روزنامه شرق در ویژه‌نامه نوروزی با محمود دولت‌آبادی گفتوگو کرده است. او در پاسخ به پرسشی درباره این که کدام‌یک از کتاب‌هایی که نوشته به خودش نزدیک‌تر است، گفت: «تولستوی بزرگ می‌گوید: «نویسنده پشت سر کتابش هست؛ چه بخواهد یا نخواهد.» اما آن چه به زندگی من نزدیک‌تر است، به نظرم «روزگار سپری‌شده مردم سالخورده» باید باشد که آن هم برایم کتاب رنج‌باری بود که دَه – دوازده سال طول کشید.
در آن زمان من از دانشگاه بیرون آمده بودم. مرا بیرون گذاشته بودند. خیلی وضع بدی داشتم. تا جلد دوم رفته بودم و جلد سوم شروع شده بود که به آمریکا دعوت شدم. گفتند برای شما در دانشگاه میشیگان بورس سی هزار دلاری به مدت نُه ماه در نظر گرفته شده. سال ۱۹۹۹ – ۲۰۰۰ بود. همسرم با این که دوری من برایش مشکل بود، گفت: «تو بمانی من تحمل می‌کنم.» گفتم: «مشکلی نیست ولی من کار ناتمامی دارم که در تهران باید انجامش دهم.» و آن، جلد سوم «روزگار سپری‌شده» بود که واقعا دو – سه بار مرا تا مرز نیستی برد. آمدم که کتاب را تمام کنم، وگرنه می‌ماندم. خیلی شرایط خوبی بود. کاملا هم دستم خالی بود اما آمدم تا پیوستاری که در کارم داشتم، قطع نشود. بنابراین «روزگار سپری‌شده» به من نزدیک‌تر است.»
انتهای پیام
