سال پیش مسلمانها زکات را به دست مستحقان میرسانند، چگونه این واجب را انجام می‌داده‌اند؟ آمریکا چگونه این فقیران را شناسایی می‌کند؟
به دولت آقای روحانی راه‌حل دادیم که همه ایرانیان حساب بانکی دارند با بررسی گردش مالی آنها هم مستحقان دریافت مالیات منفی(یارانه) و هم شایستگان پرداخت مالیات مثبت آشکار می‌شوند و دست خائنان به مردم که از دادن مالیات فرار میکنند، نیز رو می‌گردد. پاسخ آقای روحانی این بود که حساب بانکی حیاط خلوت مردم است، ما به حیاط خلوت مردم سرک نمی‌کشیم!
اما مردم متوسط و مستضعف حیاط خلوت ندارند. این موضعگیری ایشان برای خوشایند سرمایه‌داران لاابالی و وطن گریز و سنگدل است حتی نه همه سرمایه‌داران. چرا که سرمایه‌دارانی که حتی اندک مهری به وطن و احساس انسانی کمی نسبت به مردم و عقاید معمولی دینی داشته باشند، اولا آن قدر تعهد دارند که مال حرام ۸۰ میلیون ایرانی از گلویشان پایین نرود (البته اگر فساد، کار را دشوار نکند.) ثانیا آنان جهان دیده اند و می‌دانند که تحت عنوان (Exchange of Information for Tax Purposes) از سال ۲۰۰۰ تا کنون دولت‌‌ها نه تنها حساب های اتباع خود را برای مقاصد مالیاتی، مراقبت میکنند؛ بلکه در قراردادهای دو و چند جانبه اطلاعات اتباع یکدیگر را مبادله می‌نمایند.
الان ۱۶۲ کشور در این فرایند شریک‌اند. آقای روحانی نمی‌دانست و حتی پس از بیانیه رسمی دیده‌بان شفافیت و عدالت در شرح اجلاس دوسالانه در این زمینه و استدلال قویم بر ضرورت تشخیص و تمیز تهیدستان از زراندوزان یا ثروتمندان، و پرداخت یارانه به دسته نخست و دریافت مالیات از دو دسته دیگر که در تمکن مالی یکسان هستند، بر موضع نادرست و غیرعلمی خویش اصرار ورزید و از این طریق اقدامات یارانه‌ای دولت خویش را نیز بیشتر نصیب رانت‌خواران کرد، تا تنگدستان.
رسیدگی به مستضعفان گداپروری نیست؛ بلکه جبران آبرومندانه حداقل نیاز قربانیان چند دهه اخیر است. قربانیان انحرافات فکری یا غفلت برخی علمای اقتصاد و عالمان دین توجیه‌گر سرمایه‌داری رباخوار، کژمنشی اشرافیت دولتی یا دینی و زیاده‌خواهی‌های تجملگرایان خانوادگی و تباری و یا قبیلگی سیاسی.
از حق مستضعفان دفاع کنید! »
پس از آن که در مصاحبه‌ای به دولت آینده، آقای دکتر رئیسی، موکدا توصیه کردم که با کارت هوشمند، حداقل نیاز خانواده های رکود و تورم زده را تا حل معضلات و گشایش عمومی تضمین کند، دوستی از سر خیرخواهی این کار را گداپروری شمرد و خواستار حل اساسی مشکل شد که برقراری عدل است. این یادداشت در توضیح و دفاع از طرح پیشنهادی است در حد حوصله جا و زمان مربوط به یک پست.
دولت عدل دولتی است که واقعیت را می‌بیند و برای آن چاره می‌جوید. وقتی ۳۰ و اندی سال پیروی از نسخه IMF برای مردم چاره ساز معرفی می شود، و بجای امر به معروف و نهی از منکر از تملق و چاپلوسی استقبال می شود، و اشرار به تدریج مناصب را تصاحب میکنند حاصل کار، فقر گسترده و عمیق است.
دولت عدالت طلب و عاقل چشم بر این واقعیت نمی بندد، بلکه درست به خاطر تبدیل نشدن فقیران دست ساز سیاستمداران شیفته و یا مقهور غرب، به گدایان خیابانی، تامین حداقل نیاز به غذا و بهداشت و درمان و آموزش عمومی را برای مستضعفان بر عهده میگیرد و با حفظ عزت نفس آنان به آن ها میرسانند تا فرصت برای تغییرات متناسب با نجات و عادلانه فراهم آید.
