روزنامه شرق نوشت: «پرسپولیس در هفته پنجم رقابت‌های لیگ برتر به مصاف مس رفسنجان رفت و با تساوی یک – یک مقابل این تیم برای دومین هفته پیاپی در لیگ برتر متوقف و برای سومین بار متوالی دستش از رسیدن به سه امتیاز یک دیدار کوتاه ماند. از بازی در هفته سوم که پرسپولیس برابر آلومینیوم اراک شکست خورده تا دیدار برابر مس رفسنجان که به کارش با نتیجه مساوی پایان داده، این تیم از سه بازی دو امتیاز گرفته و در این مدت سه بار گل خورده و فقط دو بار گل‌زنی کرده است. البته که اعضای کادر فنی پرسپولیس، به‌ویژه حمید مطهری، دستیار یحیی گل‌محمدی وقتی از بحران در این تیم صحبت شود برآشفته می‌شود و می‌گوید که وقتی اختلاف با صدر جدول سه امتیاز است چرا اسم بحران به میان می‌آید. یحیی گل‌محمدی، سرمربی پرسپولیس، هم که رفته‌رفته به این خو عادت می‌کند که همه چیز و همه کس مقصر هستند مگر اعضای کادر فنی پرسپولیس. او حتی بعد از ناکامی اخیر پرسپولیس در کسب برد، این بار انگشت اتهام را به سمت اعضای سازمان لیگ گرفت و آنها را به عنوان یکی از مقصران عدم نتیجه‌گیری تیمش زیر سؤال برد. البته که یحیی گل‌محمدی از این هم گفت آنهایی که باعث بسته‌ماندن پنجره نقل و انتقالات پرسپولیس شده‌اند بهتر است حالا پاسخگو باشند. مشخصا یحیی گل‌محمدی قرار نیست زیر بار نتایجی برود که تیمش در هفته‌های اخیر گرفته است. حال اگر حق به یحیی داده شود و نقش او در نتایج اخیر پرسپولیس اندک باشد، این بار او را نه به خاطر نتایجی که پرسپولیس گرفته بلکه به دلیل سبکی که پرسپولیس به نمایش می‌گذارد و البته نقش این سرمربی در نقل و انتقالات می‌شود نقد کرد.
پرسپولیس در پنج فصل اخیر به گواه آمارها بهترین تیم ایران بوده است. البته که کسب قهرمانی‌های متعدد هم می‌تواند بیانگر این مورد باشد. حضور تعداد زیادی از بازیکنان پرسپولیس در ترکیب تیم ملی هم دیگر نشانه این مورد است. هر چند با نگاهی به لژیونرهایی که اخیر از ایران ترانسفر شده‌اند هم می‌توان به این نتیجه پی برد. بازی پرسپولیس در چند فصل گذشته نه تنها در بعد قهرمانی بلکه از لحاظ زیباشناسی هم مورد توجه قرار گرفته است. واضح است که منظور از زیبایی بازی این تیم نمایشی که بارسلونا یا دیگر تیم‌های معتبر اروپایی دارند نیست بلکه انسجام و اعتمادبه‌نفسی است که بازیکنان این تیم در زمین مسابقه داشته‌اند. کمتر دیده شده بود که پرسپولیس تملک توپ را به رقیب بدهد، بازیکنش تمارض کند، دروازه‌بان زیر توپ بزند یا مدافع، تحت فشار، بخواهد به سبک بازیکنان مبتدی عمل کند. اینها همگی مربوط به فصول گذشته بود. برای تکمیل‌شدن حال بد این روزهای پرسپولیس می‌شود مشخصا به دو تصویر آزاردهنده از بازیکنان این تیم در دو بازی سخت و آسان نگاه کرد. اولی دیدار با الهلال در لیگ قهرمانان آسیاست. سیامک نعمتی، مدافع پرسپولیس، در یکی از صحنه‌ها از این که حامد لک، دروازه‌بان پرسپولیس توپ را به او سپرده شاکی می‌شود و با دست و با لحن(!) به دروازه‌بان این تیم می‌فهماند که توپ را بفرستد جلو؛ احتمالا به امان خدا!
