در اعتقادات مردم هرمزگان چهارشنبه به دریا رفتن عملی شایسته است اما اگر چهارشنبه آخر ماه صفر باشد متفاوت تر خواهد بود؛ سالهاست در این روز پیرترها جوان ها را به دریا راهی کرده و همراه هم سر و تن خود را در آب شسته و آرزوهای خود را به دریا می گویند.
به اعتقاد آن ها کسی که در این روز به دریا برود و نیتی کند به آن خواهد رسید؛ از طرفی قدرت شفا دهندگی دریا نیز در این روز بیشتر است. هم چنین، رفتن به دریا در چهارشنبه آخر صفر دردهای استخوانی را تسکین می دهد و گرما و حرارت بدن را می گیرد و طبع آدمی را خنک می کند.
مردم، ماه صفر را ماهی نحس می دانستند که امکان وقوع رویدادهای ناگوار در آن بسیار است .در آیین مردمانی که به دریا می روند بیت معروفی نیز زبان به زبان آنها می چرخد: “ماهها همه خطر دارد ،بدنامی ماه صفر دارد” و بر اساس همین باور چهارشنبه آخر صفر می تواند مراسمی برای بدرقه این ماه و برگشتن به ایام شادی نیز تلقی شود.
مردم هرمزگان معتقدند، در این آیین مردمی که به دریا می روند و سه بار به سمت دریا رفته و نیت می کنند و همزمان یک حبه قند یا شیرینی را به دریا انداخته و با گویش بندری می گویند:”شیرینی ما بِی تو ،شفای تو بِی ما” یعنی ما برای تو شیرینی آورده ایم و تو به ما شفا و سلامتی ببخش .
همچنین قدیمی ها در این آیین زمزمه می کنند: “صفر اَ دَر ،خطر اَدَر،جاش سلامتی ” یعنی ماه صفر و خطرات آن در حال تمام شدن است و به جای آن سلامتی و تندرستی می آید.
این مراسم به این شیوه صورت می گیرد که در این مراسم مردم بعد از ۲ماه عزاداری به دریا می روند دست یک دیگر را گرفته و با اتحاد به دریا می زنند تا هفت موج از آنها عبور کند و با هر موج سوره های انشراح، نصر،تین و توحید را می خوانند و با فرستادن صلوات سه بار سر خود را درون آب کرده و بیرون می آورند و از خداوند طلب نیکی و خوبی می کنند. پس از انجام این مراسم آنها لباس سیاه را از تن درآورده و گناهان و نحسی ها را به دریا می سپارند.
افرادی که به این آیین می آیند مقداری از آب دریا را نیز در ظرفی ریخته و بدون آن که در طول مسیر ظرف را روی زمین بگذارند آن را به خانه برده و در چهارگوشه منزل می ریزند تا روزی و برکت دریا را به خانه آورده باشند.
انتهای پیام/
