ایسنا: عباس بلوکی‌فر یکی از هنرمندان آخرین نسل از بازماندگان جریان نقاشی قهوه‌خانه‌ای بود که در سال ۱۳۷۵ تصمیم گرفتند در فرهنگسرای نیاوران مدرسه‌ای برای این هنر راه‌اندازی کنند تا خون تازه‌ای در رگ‌های آن جریان یابد. حرکتی که به‌دلیل نبود حمایت، ناکام ماند و امروز با درگذشت این هنرمندان، نقاشی قهوه‌خانه‌ای سال‌هاست دچار خلأیی بزرگ شده است.
نقاشی قهوه‌خانه‌ای یکی از نقطه‌های اوج هنر مردمی در ایران است که با درون‌مایه‌های رزمی و مذهبی در اواخر دوره قاجار به اوج خود رسید و آثاری که در این سبک کار شدند، توانستند بخشی از خاطرات جمعی مردم ایران را شکل دهند. از مهم‌ترین ویژگی‌های این هنر که آن را شاخص کرده است، حضورش در میان مردم بود. مردم عادی در مکان‌های عمومی مثل خیابان‌ها و قهوه‌خانه‌ها جمع می‌شدند و داستان‌های پرده‌های نقاشی قهوه‌خانه‌ای را از زبان گرم و گیرای نقالان می‌شنیدند.
این آثار در دهه‌های گذشته و با کمتر شدن فعالیت هنرمندان در این عرصه، ارزش زیادی پیدا کردند و توسط کلکسیونرها جمع‌آوری و خریداری می‌شوند. با این حال هنوز موزه و مکانی برای نگهداری و نمایش آثار این جریان هنری در نظر گرفته نشده است و در سال‌های گذشته شاهد رکود آن بوده‌ایم.
عباس بلوکی‌فر یکی از هنرمندان شاخص نقاشی قهوه‌خانه‌ای بود. او سال ۱۳۰۳ در تهران متولد شد. در کودکی با دیدن تابلوهای نقاشی قوللر آغاسی – از هنرمندان بنام نقاشی قهوه‌خانه‌ای در آن دوره – به این جریان هنری علاقه‌مند شد. بلوکی‌فر در ابتدا کار خود را با ترمیم پرده‌های قدیمی آغاز کرد و با استعدادی که از خود نشان داد، موفق شد در مدت زمان کوتاهی خودش دست به قلم ببرد و نقاشی بکشد.
بیشترین فعالیت این هنرمند در زمینه‌ی نقاشی قهوه‌خانه‌ای در مشهد شکل گرفت. او در مدت پنج سال حضورش در این شهر حدود ۴۰ پرده نقاشی کشید و پرده‌های قدیمی بسیاری را بازسازی کرد. این هنرمند پس از بازگشت به تهران به کار خود ادامه داد و نمایشگاه‌هایی نیز از آثارش برپا کرد.
از ویژگی‌های کار این هنرمند می‌توان به قدرتش در قلم‌گیری و رنگ‌گذاری اشاره کرد. آثار این هنرمند در موزه‌های معتبر نگهداری می‌شود.
