محمد بنا روز دوشنبه در نشست خبری خود واکنش تندی به انتقادها در قبال نحوه انتخاب ملی پوشان ایران در رقابت های جهانی نروژ داشت. وی در عین حال که مدعی رعایت چرخه انتخابی و عدالت در انتخاب ملی پوشان شد، با صدای رسا تاکید کرد: نه بر اساس فرآیند انتخابی زمان رسول خادم و نه بر مبنای چرخه انتخابی علیرضا دبیر، که به روش خاص خود نفراتش را انتخاب می کند.
بنا بر خلاف المپیک قبل که با ۲ برنز و چشمانی اشکبار و با اطلاع از تصمیم خادم برای قطع همکاری، پس از استعفا از سرمربیگری تیم ملی، گفت: “من شرمنده مردم هستم و خجالت زده کادر فنی و کشتی گیران که نتوانستم شرایطی را برای آنها به وجود بیاورم تا در المپیک موفق باشند. از رسول خادم و شورای فنی هم معذرت می خواهم. تمامی نقدهای آنها درست است و اشتباهاتی که صورت گرفته از سوی من بوده ولی به هر شکل هرآنچه که بوده گذشته است و این گذشته ها قابل بازگشت نیست. فدراسیون باید کادری و قوی و مجهز را انتخاب کند و در این ۴ سال زمانی که وجود دارد بهترین نفرات را به المپیک ببرد تا مثل دوره من بی قانونی شکل نگیرد و یا به قول عزیزان دیکتاتوری که من داشتم را دیگر تجربه نکنند”
هر چند اینبار در المپیک توکیو کشتی گیر جوان و جویای نامی به اسم محمدرضا گرایی بر خلاف انتظارات با نبوغ ذاتی اش به مدال طلای المپیک رسید و در بدترین شرایط ناجی محمد بنا شد تا آقای خاص کشتی ایران یک طلا و یک برنز المپیک به اضافه دو عنوان پنجمی را چماق کند و بر سر منتقدان به لیست مسافران جهانی نروژ بکوبد و با سینه ای ستبر بگوید کاری با فرآیند، چرخه و هر قانونی که درباره انتخابی تیم ملی نوشته شده ندارد و خودش تصمیم نهایی را می گیرد.
مگر چه اتفاقی افتاده که بنا با یک طلا و یک برنز المپیک اینچنین بی پروا فرآیند انتخابی رسول خادم و چرخه انتخابی علیرضا دبیر را کنار می زند و پس از ۵ سال به قول خودش بی قانونی و دیکتاتوری اش را “عدالت صددرصدی” توصیف می کند؟ آیا تبدیل دو برنز المپیک ریو به یک طلا و یک برنز توکیو، باعث شده او اینچنین نگاه بالا به پایین داشته باشد و ضمن بی اعتنایی به قوانین انتخابی، روش خاص خودش را عدالت محض بداند؟
مشخص نیست چرا سرمربی تیم ملی از یکسو جام تختی و جام وهبی امره را جزو چرخه انتخابی می داند اما زمان انتخاب که می رسد، چرخه را کنار می زند و از روش خاص خود در انتخاب ملی پوشان می گوید.
بنا در بخشی از صحبت های خود در نشست خبری روز دوشنبه، در همین رابطه، گفت: فرآیند از زمان آقای رسول خادم روی زبان ها آمد و چرخه هم از اینجا اما من سال هاست شرایط خاص خودم را درباره انتخابی داشتم! حالا شما به فرآیند نگاه کنید شرایط آقای رسول خادم به یک شکل بوده و چرخه هم شرایط دیگری دارد اما انتخاب من بر اساس تفکرات خودم و کادر فنی است! درباره انتخاب نفرات نروژ هم صد درصد عدالت رعایت شده است.
اما دفاع تمام قد محمد بنا از نتایج المپیک توکیو و پرتوقع خواندن کارشناسان بخاطر ندیدن ۲ عنوان پنجمی هم جالب توجه بود. این در حالی است که در المپیک ها بر خلاف مسابقات جهانی عنوان پنجمی ارزشی ندارد و تنها مدال است که جایگاه و رتبه کشورها را ارتقاء می بخشد.
