وزنه برداری در حال گذراندن بلاتکلیف‌ترین روزهای خود است و در حالی که رییس آن بازنشسته شده وزارت ورزش در تعیین سرپرست تعلل می کند. در این شرایط علی مرادی هم در تلاش است که صندلی خود را از دست ندهد.
نامه بازنشستگی علی مرادی ۱۵ آذر ابلاغ شد و در آن نامه عنوان شده بود که از از اول دی بازنشسته شده است. حتی خود علی مرادی هم پس از اینکه متوجه شد رایزنی‌ها برای تمدید ادامه فعالیتش راه به جایی ندارد، تسلیم شد و با انتشار بیانیه‌ای خداحافظی کرد.
اما حالا به نظر می رسد علی مرادی نمی تواند از صندلی خود دل بکند چراکه در یک برنامه تلویزیونی عنوان کرده بازنشسته نیست و اصلا چرا باید در فدراسیونی که تیمش نایب قهرمان جهان شده چنین اتفاقی بیفتد!
نکته مهم این است علی مرادی پیش از اعزام تیم به قهرمانی جهان ازبکستان صراحتا اعلام کرد: “اگر من را نمی خواهند، بگویند تا بروم.” به نظر می‌رسد وزیر ورزش با عدم تمدید ادامه فعالیت او و ابلاغ نامه بازنشستگی از سوی وزارت ورزش به طور مستقیم موضع خود را نسبت به ادامه کار علی مرادی اعلام کرده و اینکه حالا چرا او نمی خواهد رفتن را بپذیرد جای تعجب دارد.
علی مرادی در شرایطی این چنین از میز و صندلی‌اش جدا نمی شود که حتی آب معدنی اردو و وعده های غذایی را خود ورزشکاران تهیه کرده‌اند. رییس فدراسیونی که در تهیه آب معدنی ناتوان باشد چه اصراری به ماندن دارد؟ البته قابل باور نیست که رییس فدراسیون توانایی مالی تهیه چند بسته آب معدنی را نداشته باشد.
وقتی مرادی در حل مشکلات درون خانواده ای ناتوان است به گونه ای که شاهد بیشترین اختلاف و از هم گسستگی در وزنه برداری بودیم و حتی وزنه برداران شاخص تیم ملی هم دور هم جمع نمی شوند و هر کسی در یک گوشه در حال تمرین است چرا باید برای ماندن اصرار کند؟
علی مرادی شش سال برای ساختن وزنه برداری فرصت داشت اما برخلاف شعارهایی که داد نه استانی رشد کرد، نه خانه وزنه برداری ساخت و نه همدلی ایجاد کرد.
علی مرادی اگر دلسوز وزنه برداری بود به جای اینکه روسای هیات های استانی را به عنوان مربی به کادر فنی اضافه کند، مربیان سازنده که در شهرستان ها با دستان خالی وزنه بردار می سازند، را می آورد تا آنها متوجه شوند که زحماتشان دیده می شود. همچنین تلاش برای کسب کرسی های جهانی را تنها در انحصار خود و یارانش در نمی‌آورد و اجازه می داد افراد صاحب نام دیگر هم ورود کنند تا شاید بالاخره ایران کرسی مهمی می‌گرفت. او همچنین به جای انتقادهای عجیب و غریب از فدراسیون کشتی، باید تلاش می کرد فدراسیون خود را به اندازه فدراسیون کشتی بالا بکشد تا خوابگاه وزنه برداری کم از خرابه نداشته باشد.
از همه مهم‌تر رییسی که نتواند پول وارد ورزش کند و مانند یک کارمند، خودش حقوق بگیر باشد واقعا چه اصراری به ماندن دارد؟ ورزش ایران با توجه به بالا رفتن هزینه ها نیاز به فردی دارد که خودش بتواند پول وارد کند یا از طریق اسپانسر و ارتباطاتی که دارد این پول را به رشته ورزشی مربوط تزریق کند وگرنه چیزی که ورزش ایران زیاد دارد کارمند است. بهتر است علی مرادی یک بار سر حرفش بماند و حالا که فعالیتش را تمدید نکرده اند برود و از دوران بازنشستگی خود لذت ببرد. وزارت ورزش هم باید زودتر با تعیین سرپرست سر و سامانی به این فدراسیون دهد تا بیشتر از این درگیر حواشی نشود.
انتهای پیام