کمتر دیده شده بود که بازیکنان پرسپولیس چنین روحیه‌ای داشته باشند. «مرثیه پرسپولیس و یحیی» در بازی با مس رفسنجان که رقیب به‌مراتب ساده‌تری برای پرسپولیس است کامل شد. در این دیدار علاوه بر بازی مستقیم از سوی بازیکنان پرسپولیس، فرشاد فرجی، مدافع این تیم، در یکی – دو صحنه به طور ناشیانه‌ای زیر توپ زد و آن را از زمین مسابقه بیرون فرستاد! آیا کسی به خاطر دارد که پرسپولیس برابر یکی از تیم‌های میانه جدولی در فصول اخیر، در یک بازی، چند بار چنین کاری کند؟ پرسپولیسی‌ها علاوه بر این که نتیجه نمی‌گیرند این روزها ماهیت و فوتبالی را که در شأن این باشگاه باشد هم ارائه نمی‌دهند. در همین بازی با مس رفسنجان بازی طولی در دستور کار مدافعان پرسپولیس قرار داشت و همگی سعی در صاحب توپ‌کردن عیسی آل کثیر با پاس بلند داشتند؛ حال آن که حاصل این همه پاس «هیچِ» مطلق بود. البته ایرادی در سبک بازی مستقیم نیست چون همان طور که مورینیو می‌گوید «وقتی دروازه‌بانی مثل پتر چک دارید که بازی با پایش عالی است و مهاجمی مثل دروگبا که همه سرهای اول را می‌زند، باید احمق باشید که بازی مستقیم را در دستور کار قرار ندهید.»
یحیی گل‌محمدی هم حق دارد سبک بازی تیمش را مشخص کند. با این حال سؤالی که در این بین مطرح می‌شود این است که کدام یک از مدافعان پرسپولیس بازی با پای بی‌نظیری دارند و عیسی آل کثیر کی سرزن قهاری نشان داده است؟
یحیی در تاکتیک فصل پیش پرسپولیس «گیر» کرده است؛ تاکتیکی که توپ را بلند برای شهریار مغانلو ارسال می‌کردند و او با قدرت سرزنی، توپ را برای دیگر مهاجمان و هافبک‌های پرسپولیس مهیا می‌کرد. اما حالا که خبری از مهاجم سرزن مثل شهریار مغانلو در ترکیب پرسپولیس نیست، بی‌هویت‌کردن سبک پرسپولیس که گردش توپ و چرخش مکرر آن در عرض و طول بود چه حاصلی برای پرسپولیسی‌ها دارد؟
البته که شاید نداشتن هافبک درخور در این تیم هم مزید بر علت شده تا پرسپولیس بازی روان همیشگی را فدای بازی مستقیم کند ولی اگر چنین باشد آیا به غیر از یحیی گل‌محمدی، فرد دیگری مقصر است؟ یحیی این روزها از بسته‌ماندن پنجره پرسپولیس می‌نالد ولی او زمانی که پنجره پرسپولیس باز بود هم خریدهای خوبی نداشت. اصرار عجیب و غریب بر داشتن رضا اسدی، بازیکنی که این روزها یکی از بحث‌برانگیزترین فوتبال‌ها را به نمایش می‌گذارد، یا خرید رضا دهقانی که فقط بعد از ۲۰ دقیقه بازی در پرسپولیس او را به تیم دیگری واگذار کردند، خروجی خریدهای یحیی را مشخص می‌کند. او درست در روزهایی که سروش رفیعی، یکی از بهترین هافبک‌های کنونی ایران، برای بازگشت به پرسپولیس بالا و پایین می‌پرید، چشم روی او بست تا زمینه را برای ورود رضا اسدی و رضا دهقانی به عنوان دو هافبک جدید پرسپولیس مهیا کند. ماحصلش اما چه شده است؟
پرواضح است که یحیی حق دارد درباره ارنج تیم نظر اول و آخر را بدهد ولی مشخصا دیگر نباید از نداشتن بازیکن و بسته‌ماندن پنجره نقل و انتقالاتی باشگاه «ناله» کند چون او زمانی که فرصتش را هم داشت یکی – دو انتخاب بد (تا به اینجا) داشته که این روزها احتمالا بر خلاف نظر خودش و اعضای کادر فنی، تاوان همان اشتباه‌ها را می‌دهد. پرسپولیس علاوه بر امتیاز، این روزها بخشی از روحش را هم از دست داده و شاید فقط خوش‌شانسی است که باعث شده اختلاف این تیم رده‌هفتمی با صدر جدول سه امتیاز باشد. پس دغدغه یحیی در این روزها نه پنجره بسته و سازمان لیگ و تیم ملی، بلکه سبک بازی پرسپولیس است که هر چه زمان به جلو می‌رود پرحرف و حدیث‌تر می‌شود؛ نمایشی که بیگانه با روح این تیم است.»
انتهای پیام