طی سال‌های گذشته آقای روحانی در برابر قانون ایستاد و می‌گفت من از کوپن بدم می آید! پاسخ ما این بود: باید هم شما از کوپن خوشتان نیاید. سیر که از حال گرسنه خبر ندارد! حتی از دنیا نیز بی خبرند. مثلا نمی‌دانند که آمریکا از ۱۹۳۹ تا امروز به بخشی از مردم خویش کوپن غذا(Food Stamp) می‌دهد. مقدار و پوشش این یارانه با رکود و رونق بالا و پایین می‌رود. نمودار را نگاه کنید.
در سال ۲۰۱۳ که بالاترین یارانه داده شد. ۴۷ میلیون و ۵۳۶ هزار آمریکایی کارت هوشمند غذا داشتند که با آن فقط می‌توانستند اقلام خاصی را بخرند تا در دام فقر دائم نمانند. آنها جاهلانه نمی‌گفتند کوپنیسم،کمونیسم است.
وقتی می‌گفتیم لااقل کار غلط آقای احمدی نژاد را در پرداخت یارانه سرانه، با نام دروغین یارانه هدفمند ادامه ندهید. بهانه می‌آوردند که تفکیک دارا و ندار ممکن نیست، گفتیم از ۱۴۰۰ سال پیش مسلمانها زکات را به دست مستحقان میرسانند، چگونه این واجب را انجام می‌داده‌اند؟ آمریکا چگونه این فقیران را شناسایی می‌کند؟
به دولت آقای روحانی راه‌حل دادیم که همه ایرانیان حساب بانکی دارند با بررسی گردش مالی آنها هم مستحقان دریافت مالیات منفی(یارانه) و هم شایستگان پرداخت مالیات مثبت آشکار می‌شوند و دست خائنان به مردم که از دادن مالیات فرار میکنند، نیز رو می‌گردد. پاسخ آقای روحانی این بود که حساب بانکی حیاط خلوت مردم است، ما به حیاط خلوت مردم سرک نمی‌کشیم!
اما مردم متوسط و مستضعف حیاط خلوت ندارند. این موضعگیری ایشان برای خوشایند سرمایه‌داران لاابالی و وطن گریز و سنگدل است حتی نه همه سرمایه‌داران. چرا که سرمایه‌دارانی که حتی اندک مهری به وطن و احساس انسانی کمی نسبت به مردم و عقاید معمولی دینی داشته باشند، اولا آن قدر تعهد دارند که مال حرام ۸۰ میلیون ایرانی از گلویشان پایین نرود (البته اگر فساد، کار را دشوار نکند.) ثانیا آنان جهان دیده اند و می‌دانند که تحت عنوان (Exchange of Information for Tax Purposes) از سال ۲۰۰۰ تا کنون دولت‌‌ها نه تنها حساب های اتباع خود را برای مقاصد مالیاتی، مراقبت میکنند؛ بلکه در قراردادهای دو و چند جانبه اطلاعات اتباع یکدیگر را مبادله می‌نمایند.
الان ۱۶۲ کشور در این فرایند شریک‌اند. آقای روحانی نمی‌دانست و حتی پس از بیانیه رسمی دیده‌بان شفافیت و عدالت در شرح اجلاس دوسالانه در این زمینه و استدلال قویم بر ضرورت تشخیص و تمیز تهیدستان از زراندوزان یا ثروتمندان، و پرداخت یارانه به دسته نخست و دریافت مالیات از دو دسته دیگر که در تمکن مالی یکسان هستند، بر موضع نادرست و غیرعلمی خویش اصرار ورزید و از این طریق اقدامات یارانه‌ای دولت خویش را نیز بیشتر نصیب رانت‌خواران کرد، تا تنگدستان.
رسیدگی به مستضعفان گداپروری نیست؛ بلکه جبران آبرومندانه حداقل نیاز قربانیان چند دهه اخیر است. قربانیان انحرافات فکری یا غفلت برخی علمای اقتصاد و عالمان دین توجیه‌گر سرمایه‌داری رباخوار، کژمنشی اشرافیت دولتی یا دینی و زیاده‌خواهی‌های تجملگرایان خانوادگی و تباری و یا قبیلگی سیاسی.
از حق مستضعفان دفاع کنید! »
