کالمَن این عتیقه را هنگامی یافت که در یکی از گودال‌های مکانی نزدیک به شهر مونستر کشور آلمان به کاوش مشغول بود؛ جایی که زمانی در حاشیه امپراتوری روم واقع شده بود. سربازها آنجا دفن می‌شده‌اند زیرا یک پایگاه نظامی نزدیک شهر مونستر که فاصله چندانی با شهر هالترن‌آم‌زه ندارد قرار گرفته بود. مکان یادشده ازنظر باستان‌شناسی اهمیت فراوانی دارد و به همین دلیل حتی یک موزه تاریخ روم در هالترن ساخته شده است.
خنجر و نیام بازیابی شده از روم باستان
تیم حفاری از سازمانی به نام دپارتمان وستفالیا برای محافظت و مراقبت از بناهای تاریخی میدانی و دانشگاه تریر هستند. کالمَن به عنوان عضوی از این تیم تنها ۱۹ سال دارد ولی کشفی را انجام داده است که باستان‌شناسان آن را بسیار مهم قلمداد می‌کنند.
خنجر درون نیامش پس از ۹ ماه بازسازی
یکی از باستان‌شناسان ارشد حفاری به نام بتینا تِرِمِل به وب‌سایت خبری livescience.com گفته است هنگامی‌که کشف کالمَن را دیده‌اند تمام تیم «احساساتی شده‌اند… و هیچ واژه‌ای برای بیان احساساتشان نداشته‌اند». اهمیت این یافته را مایکِل ریند، متصدی باستان‌شناسی در انجمن وستفالیا لیپه نیز طی یک مصاحبه با نیویورک‌تایمز در اواخر ماه فوریه تأیید نمود.
خنجر پس از بازسازی
او در این مصاحبه بیان کرد: «ترکیبی از یک خنجر، نیام و کمربند کاملاً محافظت شده به همراه اطلاعات مکان کشف آن‌ها، پدیده بی‌مانندی در علم باستان‌شناسی است.» تیم بلافاصله پس از کشف این وسیله آن را به حرفه‌ای‌های بازیابی تحویل دادند و خنجر نه ماه بعد شکوه اولیه خودش را بازیافت.
خنجر با کمربندی این‌چنینی به سرباز رومی بسته می‌شده است
کارشناسان می‌گویند که این خنجر احتمالاً سلاح اصلی جنگی نبوده است و رومی‌ها تنها هنگامی از آن استفاده می‌کرده‌اند که شمشیرهای بلندشان می‌افتاده، می‌شکسته یا دشمن آن‌ها را می‌گرفته ست؛ چراکه اندازه کوتاه خنجر (۳۳ سانتی‌متر) فقط برای مبارزه نزدیک و تک‌به‌تک کاربرد دارد. اگرچه قدمت خنجر به قرن‌ها پیش برمی‌گردد، ولی اکنون پس از گل‌زدایی و دیگر اقدامات انجام شده توسط تیم بازیابی، دقیقاً شبیه به همان وسیله‌ای است که در دست صاحبش بوده است. این خنجر آهنی با نقره و سنگ‌های نیمه قیمتی پوشیده شده است و احتمال آن می‌رود که به دست سربازی با رتبه و مقام بالا بوده باشد؛ چراکه در یک قبر پیدا شد.
خانم تِرِمِل در مصاحبه با وب‌سایت لایو ساینس livescience.com توضیح داد: «روال برای سربازان رومی این‌گونه بوده است که آن‌ها را با ابزارهای جنگی‌شان خاک می‌کرده‌اند». بنابراین این سرباز و سلاح ویژه او اهمیت قابل‌توجهی دارند. او از این‌که کالمن چنین عتیقه مهمی را کشف کرده است اظهار شگفتی و شادمانی نمود و گفت: «تصورش را بکنید: اگرچه هزاران سرباز طی ۱۵ سال یا بیشتر در هالترن دفن شدند، ولی پیش از این تنها شمار اندکی از سلاح‌های آن‌ها یافت شده بود که خیلی‌هایشان هم سالم و کامل نیستند.»
هالترن یک مکان باستان‌شناسی تاریخی بسیار غنی است و اکنون نیز سرعت پیشرفت شغلی یک باستان‌شناس جوان را شتاب بخشیده است. اگر بخت در سالهای آینده به کالمن روی آورد، کسی چه می‌داند او تا چه حد می‌تواند در این حوزه علمی پیشرفت کند؟ همچنین طبق گفته تیم تحقیقاتی می‌توان در سال ۲۰۲۲ از یافته اخیر او در موزه تاریخ روم هالترن بازدید نمود.