بنا در اینباره، گفت: ما فقط ۱۵ اردوی ۱۰ روزه، یعنی با ۱۵۰ روز اردو به یک طلای المپیک، یک برنز المپیک و ۲ تا پنجمی المپیک رسیدیم، چرا نگاه نمی کنید به پنجمی المپیک؟ خیلی پرتوقع شدید مخصوصا از کشتی فرنگی! پنجم المپیک مگر بد است؟
از دیگر بخش های جالب کنفرانس خبری محمد بنا جایی بود که وی در واکنش به اینکه چرا مانند کشتی آزاد، پیش از المپیک اعلام نکرده مدال آوران المپیکی و حتی ناکامان المپیک بدون حضور در انتخابی عازم رقابت های جهانی نروژ می شوند، همه چیز را گردن روابط عمومی فدراسیون کشتی و عدم اطلاع رسانی آن ها انداخت!
هر چند شنیده ها حاکی است، کادر فنی در اردوها هیچ صحبتی درباره اینکه مدال آوران المپیک یا به طور کلی نفرات المپیکی ممکن است بدون انتخابی به مسابقات جهانی نروژ اعزام می شوند، نداشته است. حتی بنا نیز در بخشی از صحبت های خود اذعان کرد بخاطر نگرانی از اینکه ممکن است کشتی گیران پس از اطلاع از اینکه جایی در لیست تیم ملی ندارند، دل به تمرین ندهند و یا اردو را ترک کنند، مواضع خود را شفاف اعلام نکرده و این موضوع را حاصل نگاه ریزبینانه کادر فنی دانست.
با این وجود اگر واقعا بنا پیش از المپیک به فدراسیون کشتی اعلام کرده نفرات مدال آور المپیک و حتی کشتی گیرانی که موفق به کسب مدال نشوند با صلاحدید او بدون حضور در انتخابی می توانند عازم رقابت های جهانی نروژ شوند، دیگر جای هیچ بحثی حداقل در این برهه حساس درباره آن نمی ماند اما اگر اینچنین نبوده پس چرا مسئولان فدراسیون کشتی در اینباره شفاف سازی نمی کنند تا پاسخ بسیاری از سوالات مشخص شود.
آنچه مسلم است انتخاب ملی پوشان کشتی فرنگی ایران در اوزان ۵۵، ۶۰، ۶۳ و ۷۲ کیلوگرم بر اساس نتایج کشتی گیران در جام های تختی و وهبی امره بوده و کادر فنی کاملا بر اساس عدالت و چرخه انتخابی اعلام شده عمل کرده است اما در شرایطی که کادر فنی یا فدراسیون کشتی اعلام نکرده بود که مدال آوران المپیک نیز بدون انتخابی عازم جهانی نروژ می شوند، چرا محمدرضا گرایی در ۶۷ و محمدهادی ساروی در ۹۷ کیلوگرم بدون حضور در جام تختی و جام وهبی امره و بدون رقابت انتخابی عازم نروژ می شوند و بدتر از آن چرا محمدعلی گرایی در ۷۷ و امین میرزازاده در سنگین وزن نیز با همین شرایط و البته بدون کسب مدال المپیک راهی مسابقات جهانی می شوند؟ آیا این اظهار نظر بنا که اگر میرزازاده در سمت دیگر گروه بود به فینال می رسید و حداقل نقره المپیک می گرفت، دلیل قانع کننده ای برای انتخاب او برای حضور در جهانی نروژ است؟
محمد بنا پس از نتیجه درخشان المپیک لندن که با ۳ طلای حمید سوریان، امید نوروزی و قاسم رضایی همراه بود، تیم ملی را متکی به این ۳ کشتی گیر و تعداد محدودی از ستاره ها کرد، اقدامی که مانع ظهور دیگر پدیده های کشتی فرنگی ایران شد و نتیجه آن را در المپیک ریو دیدیم.
اینبار نیز به نظر می رسد همین پروسه در حال تکرار شدن است و با بی انگیزه کردن پشتوانه ها و پا به سن گذشتن ستاره های امروزی، کشتی فرنگی ایران بعد از چند سال دوباره دستش خالی خواهد شد.
یادمان نرود کشتی گیری مانند محمد علی گرایی که محمد بنا امروز استفاده اش را می برد، از مسابقات عمومی در سالن هفتم تیر تهران کشف شد اما اگر بخواهیم دوباره به چند تک ستاره متکی شویم مطمئنا دست کشتی فرنگی پس از چند سال دوباره خالی می شود.
با توجه به سن کم نفراتی مانند گرایی، ساروی، دلخانی، نجاتی و میرزازاده، حداقل تا المپیک پاریس دست محمد بنا پر خواهد بود که اگر اینطور نبود بنا این گفته اش که «پس از توکیو جایش را به جوانها می دهد» را فراموش نمی کرد اما احتمالا وقتی ۵ سال دیگر که کشتی فرنگی خالی از تک ستاره ها شود، این مزرعه دیم را که محصولش درو شده، تحویل مربیان جوان خواهد داد!
انتهای پیام
