روزنامه دنیای اقتصاد نوشت: «حدس زدنش اصلا کار سختی نبود. کاملا قابل پیشبینی به نظر میرسید که تقابل امیر قلعهنویی و فرهاد مجیدی تبدیل به یک دوئل پرتنش شود. قبل از بازی هم دربارهاش نوشتیم و به آن لقب «نبرد بر سر یک قلمرو» دادیم. نهایتا هم این اتفاق رخ داد و بازی استقلال و گلگهر سیرجان در نیمهنهایی جام حذفی به تنش کشیده شد. تیم سیرجانی در این بازی با یک گل جلو افتاد اما در ادامه اعلام دو پنالتی از سوی وحید کاظمی به سود استقلال باعث شد ورق برگردد و تیم مجیدی راهی فینال شود.
قضاوت داور در این مسابقه بسیار بحثبرانگیز بود و او مخصوصا روی پنالتی اول استقلال مرتکب اشتباه بزرگی شد. اشتباهات کاظمی در حالی بود که در نشست خبری پیش از مسابقه نیز مجیدی و قلعهنویی از ناحیه سوتهای داور ابراز نگرانی کرده بودند. به هر حال گلگهر این بازی را باخت تا خشمگینترین قلعهنویی تاریخ در مقابل دوربین زنده تلویزیون حرفهای بسیار تند و عجیبی به زبان بیاورد؛ جملاتی که دایره آنها از فوتبال هم وسیعتر شد و بازتاب فراوانی پیدا کرد. اصل حرف امیر این بود که در حق تیم او ظلم شده است. فرهاد مجیدی اما اعتنایی به این مطالب نکرد و با طعنه و کنایه، برد تیمش را صرفا حاصل سواد و کیفیت «فنی» مربیان استقلال دانست.
حق با مجیدی است یا قلعهنویی؟ این یک بحث دیگر است اما ناظران فوتبال ایران و نزدیکان استقلال دست کم در یک زمینه همعقیدهاند؛ این که این دو نفر هرگز با هم دوست نبودند، نشدند و احتمالا بعد از این هم نخواهند شد. مشی و مرام و مسلک فرهاد و امیر زمین تا آسمان با هم فاصله دارد. روزی مجیدی در بیانیهای بلندبالا با طعنه به امیر قلعهنویی نوشت: «شاگرد مکتب ناصر حجازی هستم و با بیاخلاقها کار نمیکنم.» هر چند خیلی زود حرفهایش را از یاد برد و ۱۶ ماه بعد، اواسط لیگ سیزدهم در آغوش امیر قلعهنویی از مستطیل سبز خداحافظی کرد! این تنش و اختلاف نظر بعدها به دوران مربیگری هم رسید؛ جایی که مجیدی در بازی برگشت لیگ هجدهم بین استقلال و سپاهان به عنوان دستیار وینفرید شفر حاضر نشد با قلعهنویی دست بدهد و پس از پیروزی آبیها هم بیانیه بسیار تند و تیزی علیه امیر روی صفحه اینستاگرامش گذاشت. حالا هم پرده جدیدتری از این کشمکش اکران شده است؛ غائلهای که نشان میدهد این دو پادشاه، هرگز در یک اقلیم نخواهند گنجید.»
انتهای پیام