گروه سیاسی: روزنامه اعتماد نوشت: در حالی که دولت روحانی در ماه‌هایی که کرونا و شرایط ناشی از آن، حضور هفتگی خبرنگاران را در حیاط دولت ناممکن ساخته بود، سعی می‌کرد با برگزاری جلسات ویدیوکنفرانسی سخنگوی دولت بخشی از این مشکل را مرتفع سازد، در حال حاضر اساسا دولت رییسی سخنگو ندارد که بخواهد تحت‌الشعاع شرایط ناشی از کرونا قرار بگیرد یا نه.
ضمن آنکه دولت روحانی علاوه بر آنکه از طریق جلسات خبری علی ربیعی در قامت سخنگوی دولت سعی در حفظ ارتباط خود با جامعه داشت، محمود واعظی رییس‌دفتر رییس‌جمهوری نیز به تناوب با اصحاب رسانه ارتباط برقرار می‌کرد و بخشی از بار اطلاع‌رسانی دولت را به دوش می‌کشید.
حال اما نه‌تنها این شرایط فراهم نیست و دولت کسی را به عنوان سخنگو معرفی نکرده، بلکه غلامحسین اسماعیلی که ریاست دفتر ابراهیم رییسی را در نهاد ریاست‌جمهوری برعهده دارد، تلاشی برای اطلاع‌رسانی اقدامات دولت سیزدهم نمی‌کند.
اطلاع‌رسانی البته از جمله وظایف رییس‌دفتر رییس‌جمهوری نیست و به این منظور نمی‌توان بر عملکرد اسماعیلی در جایگاه جدیدش ایراد وارد کرد اما فراموش نکنیم زمانی که رییسی ریاست قوه قضاییه را برعهده داشت، اسماعیلی به عنوان سخنگوی این قوه فعالیت می‌کرد و از این منظر فردی دارای تجربه به حساب می‌آید. آنچه اما اکنون می‌دانیم، آن است که دولت سیزدهم هفتاد روز پس از آغاز به کار، هنوز سخنگو ندارد.
ذکر این نکته البته ضرورت دارد که وقتی دولتی بدون سخنگو فعالیت می‌کند، اگرچه به دلیل آنکه نمی‌تواند با جامعه ارتباط برقرار کند، به خود ضربه می‌زند اما مهم‌تر از آن، ملت را از مطالبه‌گری و طرح پرسش از طریق رسانه‌ها محروم ساخته و به این ترتیب، حتی اگر بگوییم در ضربه زدن و ظلم به خود مختار است، طبیعتا نمی‌توان پذیرفت که به همین ترتیب اختیار آن را نیز دارد که ملت را از حقوق‌شان محروم کند.
ضمن آنکه دولت روحانی علاوه بر آنکه از طریق جلسات خبری علی ربیعی در قامت سخنگوی دولت سعی در حفظ ارتباط خود با جامعه داشت، محمود واعظی رییس‌دفتر رییس‌جمهوری نیز به تناوب با اصحاب رسانه ارتباط برقرار می‌کرد و بخشی از بار اطلاع‌رسانی دولت را به دوش می‌کشید.
حال اما نه‌تنها این شرایط فراهم نیست و دولت کسی را به عنوان سخنگو معرفی نکرده، بلکه غلامحسین اسماعیلی که ریاست دفتر ابراهیم رییسی را در نهاد ریاست‌جمهوری برعهده دارد، تلاشی برای اطلاع‌رسانی اقدامات دولت سیزدهم نمی‌کند.
اطلاع‌رسانی البته از جمله وظایف رییس‌دفتر رییس‌جمهوری نیست و به این منظور نمی‌توان بر عملکرد اسماعیلی در جایگاه جدیدش ایراد وارد کرد اما فراموش نکنیم زمانی که رییسی ریاست قوه قضاییه را برعهده داشت، اسماعیلی به عنوان سخنگوی این قوه فعالیت می‌کرد و از این منظر فردی دارای تجربه به حساب می‌آید. آنچه اما اکنون می‌دانیم، آن است که دولت سیزدهم هفتاد روز پس از آغاز به کار، هنوز سخنگو ندارد.
ذکر این نکته البته ضرورت دارد که وقتی دولتی بدون سخنگو فعالیت می‌کند، اگرچه به دلیل آنکه نمی‌تواند با جامعه ارتباط برقرار کند، به خود ضربه می‌زند اما مهم‌تر از آن، ملت را از مطالبه‌گری و طرح پرسش از طریق رسانه‌ها محروم ساخته و به این ترتیب، حتی اگر بگوییم در ضربه زدن و ظلم به خود مختار است، طبیعتا نمی‌توان پذیرفت که به همین ترتیب اختیار آن را نیز دارد که ملت را از حقوق‌شان محروم کند.
